Salmenes 22

1 Til songmeisteren etter «Morgonraudens hind»; ein salme av David. Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.

Voor muziekbegeleiding; wijze: De hinde van de dageraad. Een psalm van David. Mijn God, mijn God, zie op mij neer; Waarom hebt Gij mij verlaten? Waarom houdt Gij U ver van mijn hulp, Ver van mijn jammerklachten, mijn God?

2 Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.

Ik roep overdag, Gij antwoordt niet; Des nachts, maar ik vind geen rust.

3 Og du er då heilag, du som bur yver Israels lovsongar.

Toch troont Gij in het heiligdom, Gij, Israëls hoop!

4 På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du frelste deim.

Op U hebben onze vaderen vertrouwd, Op U zich verlaten, Gij hebt ze verlost;

5 Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.

Tot U geroepen, ze werden gered, Op U gerekend, ze zijn niet beschaamd.

6 Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneskje og vanvyrd av folk.

Doch ik ben maar een worm en geen mens, Door de wereld bespot, veracht door het volk;

7 Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen og rister på hovudet og segjer:

Al die mij zien, lachen mij uit, Grijnzen, en schudden meewarig het hoofd:

8 «Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»

"Hij heeft op Jahweh vertrouwd. Laat Die hem nu helpen, En hem verlossen, wanneer Hij hem liefheeft!"

9 Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.

Ja, Gij zijt het, die mij uit de schoot hebt genomen, Die mij veilig deedt rusten aan de borst mijner moeder;

10 På deg er eg kasta frå morslivet, frå morsfanget er du min Gud.

Bij mijn geboorte werd ik op uw knieën gelegd, Gij zijt mijn God van de moederschoot af.

11 Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, for det finst ingen hjelpar.

Blijf dus niet verre van mij, Want de nood is nabij, en er is niemand die helpt!

12 Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.

Bonkige stieren staan om mij heen, Buffels van Basjan omsingelen mij;

13 Dei spilar upp sitt gap imot meg, som ei flengjande og burande løva.

Ze sperren hun muil naar mij open Als verscheurende, brullende leeuwen.

14 Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta hev vorte voks, smolte inst i mitt liv.

Als water ben ik uitgegoten, Al mijn beenderen zijn ontwricht; Mijn hart is als was, Smelt weg in mijn borst.

15 Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til min gom, og du legg meg ned i daudens dust.

Mijn keel is droog als een scherf, Mijn tong kleeft aan mijn gehemelte vast; En in het stof van de dood Strekt Gij mij neer.

16 For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.

Dan komen honden om mij heen, Een bende boosdoeners houdt mij omlegerd; Ze doorboren mijn handen en voeten,

17 Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei ser på meg med lyst.

Al mijn beenderen kan ik tellen. Ze werpen begerige blikken, En gluren mij aan;

18 Dei skifte mine klæde millom seg og kasta lut um min kjole.

Verdelen mijn kleren onder elkander, En loten om mijn gewaad.

19 Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!

O Jahweh, blijf toch niet in de verte; Mijn Sterkte, snel mij te hulp!

20 Fria mi sjæl frå sverdet, mi einaste frå hundevald!

Bescherm mijn leven tegen het zwaard, Het enige, dat mij nog rest, tegen de honden;

21 Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!

Red mij uit de muil van den leeuw, Mij arme, van de hoornen der buffels.

22 Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.

Dan zal ik uw Naam aan mijn broeders verkonden, In de kring der gemeente U prijzen:

23 De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!

"Looft Jahweh, gij die Hem vreest, Heel Jakobs geslacht; Brengt Hem ere en siddert voor Hem, Alle kinderen van Israël!"

24 For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom, og ikkje løynt si åsyn for honom; men då han ropa til honom, høyrde han.

"Want nimmer heeft Hij versmaad of veracht De ellende van den verdrukte; Zijn aanschijn voor hem niet verborgen, Maar hem verhoord, als hij Hem riep!"

25 Frå deg kjem min lovsong i ein stor ålmuge; eg vil avgjera mine lovnader for deira augo som ottast honom.

Dit zal mijn danklied voor U zijn In de grote gemeente! Dan zal ik ook mijn belofte vervullen Aan hen, die Hem vrezen:

26 Dei audmjuke skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova honom. Dykkar hjarta live til æveleg tid!

De armen zullen eten, En worden verzadigd; Die Jahweh zoeken, zullen Hem loven. En hun hart zal eeuwig worden verkwikt.

27 Alle endarne av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle heidninge-ætter skal tilbeda for di åsyn.

Alle grenzen der aarde zullen het gedenken, En zich tot Jahweh bekeren, Alle stammen der heidenen Hem aanbidden!

28 For riket høyrer Herren til, og han råder yver alle hedningarne.

Want Jahweh komt het koningschap toe, Hij is de Heerser der volken;

29 Alle rikmenner på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne, alle dei som stig ned i dusti, og den som ikkje kann halda si sjæl i live.

Hem alleen moeten huldigen alle machten der aarde! Dan buigen zich ook voor Hem neer, die in het stof zijn gezonken, En geen leven meer hebben.

30 Etterkomarar skal tena honom; det skal verta fortalt um Herren til den komande ætt.

Dan zal ook mijn zaad Hem dienen, En van den Heer gaan vertellen aan het volgend geslacht,

31 Dei skal koma og forkynna hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.

Zijn goedheid verhalen aan het volk, dat nog geboren moet worden: Dat het Jahweh was, die het volbracht!