Jakobs 4

1 Kva kjem all ufred og strid av millom dykk? Er det ikkje av dykkar lyster, som strider i lemerne dykkar?

ⲁ̅ⲀⲢⲈ ⲠⲞⲖⲈⲘⲞⲤ ⲚⲎⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ⲐⲰⲚ ⲞⲨⲞϨ ⲀⲢⲈⲘⲖⲀϦ ⲚⲎⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ⲐⲰⲚ ϦⲈⲚⲐⲎⲚⲞⲨ ⲘⲎ ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲚⲀⲒ ⲀⲚ ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲚⲈⲦⲈⲚϨⲨⲆⲞⲚⲎ ⲚⲎ ⲈⲦϦⲎⲔ ⲈϦⲢⲎⲒ ϦⲈⲚⲚⲈⲦⲈⲚⲘⲈⲖⲞⲤ

2 De lystar og hev ikkje; de slær i hel og ovundast og kann ikkje få; de ligg i strid og ufred. De hev ikkje, av di de ikkje bed;

ⲃ̅ⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲈⲠⲒⲐⲨⲘⲒⲚ ⲞⲨⲞϨ ⲘⲘⲞⲚ ⲚⲦⲞⲦⲈⲚ ⲦⲈⲦⲈⲚϦⲰⲦⲈⲂ ⲞⲨⲞϨ ⲦⲈⲦⲈⲚⲬⲞϨ ⲘⲘⲞⲚ ϢϪⲞⲘ ⲘⲘⲰⲦⲈⲚ ⲈϢⲀϢⲚⲒ ⲦⲈⲦⲈⲚϢϬⲚⲎⲚ ⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲠⲞⲖⲈⲘⲒⲚ ⲞⲨⲞϨ ⲘⲘⲞⲚ ⲚⲦⲞⲦⲈⲚ ⲈⲐⲂⲈ ϪⲈ ⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲈⲦⲒⲚ ⲀⲚ

3 de bed og fær ikkje, av di de bed ille, um slikt som de kann øyda upp i dykkar lyster.

ⲅ̅ⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲈⲦⲒⲚ ⲞⲨⲞϨ ⲦⲈⲦⲈⲚϬⲒ ⲀⲚ ϪⲈ ⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲈⲦⲒⲚ ⲚⲔⲀⲔⲰⲤ ϨⲒⲚⲀ ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲚⲈⲦⲈⲚϨⲨⲆⲞⲚⲎ ⲚⲦⲈⲦⲈⲚϬⲞ ⲈⲂⲞⲖ

4 De utrugne! veit de ikkje at venskap med verdi er fiendskap imot Gud? Den som då vil vera ven med verdi, han vert Guds fiende.

ⲇ̅ⲚⲒⲚⲰⲒⲔ ⲚⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲘⲒ ⲀⲚ ϪⲈ ϮⲘⲈⲦϢⲪⲎⲢ ⲚⲦⲈⲠⲒⲔⲞⲤⲘⲞⲤ ⲞⲨⲘⲈⲦϪⲀϪⲒ ⲦⲈ ⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ ⲪⲎ ⲆⲈ ⲈⲐⲞⲨⲰϢ ⲈⲈⲢϢⲪⲎⲢ ⲈⲠⲒⲔⲞⲤⲘⲞⲤ ϤⲚⲀϢⲰⲠⲒ ⲈϤⲞⲒ ⲚϪⲀϪⲒ ⲈⲪϮ

5 Eller trur de at skrifti talar fåfengt? Med brennhug trår han etter Anden som han hev late bu i oss. Men di større er den nåde som han gjev.

ⲉ̅ϢⲀⲚ ⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲘⲒ ⲀⲚ ϪⲈ ⲀⲢⲈ ϮⲄⲢⲀⲪⲎ ϪⲰ ⲘⲘⲞⲤ ⲈⲪⲖⲎⲞⲨ ⲒⲈ ϦⲈⲚⲞⲨⲪⲐⲞⲚⲞⲤ ϤϬⲒϢϢⲰⲞⲨ ⲚϪⲈⲠⲒⲠⲚⲈⲨⲘⲀⲪⲎ ⲈⲦϢⲞⲠ ⲚϦⲎⲦⲈⲚ

6 Difor heiter det: «Gud stend dei stolte imot, men dei audmjuke gjev han nåde.»

ⲋ̅ϤϮ ⲆⲈ ⲚⲞⲨⲚⲒϢϮ ⲚϨⲘⲞⲦ ⲈⲐⲂⲈⲪⲀⲒ ϤϪⲰ ⲘⲘⲞⲤ ϪⲈ ⲪⲚⲞⲨϮ ϤϮ ⲈϦⲞⲨⲚ ⲈϨⲢⲈⲚ ⲚⲒϬⲀⲤⲒϨⲎⲦ ⲚⲎ ⲆⲈ ⲈⲦⲐⲈⲂⲒⲎⲞⲨⲦ ϤⲚⲀϮ ⲚⲰⲞⲨ ⲚⲞⲨϨⲘⲞⲦ

7 Ver difor Gud undergjevne! Men statt djevelen imot, so skal han fly frå dykk!

ⲍ̅ⲘⲀϬⲚⲈϪⲰⲦⲈⲚ ⲞⲨⲚ ⲘⲪⲚⲞⲨϮ ϮⲆⲈ ⲈϦⲞⲨⲚ ⲈϨⲢⲈⲚ ⲠⲒⲆⲒⲀⲂⲞⲖⲞⲤ ⲈϤⲈⲪⲰⲦ ⲤⲀⲂⲞⲖ ⲘⲘⲰⲦⲈⲚ

8 Haldt dykk nær til Gud, so skal han halda seg nær til dykk! Reinsa henderne, de syndarar, og gjer hjarto reine, de tvihuga!

ⲏ̅ϦⲰⲚⲦ ⲈⲪⲚⲞⲨϮ ⲈϤⲈϦⲰⲚⲦ ⲈⲢⲰⲦⲈⲚ ⲘⲀⲦⲞⲨⲂⲞ ⲚⲈⲦⲈⲚϪⲒϪ ⲚⲒⲢⲈϤⲈⲢⲚⲞⲂⲒ ⲘⲀⲦⲞⲨⲂⲈ ⲚⲈⲦⲈⲚϨⲎⲦ ϦⲀ ⲚⲒϨⲎⲦ Ⲃ-

9 Kjenn dykkar naud og syrg og gråt! Lat låtten dykkar vendast til sorg, og gleda til trege.

ⲑ̅ⲀⲢⲒⲦⲀⲖⲈⲠⲰⲢⲒⲚ ⲞⲨⲞϨ ⲀⲢⲒϨⲎⲂⲒ ⲞⲨⲞϨ ⲢⲒⲘⲒ ⲠⲈⲦⲈⲚⲤⲰⲂⲒ ⲘⲀⲢⲈϤⲔⲞⲦϤ ⲈⲨϨⲎⲂⲒ ⲞⲨⲞϨ ⲠⲈⲦⲈⲚⲢⲀϢⲒ ⲈⲨⲞⲔⲈⲘ

10 Audmyk dykk for Herren, so skal han upphøgja dykk!

ⲓ̅ⲘⲀⲐⲈⲂⲒⲈ ⲐⲎⲚⲞⲨ ⲘⲠⲈⲘⲐⲞ ⲘⲪⲚⲞⲨϮ ϨⲒⲚⲀ ⲚⲦⲈϤϬⲈⲤ ⲐⲎⲚⲞⲨ.

11 Baktala ikkje kvarandre, brør! Den som baktalar ein bror eller dømer bror sin, han baktalar lovi og dømer lovi; men dømer du lovi, so er du ikkje ein som gjer etter lovi, men hennar domar.

ⲓ̅ⲁ̅ⲘⲠⲈⲢⲤⲀϪⲒ ⲚⲤⲀⲚⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲎⲞⲨ ⲚⲀⲤⲚⲎⲞⲨ ⲪⲎ ⲄⲀⲢ ⲈⲦⲤⲀϪⲒ ⲠⲈϤⲤⲞⲚ ⲒⲈ ⲈϤϮϨⲀⲠ ⲈⲠⲈϤⲤⲞⲚ ⲀϤⲤⲀϪⲒ ⲚⲤⲀⲠⲒⲚⲞⲘⲞⲤ ⲞⲨⲞϨ ⲀϤϮϨⲀⲠ ⲈⲠⲒⲚⲞⲘⲞⲤ ⲒⲤϪⲈ ⲆⲈ ⲔϮϨⲀⲠ ⲈⲠⲒⲚⲞⲘⲞⲤ ⲒⲈ ⲚⲐⲞⲔ ⲞⲨⲢⲈϤⲒⲢⲒ ⲘⲠⲒⲚⲞⲘⲞⲤ ⲀⲚ ⲀⲖⲖⲀ ⲞⲨⲢⲈϤϮ ϨⲀⲠ

12 Ein er lovgjevaren og domaren, han som er megtig til å frelsa og til å tyna. Men du, kven er du som dømer din næste?

ⲓ̅ⲃ̅ⲞⲨⲀⲒ ⲄⲀⲢ ⲠⲈ ⲠⲒⲚⲞⲘⲞⲐⲈⲦⲎⲤ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲢⲈϤϮϨⲀⲠ ⲪⲎ ⲈⲦⲈ ⲞⲨⲞⲚ ϢϪⲞⲘ ⲘⲘⲞϤ ⲈⲦⲞⲨϪⲞ ⲞⲨⲞϨ ⲈⲦⲀⲔⲞ ⲚⲐⲞⲔ ⲚⲒⲘ ⲚⲐⲞⲔ ϦⲀ ⲪⲎ ⲈⲦϮϨⲀⲠ ⲈⲠⲈⲔϢⲪⲎⲢ

13 Og no, de som segjer: «I dag eller i morgon vil me fara til den byen og vera der eit år og handla og hava vinning, »

ⲓ̅ⲅ̅ⲀⲄⲈ ϮⲚⲞⲨ ⲚⲎ ⲈⲦϪⲰ ⲘⲘⲞⲤ ϪⲈ ⲪⲞⲞⲨ ⲒⲈ ⲢⲀⲤϮ ⲦⲈⲚⲚⲀϢⲈ ⲚⲀⲚ ⲈⲦⲀⲒⲠⲞⲖⲒⲤ ⲚⲦⲈⲚⲒⲢⲒ ⲚⲞⲨⲢⲞⲘⲠⲒ ⲘⲘⲀⲨ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲦⲈⲚⲈⲢⲒⲈⲂϢⲰⲦ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲦⲈⲚϪⲈⲘϨⲎⲞⲨ

14 de som ikkje veit kva som skal henda i morgon! For kva er livet dykkar? De er ein eim som ei liti stund er synleg og so kverv burt.

ⲓ̅ⲇ̅ⲚⲎ ⲈⲦⲈ ⲚⲤⲈⲤⲰⲞⲨⲚ ⲀⲚ ϪⲈ ⲞⲨ ⲠⲈⲐⲚⲀϢⲰⲠⲒ ⲘⲠⲈϤⲢⲀⲤϮ ⲀϢ ⲠⲈ ⲠⲈⲦⲈⲚⲰⲚϦ ⲀϤⲘⲪⲢⲎϮ ⲚⲞⲨϢⲰⲒϢ ⲈϤⲞⲨⲞⲚϨ ⲈⲂⲞⲖ ⲠⲢⲞⲤ ⲞⲨⲔⲞⲨϪⲒ ⲒⲦⲀ ϢⲀϤⲦⲀⲔⲞ

15 I staden for at de skulde segja: «Um Herren vil, so kjem me til å liva, og so skal me gjera det eller det!»

ⲓ̅ⲉ̅ⲈⲪⲘⲀ ⲚⲦⲈⲦⲈⲚϪⲞⲤ ϪⲈ ⲀⲢⲈϢⲀⲚ ⲠϬⲞⲒⲤ ⲞⲨⲰϢ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲦⲈⲚⲰⲚϦ ⲦⲈⲚⲚⲀⲈⲢ ⲪⲀⲒ ⲒⲈ ⲪⲎ

16 Men no rosar de dykk sjølve i dykkar storlæte. All slik ros er vond.

ⲓ̅ⲋ̅ϮⲚⲞⲨ ⲦⲈⲦⲈⲚϢⲞⲨϢⲞⲨ ⲘⲘⲰⲦⲈⲚ ϦⲈⲚⲚⲈⲦⲈⲚⲘⲈⲦⲢⲈϤϨⲒⲠϨⲞ ϢⲞⲨϢⲞⲨ ⲆⲈ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲘⲠⲀⲒⲢⲎϮ ⲤⲈϨⲰⲞⲨ

17 Den som då veit å gjera godt, men ikkje gjer det, han hev synd for det.

ⲓ̅ⲍ̅ⲪⲎ ⲈⲦⲤⲰⲞⲨⲚ ⲚⲞⲨⲠⲈⲐⲚⲀⲚⲈϤ ⲈⲀⲒϤ ⲞⲨⲞϨ ⲚⲦⲈϤϢⲦⲈⲘⲀⲒϤ ⲞⲨⲚⲞⲂⲒ ⲚⲀϤ ⲠⲈ