Salmenes 120

1 Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

گۆرانی گەشتیاران. لە تەنگانەمدا لە یەزدان پاڕامەوە و بە دەنگمەوە هات.

2 Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

ئەی یەزدان، گیانم دەرباز بکە لە لێوی درۆزن و لە زمانی فێڵباز.

3 Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

چیت پێدەدرێت، چیت بۆ زیاد دەکرێت، ئەی زمانی فێڵباز؟

4 Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

سزاتان دەدەم بە تیری تیژکراوی پاڵەوان، لەگەڵ پشکۆی خەڵووزی دار گەز!

5 Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

قوڕبەسەرم، چونکە ئاوارەی مەشەکم، کە لە خێوەتەکانی قێدار نیشتەجێم.

6 Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

نیشتەجێبوونم درێژەی کێشا لەگەڵ ئەوانەی ڕقیان لە ئاشتییە.

7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.

من ئاشتیخوازم، بەڵام کاتێک قسە دەکەم، ئەوان شەڕخوازن.