Jobs 11

1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

۱ و صوفر نعماتی در جواب گفت:

2 «Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?

۲ «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟

3 Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?

۳ آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟

4 Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»

۴ و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم.

5 Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,

۵ و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید،

6 og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.

۶ و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است.

7 Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?

۷ آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟

8 Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)

۸ مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585)

9 Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.

۹ پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است.

10 Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?

۱۰ اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟

11 Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.

۱۱ زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند.

12 Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.

۱۲ ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود.

13 Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida

۱۳ اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

14 og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,

۱۴ اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود.

15 då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;

۱۵ پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید.

16 då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.

۱۶ زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد،

17 Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;

۱۷ و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت.

18 då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.

۱۸ و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید.

19 Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.

۱۹ و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود.

20 Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»

۲۰ لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.»