< Salmenes 121 >

1 Ein song til høgtidsferderne. Eg lyfter augo mine upp til fjelli, kvar kjem mi hjelp ifrå?
گۆرانی گەشتیاران. چاوم بەرەو چیاکان هەڵدەبڕم، یارمەتی من لەکوێوە دێت؟
2 Mi hjelp kjem ifrå Herren, han som hev skapa himmelen og jordi.
یارمەتی من لەلای یەزدانەوەیە، دروستکەری ئاسمان و زەوی.
3 Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.
لێ ناگەڕێت پێت بخزێت، ئەوەی دەتپارێزێت خەواڵوو نابێت.
4 Sjå, han blundar ikkje og søv ikkje, Israels vaktar.
بێگومان ئەوەی ئیسرائیل دەپارێزێت خەواڵوو نابێت و نانوێت.
5 Herren er din vaktar, Herren er din skugge ved di høgre hand.
یەزدان پارێزگاری تۆیە، یەزدان سێبەری تۆیە لەلای دەستی ڕاستت،
6 Um dagen skal ikkje soli stikka deg, og ikkje månen um natti.
نە خۆر بە ڕۆژ ئەزیەتت دەدات، نە مانگ بە شەو.
7 Herren skal vara deg frå alt vondt, han skal vara di sjæl.
یەزدان لە هەموو خراپەیەک دەتپارێزێت، گیانت دەپارێزێت.
8 Herren skal vara din utgang og din inngang frå no og til æveleg tid.
یەزدان پارێزگاری هاتوچۆت دەکات، لە ئێستاوە و بۆ هەتاهەتایە.

< Salmenes 121 >