Salomos Ordsprog 19

1 Betre er ein fatigmann som ferdast lytelaust enn ein mann med range lippor som attpå er ein dåre.

Nabags savā vientiesībā staigādams ir labāks, nekā ģeķis ar netiklu muti.

2 Den som er tankelaus i hugen, gjeng det gale, og den som stig for fort med føterne, han stig i miss.

Arī pārsteigšanās bez ziņas nav laba, un ātri skrejot klūp.

3 Mannsens eigi vitløysa fører til fall, men han harmast i sitt hjarta på Herren.

Ģeķība cilvēkam sajauc ceļus, ka viņa sirds kurn pret To Kungu.

4 Velstand samla mange vener, men fatigmann vert skild frå venen sin.

Manta pieved daudz draugu, bet nabagu draugs atstāj.

5 Det falske vitnet skal’kje verta urefst, og den som andar lygn, skal ikkje sleppa undan.

Nepatiess liecinieks nesodīts nepaliks, un kas melus runā, neizglābsies.

6 Mange smeikjer den gjæve, og kvar mann er ven med den rauste.

Augstam kungam daudz pieglaužas, un ikkatrs ir devīgam vīram draugs.

7 Fatigmanns brør hatar honom alle, enn meir dreg hans vener seg burt frå honom. Han fer etter ord som er inkjevetta.

Nabagu ienīst visi viņa brāļi, cik vairāk viņa draugi no viņa atraujas; meklē tos pirmos vārdus, to nav.

8 Den som elskar si sjæl, han vinn seg vit, den som vaktar sitt skyn, skal finna lukka.

Kas gudrību panāk, mīl savu dvēseli; kas ar prātu dzīvo, atrod labumu.

9 Det falske vitnet skal’kje verta urefst, og den som andar lygn, skal tynast.

Nepatiess liecinieks nesodīts nepaliks, un kas droši melus runā, aizies postā.

10 Det høver ei for dåren å hava gode dagar, enn mindre for ein træl å råda yver hovdingar.

Ģeķim nepieder kārumā dzīvot, ne vēl kalpam pār kungiem valdīt.

11 Mannsens klokskap gjev honom tol, og det er hans æra å tilgjeva brot.

Prātīgs cilvēks ir lēns uz dusmām, un viņa rota ir, kaitināšanu aizmirst.

12 Konungs harm er som når løva burar, men godhugen hans er som dogg i graset.

Ķēniņa dusmība ir kā jauna lauvas rūkšana; bet Viņa žēlastība kā rasa uz zāles.

13 Ein dårleg son er reint ei ulukka for far sin, og kjerringtrætta er som si-drop frå taket.

Ģeķīgs dēls ir tēvam par sirdēstiem, un sievas riešana ir pilēšana bez gala.

14 Hus og gods er fedre-arv, men frå Herren kjem ei vitug kona.

Namu un mantu manto no vecākiem, bet prātīgu sievu no Tā Kunga.

15 Leta svæver tungt i svevn, og letingen skal svelta.

Slinkums iemidzina miegā, un kūtra dvēsele cietīs badu.

16 Den som tek vare på bodet, tek vare på sitt liv, den som ei ansar si åtferd, skal missa livet.

Kas mācību sargā, tas sargā savu dvēseli; kas savu ceļu neņem vērā, tas mirs.

17 Den som gjer miskunn mot armingen, låner til Herren, og av honom fær han vederlag for si velgjerning.

Kas par nabagu apžēlojās, tas aizdod Tam Kungam, un tas tam atmaksās viņa labdarīšanu.

18 Aga son din, for endå er det von, men lat deg ikkje driva til å drepa honom.

Pārmāci savu dēlu, kamēr vēl cerība, bet nedod savai dvēselei vaļas, viņu nokaut.

19 Den som er svært sinna, lyt bøta for det, for um du hjelper han, du gjer vondt verre.

Kam liela sirds, tam jācieš sods; jo gribi novērst, jo iet vairumā.

20 Høyr på råd og lat deg aga, so du til slutt kann verta vis.

Klausi padomam un pieņem mācību, ka tu pēcgalā palieci gudrs.

21 Mange tankar er i mannsens hjarta, men Herrens råd fær framgang.

Cilvēka sirdī ir daudz nodomu, bet Tā Kunga padoms, tas pastāv.

22 Mannsens miskunn er hans gode vilje, og fatig man er betre enn ein som lyg.

Cilvēka gods ir labu darīt, un nabags ir labāks, nekā melkulis.

23 Otte for Herren fører til liv, mett fær ein kvila og vert ikkje heimsøkt med vondt.

Tā Kunga bijāšana ir uz dzīvību; jo tāds būs paēdis un dzīvos, ļauna neaizskarts.

24 Stikk den late si hand i fatet, so idest han ei ta ho upp att til munnen.

Sliņķis slēpj roku azotē, pat pie mutes viņš to neliek.

25 Slær du spottaren, so vert uvitingen klok, og agar du den vituge, so fær han vit på kunnskap.

Per garzobi, tad tas nejēga atjēgs, un pamāci prātīgo, tad viņš atzīs, kas der.

26 Den som er vond med far sin og jagar mor si burt, han er ein son til skam og skjemd.

Kas tēvu posta un māti izdzen, tas ir bezkaunīgs un negants bērns.

27 Høyr ikkje soleis på refsing, son min, at du villar deg burt frå kunnskaps ord!

Neklausi, mans bērns, mācībai, kas nomaldina no gudrības vārdiem.

28 Eit nidings-vitne spottar det som rett er, og munnen på gudlause gløyper urett.

Nelieša liecinieks apsmej tiesu, un bezdievīgo mute ierij netaisnību.

29 Refsingsdomar er ferdige for spottaren og slag for ryggen på dårar.

Garzobiem sodība gatava un pēriens ģeķu mugurai.