Jobs 11
1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
I odpowiedział Sofar Naamatczyk, i rzekł:
2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
Izaż się nie godzi na wiele słów odpowiedzieć? Albo izali mąż wielomowny będzie usprawiedliwiony?
3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
Bedąż na twoje plotki ludzie milczeć? A gdy ty sobie przeszydzasz, ciebie nikt nie zawstydzi?
4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
Albowiemeś powiedział: Czysta jest nauka moja, a jestem czystym przed oczyma twemi.
5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
Ale gdyby Bóg chciał mówić, i otworzyć usta swoje przeciwko tobie:
6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
Tedyćby objawił tajemnice mądrości, żeś dwa kroć większe karanie nadto zasłużył; przetoż uznaj, że cię Bóg przebaczył dla nieprawości twojej.
7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Izali tajemnice Boże wybadasz? albo doskonałości Wszechmocnego dościgniesz?
Wyższe są niż niebiosa, cóż uczynisz? Głębsze niż piekło, jakoż poznasz? (Sheol h7585)
9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
Dłuższa miara ich, niż ziemia, a szersza, niż morze.
10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
Jeźli wypełni, albo jeźli zawrze, albo jeźli w jedno ściśnie, któż go zawściągnie?
11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?
12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.
13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
Jeźli ty przygotujesz serce twoje, a wyciągniesz do niego ręce twoje;
14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
Jeźliż nieprawość jest w ręce twej oddal ją, a mieszkać nie dopuszczaj nieprawości w przybytkach twoich;
15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
Tedy podniesiesz oblicze twoje bez zmazy, a będziesz stały, i nie będziesz się bał.
16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
Albowiem zapomnisz kłopotu, a jako wody, które pominęły, wspominać go będziesz.
17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
I nad południe jaśniejszy nastanie czas twój; zaćmiszli się, będziesz jako zaranek.
18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
I będziesz ufał, mając nadzieję, a jako w okopach bezpiecznie spać będziesz.
19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
Będziesz leżał, a nikt cię nie przestraszy; i uniżać się będą przed twarzą twoją wiele ich.
20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.
