Salomos Ordsprog 8
1 Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
智慧は呼はらざるか 聡明は聲を出さざるか
2 Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
彼は路のほとりの高處また街衝のなかに立ち
3 attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
邑のもろもろの門 邑の口および門々の入口にて呼はりいふ
4 «Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
人々よわれ汝をよび 我が聲をもて人の子等をよぶ
5 Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
拙き者よなんぢら聡明に明かなれ 愚なる者よ汝ら明かなる心を得よ
6 Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
汝きけ われ善事をかたらん わが口唇をひらきて疋事をいださん
7 ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
我が口は眞実を述べわが口唇はあしき事を憎むなり
8 Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
わが口の言はみな義し そのうちに虚偽と奸邪とあることなし
9 Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
是みな智煮の明かにするところ 知識をうる者の正とするところなり
10 Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
なんぢら銀をうくるよりは我が教をうけよ 精金よりもむしろ知識をえよ
11 For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
それ智慧は眞珠に愈れり 凡の寳も之に比ぶるに足らず
12 Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
われ智慧は聡明をすみかとし 知識と謹愼にいたる
13 Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
ヱホバを畏るるとは惡を憎むことなり 我は傲慢と驕奢 惡道と虚偽の口とを憎む
14 Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
謀略と聡明は我にあり 我は了知なり 我は能力あり
15 Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
我に由て王者は政をなし 君たる者は義しき律をたて
16 Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
我によりて主たる者および牧伯たちなど瓦て地の審判人は世ををさむ
17 Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
われを愛する者は我これを愛す 我を切に求むるものは我に遇ん
18 Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
富と榮とは我にあり 貴き寳と公義とも亦然り
19 Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
わが果は金よりも精舎よりも愈り わが利は精銀よりもよし
20 Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
我は義しき道にあゆみ 公平なる路徑のなかを行む
21 For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
これ我を愛する者に貨財をえさせ 又その庫を充しめん爲なり
22 Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
ヱホバいにしへ其御わざをなしそめたまへる前に その道の始として我をつくりたまひき
23 Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
永遠より元始より地の有ざりし前より我は立られ
24 Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
いまだ海洋あらず いまだ大なるみづの泉あらざりしとき我すでに生れ
25 fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
山いまださだめられず 陵いまだ有ざりし荊に我すずでに生れたり
26 fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
即ち神いまだ地をも野をも地の塵の根元を石造り給はざりし時なり
27 Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
かれ天をつくり海の面に穹蒼を張たまひしとき我かしこに在りき
28 Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
彼うへに雲氣をかたく定め 淵の泉をつよくならしめ
29 då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
海にその限界をたて 水をしてその岸を踰えざらしめ また地の基を定めたまへるとき
30 då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
我はその傍にありて創造者となり 日々に欣び恒にその前に樂み
31 Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
その地にて樂み又世の人を喜べり
32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
されば小子等よ いま我にきけ わが道をまもる者は福ひなり
33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
教をききて智慧をえよ 之を棄ることなかれ
34 Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
凡そ我にきき 日々わが門の傍にまち わが戸口の柱のわきにたつ人は福ひなり
35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
そは我を得る者は生命をえ ヱホバより恩寵を獲ればなり
36 Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
我を失ふものは自己の生命を害ふ すべて我を惡むものは死を愛するなり
