4 Mosebok 34

1 Og Herren tala meir til Moses, og sagde:

Jahweh sprak tot Moses:

2 «Seg til Israels-sønerne: «Når de kjem inn i Kana’ans-landet - det er det landet de skal hava og eiga, heile Kana’ans-landet so vidt som det er -

Beveel de Israëlieten, en zeg hun: Wanneer ge in het land Kanaän komt, dan zullen dit de grenzen zijn van het land Kanaän, dat uw erfdeel is.

3 so skal landeskilet dykkar på sudsida ganga frå Sinheidi langs med Edom, den søre bytestrengen skal i aust ganga ut ifrå enden av Saltsjøen,

De zuidgrens zal lopen van de woestijn Sin langs Edom, en in het oosten beginnen bij het einde van de Zoutzee.

4 og svinga sudum Skorpionskardet, og so taka yver til Sin; so skal han ganga fram sunnanfor Kades-Barnea, til han når Hasar-Addar, og so taka yver til Asmon;

Dan zal de grens zich ten zuiden bij de pas van Akrabbim ombuigen, doorlopen tot Sin, en Kadesj-Barnéa zal haar meest zuidelijke punt vormen. Vandaar zal zij zich uitstrekken tot Chasar-Addar en doorlopen tot Asmon.

5 frå Asmon skal bytet svinga burt til Egyptarlands-bekken, og so ganga i havet.

Van Asmon zal de grens ombuigen naar de beek van Egypte, en haar eindpunt zal de zee zijn.

6 I vest skal landet støyta til Storhavet; det skal vera landskilet dykkar mot vest.

Wat nu de westgrens betreft, zo dient de Grote Zee tegelijk als grens; die vormt uw westgrens.

7 På nordsida skal landskilet ganga soleis. Frå Storhavet skal de draga skiftelina til Horfjellet

Dit zal voor u de noordelijke grens zijn: Van de Grote Zee af moet ge de grenslijn trekken naar de berg Hor,

8 og frå Horfjellet dit som vegen ber til Hamat; der skal bytet ganga ut ved Sedad;

en van de berg Hor ze doortrekken tot bij Chamat, met Sedad als haar uiterste punt.

9 sidan skal det halda fram til Zifron, og so enda ved Hasar-Enan. Dette skal vera landskilet dykkar mot nord.

Vandaar zal de grens doorlopen naar Zifron met Chasar-Enan als eindpunt. Dit zal uw noordgrens zijn.

10 I aust skal de setja landskilet etter ei lina som gjeng frå Hasar-Enan til Sefam.

Uw oostgrens zult ge trekken van Chasar-Enan naar Sjefam.

11 Frå Sefam skal bytet ganga nedetter til Ha-ribla, i aust for Ajin, og so lenger ned, til det når berghallet austanfor Kinneretsjøen;

Van Sjefam zal de grens afdalen naar Ribla, ten oosten van Ain, en verder uitlopen op de bergrug ten oosten van het meer van Gennezaret.

12 so skal det ganga nedåt Jordan, og ut i Saltsjøen. Det skal vera landet dykkar, etter bytemerki sine rundt ikring.»»

Dan daalt de grens af naar de Jordaan, en loopt uit op de Zoutzee. Dit zal uw land zijn met zijn grenzen rondom.

13 Og Moses sagde til Israels-sønerne: «Dette er det landet som de skal få til odel og eiga; de skal skifta det i luter, og draga strå um luterne; det er det landet som Herren hev sagt skal gjevast åt dei ni ætterne og den eine halve ætti.

Moses beval de Israëlieten, en zeide: Dit is het land, dat gij door loting moet verdelen, daar Jahweh bevolen heeft, het aan de negen en halve stam te geven.

14 For Rubens-ætti med greinerne sine og Gads-ætti med sine greiner og den halve Manasse-ætti hev fenge dei eigorne dei skal hava;

Want de families van de stam der Rubenieten en Gadieten en die van de halve stam van Manasse hebben hun erfdeel al ontvangen.

15 desse tvo ætterne og den halve ætti hev fenge sin eigedom på denne sida av Jordanelvi, som renn frammed Jeriko - i aust, der soli kjem upp.»

De twee en een halve stam hebben hun aandeel ontvangen aan de overzijde van de Jordaan bij Jericho, dus aan de oostkant.

16 Og Herren tala atter til Moses, og sagde:

En Jahweh sprak tot Moses:

17 «Høyr no kva dei er for menner som skal skifta ut landet millom dykk; Eleazar, øvstepresten, og Josva Nunsson,

De volgende mannen moeten het land onder u verdelen: De priester Elazar en Josuë, de zoon van Noen;

18 og so ein hovding frå kvar ætt, som de skal taka til utskiftingsmann;

verder moet gij uit iedere stam één stamhoofd nemen, om het land te verdelen.

19 det er av Juda-ætti Kaleb, son åt Jefunne;

Dit zijn de namen van die mannen: Van de stam Juda Kaleb, de zoon van Jefoenne;

20 og av Simeons-ætti Semuel, son åt Ammihud;

van de stam der Simeonieten Sjemoeël, de zoon van Ammihoed;

21 og av Benjamins-ætti Elidad, son åt Kislon;

van de stam Benjamin Elidad, de zoon van Kislon;

22 so ein hovding av Dans-ætti: Bukki, son åt Jogli;

van de stam der Danieten het stamhoofd Boekki, de zoon van Jogli;

23 og av Josefs-sønerne ein hovding av Manasse-ætti: Hanniel, son åt Efod,

van de zonen van Josef, van de stam der Manassieten het stamhoofd Channiël, de zoon van Efod,

24 og ein hovding av Efraims-ætti: Kemuel, son åt Siftan;

en van de stam der Efraïmieten het stamhoofd Kemoeël, de zoon van Sjiftan;

25 so ein hovding av Sebulons-ætti: Elisafan, son åt Parnak;

van de stam der Zabulonieten het stamhoofd Elisafan, de zoon van Parnak;

26 og ein hovding av Issakars-ætti: Paltiel, son åt Azzan;

van de stam der Issakarieten het stamhoofd Paltiël, de zoon van Azzan;

27 og ein hovding av Assers-ætti: Akhihud, son åt Selomi;

van de stam der Aserieten het stamhoofd Achihoed, de zoon van Sjelomi;

28 og ein hovding av Naftali-ætti: Pedael, son åt Ammihud.»

van de stam der Neftalieten het stamhoofd Pedaël, de zoon van Ammihoed.

29 Desse mennerne var det som Herren sagde skulde skifta eigedomarne millom Israels-sønerne i Kana’ans-landet.

Aan hen gaf Jahweh bevel het land Kanaän onder de kinderen Israëls te verdelen.