Jobs 16

1 Då svara Job og sagde:

ヨブ答へて曰く

2 «Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.

斯る事は我おほく聞り 汝らはみな人を慰めんとして却つて人を煩はす者なり

3 Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?

虚しき言語あに終極あらんや 汝なにに勵まされて應答をなすや

4 Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;

我もまた汝らの如くに言ことを得 もし汝らの身わが身と處を換なば我は言語を練て汝らを攻め 汝らにむかひて首を搖ことを得

5 eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.

また口をもて汝らを強くし 唇の慰藉をもて汝らの憂愁を解ことを得るなり

6 Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.

たとひ我言を出すとも我憂愁は解ず 默するとても何ぞ我身の安くなること有んや

7 Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.

彼いま已に我を疲らしむ 汝わが宗族をことごとく荒せり

8 Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.

なんぢ我をして皺らしめたり 是われに向ひて見證をなすなり 又わが痩おとろへたる状貌わが面の前に現はれ立て我を攻む

9 Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg

かれ怒りてわれを撕裂きかつ窘しめ 我にむかひて齒を噛鳴し我敵となり目を鋭して我を看る

10 og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.

彼ら我にむかひて口を張り 我を賤しめてわが頬を打ち 相集まりて我を攻む

11 Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.

神われを邪曲なる者に交し 惡き者の手に擲ちたまへり

12 Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.

我は安穩なる身なりしに彼いたく我を打惱まし 頸を執へて我をうちくだき遂に我を立て鵠となしたまひ

13 Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.

その射手われを遶り圍めり やがて情もなく我腰を射透し わが膽を地に流れ出しめたまふ

14 Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.

彼はわれを打敗りて破壞に破壞を加へ 勇士のごとく我に奔かかりたまふ

15 Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.

われ麻布をわが肌に縫つけ 我角を塵にて汚せり

16 Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,

我面は泣て頳くなり 我目縁には死の蔭あり

17 endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.

然れども我手には不義あること無く わが祈祷は清し

18 Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!

地よ我血を掩ふなかれ 我號呼は休む處を得ざれ

19 Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.

視よ今にても我證となる者天にあり わが眞實を表明す者高き處にあり

20 Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.

わが朋友は我を嘲けれども我目は神にむかひて涙を注ぐ

21 Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.

願くは彼 人のために神と論辨し 人の子のためにこれが朋友と論辨せんことを

22 Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.

數年すぎさらば我は還らぬ旅路に往べし