Salmenes 147

1 Halleluja! For det er godt å lovsyngja vår Gud, for yndelegt er det, og lovsong høver vel.

Whakamoemititia a Ihowa; he pai hoki te himene ki to tatou Atua: ahuareka rawa, ataahua tonu te whakamoemiti.

2 Herren byggjer upp Jerusalem, han samlar dei burtdrivne israelitar.

Ko Ihowa hei hanga i Hiruharama: mana hoki nga whati o Iharaira e kohikohi.

3 Han lækjer deim som hev sundbrote hjarta, og bind um deira verkjande sår.

Ko ia hei rongoa i te hunga ngakau maru: mana e takai o ratou wahi mamae.

4 Han set tal på stjernorne, han nemner deim alle med namn.

E taua ana e ia nga whetu, te maha: e huaina ana hoki e ia o ratou ingoa katoa.

5 Stor er vår Herre og veldug i magt, på hans vit er det ikkje mål.

He nui to tatou Ariki, he nui hoki tona kaha: e kore e taea tona matauranga te whakaaro.

6 Herren held dei spaklyndte uppe, dei ugudlege bøygjer han ned til jordi.

Ko Ihowa te kaitautoko mo te hunga mahaki: ka turakina e ia te hunga kino ki te whenua.

7 Syng for Herren med takkesong, syng lov for vår Gud med cither!

Waiata, whakawhetai ki a Ihowa: himene i runga i te hapa ki to tatou Atua:

8 han som tekkjer himmelen med skyer, han som lagar regn for jordi, han som let det veksa gras på fjelli.

Ko ia nei te kaiuwhi i te rangi ki nga kapua, te kaihanga i te ua mo te whenua: e whakatupu ana ia i te tarutaru ki runga ki nga maunga.

9 Han gjev feet for, ramn-ungarne som ropar.

E homai ana e ia he kai ma te kirehe: ma nga pi raweni hoki ina tangi.

10 Han hev ikkje hug til hestens styrke, han hev ikkje hugnad i mannsens leggjer.

E kore ia e ahuareka ki te kaha o te hoiho: e kore ia e manako ki nga waewae o te tangata.

11 Herren hev hugnad i deim som ottast han, deim som ventar på hans miskunn.

E manako ana a Ihowa ki te hunga e wehi ana i a ia, ki te hunga e tumanako ana ki tona aroha.

12 Jerusalem, prisa Herren, Sion, lova din Gud!

Whakamoemititia a Ihowa, e Hiruharama: whakamoemititia tou Atua, e Hiona.

13 For stengerne på dine portar hev han gjort faste, han hev velsigna dine born i deg.

Nana nei hoki i whakakaha nga tutaki o ou tatau: manaakitia ana e ia au tamariki i roto i a koe.

14 Han gjev dine grensor fred, han mettar deg med den feitaste kveite.

Nana ano i mau ai te rongo i roto i ou rohe: nana koe i makona ai i te witi pai rawa.

15 Han sender sin tale til jordi, fort spring hans ord.

E tukua ana e ia tana kupu ki te whenua: tere rawa te rere o tana kupu.

16 Han som gjev snø som ull, han strår ut rim som oska.

E homai ana e ia te hukarere ano he huruhuru hipi: e whakatitaritaria ana te haupapa ano he pungarehu.

17 Han kastar sin is som småe stykke; kven kann standa for hans kulde?

Maka mai ana e ia tana hauhunga ano he maramara: ko wai e tu i mua i tana matao?

18 Han sender sitt ord og smeltar deim, han let vinden sin blåsa, då renn vatn.

E tukua ana e ia tana kupu, a whakarewaina ana aua mea: ka meinga tana hau kia pupuhi, rere ana nga wai.

19 Han hev kunngjort sitt ord for Jakob, sine fyresegner og rettar for Israel.

E whakakitea ana e ia tana kupu ki a Hakopa; ana tikanga, me ana whakaritenga ki a Iharaira.

20 Soleis hev han ikkje gjort med noko folk, og hans rettar - deim kjenner dei ikkje. Halleluja!

Kahore i pera tana hanga ki tetahi iwi; kihai ano ana whakaritenga i mohiotia e ratou. whakamoemititia a Ihowa.