1 Peters 2

1 Legg difor av all vondskap og alt svik og hyklarskap og ovund og all baktale,

ⲁ̅ⲈⲀⲢⲈⲦⲈⲚⲬⲰ ⲈϦⲢⲎⲒ ⲚⲔⲀⲔⲒⲀ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲈⲘ ⲬⲢⲞϤ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲈⲘ ⲘⲈⲦϢⲞⲂⲒ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲈⲘ ⲪⲐⲞⲚⲞⲤ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲈⲘ ⲔⲀⲦⲀⲖⲀⲖⲒⲀ ⲚⲒⲂⲈⲚ

2 og lengta liksom nyfødde born etter den åndelege, ufalska mjølk, so de kann veksa ved henne til frelsa,

ⲃ̅ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚϨⲀⲚⲔⲞⲨϪⲒ ⲚⲀⲖⲰⲞⲨⲒ ⲈⲀⲨⲘⲀⲤⲞⲨ ϮⲚⲞⲨ ⲠⲒⲈⲢⲰϮ ⲚⲖⲞⲄⲒⲔⲞⲚ ⲚⲀⲦⲬⲢⲞϤ ϬⲒϢϢⲰⲞⲨ ⲘⲘⲞϤ ϨⲒⲚⲀ ⲚⲦⲈⲦⲈⲚⲀⲒⲀⲒ ⲚϦⲎⲦϤ ⲈϦⲞⲨⲚ ⲈⲠⲒⲞⲨϪⲀⲒ.

3 so framt de då hev smaka at Herren er god!

ⲅ̅ⲒⲤϪⲈ ⲀⲦⲈⲦⲈⲚϪⲈⲘϮⲠⲒ ϪⲈ ⲞⲨⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ⲠⲈ ⲠϬⲤ

4 Kom til honom, den livande steinen, som vel vart vanda av menneskje, men er utvald og dyrverdig for Gud!

ⲇ̅ⲪⲎ ⲈⲦⲈⲦⲈⲚⲚⲎⲞⲨ ϨⲀⲢⲞϤ ⲠⲒⲰⲚⲒ ⲈⲦⲞⲚϦ ⲈⲀⲨϢⲞϢ ⲘⲈⲚ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲚⲒⲢⲰⲘⲒ ϤⲤⲞⲦⲠ ⲆⲈ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲪⲚⲞⲨϮ ⲞⲨⲞϨ ϤⲦⲀⲒⲎⲞⲨⲦ.

5 og vert de sjølve, som livande steinar, uppbygde til eit åndelegt hus, eit heilagt presteskap, til å bera fram åndelege offer til hugnad for Gud ved Jesus Kristus.

ⲉ̅ⲞⲨⲞϨ ⲚⲐⲰⲦⲈⲚ ϨⲰⲦⲈⲚ ϢⲰⲠⲒ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚϨⲀⲚⲰⲚⲒ ⲈⲨⲞⲚϦ ⲈⲢⲈⲦⲈⲚⲔⲰⲦ ⲘⲘⲰⲦⲈⲚ ⲚⲞⲨⲎⲒ ⲘⲠⲚⲀⲦⲒⲔⲞⲚ ⲈⲞⲨⲘⲈⲦⲞⲨⲎⲂ ⲈⲤⲞⲨⲀⲂ ⲈⲠϪⲒⲚⲒⲚⲒ ⲈⲠϢⲰⲒ ⲚϨⲀⲚϢⲞⲨϢⲰⲞⲨϢⲒ ⲘⲠⲚⲀⲦⲒⲔⲞⲚ ⲈⲨϢⲎⲠ ⲘⲪⲚⲞⲨϮ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲒⲎⲤⲞⲨⲤ ⲠⲬⲤ

6 For det heiter i skrifti: «Sjå, eg legg i Sion ein hyrnestein, som er utvald og dyrverdig, og den som trur på honom, skal slett ikkje verta til skammar.»

ⲋ̅ϪⲈ ⲞⲨⲎⲒ ⲤⲤϦⲎⲞⲨⲦ ϦⲈⲚϮⲄⲢⲀⲪⲎ ϪⲈ ϨⲎⲠⲠⲈ ϮⲚⲀⲬⲰ ϦⲈⲚⲤⲒⲰⲚ ⲚⲞⲨⲰⲚⲒ ⲈϤⲤⲰⲦⲠ ⲚϪⲰϪ ⲚⲖⲀⲔϨ ⲞⲨⲞϨ ⲪⲎ ⲈⲐⲚⲀϨϮ ⲈⲢⲞϤ ⲚⲚⲈϤϬⲒϢⲒⲠⲒ

7 Dykk då som trur, høyrer æra til; men for dei vantruande hev den steinen som bygningsmennerne vanda, vorte til hyrnestein og snåvestein og støyteberg,

ⲍ̅ⲠⲒⲦⲀⲒⲞ ⲞⲨⲚ ⲀϤϢⲞⲠ ⲚⲰⲦⲈⲚ ϦⲀ ⲚⲎ ⲈⲐⲚⲀϨϮ ⲚⲒⲀⲐⲚⲀϨϮ ⲆⲈ ⲚⲐⲰⲞⲨ ⲠⲒⲰⲚⲒ ⲈⲦⲀⲨϢⲞϢϤ ⲚϪⲈⲚⲎ ⲈⲦⲔⲰⲦ ⲪⲀⲒ ⲀϤϢⲰⲠⲒ ⲚⲞⲨϪⲰϪ ⲚⲖⲀⲔϨ

8 dei som støyter seg med di dei ikkje trur ordet, som dei og var etla til.

ⲏ̅ⲚⲈⲘ ⲞⲨⲰⲚⲒ ⲚϬⲢⲞⲠ ⲚⲈⲘ ⲞⲨⲠⲈⲦⲢⲀ ⲚⲤⲔⲀⲚⲆⲀⲖⲞⲚ ⲚⲎ ⲈⲐⲚⲀϬⲒϬⲢⲞⲠ ⲈⲠⲒⲤⲀϪⲒ ⲈⲨⲞⲒ ⲚⲀⲦϮⲘⲀϮ ⲈⲪⲎ ⲈⲦⲀⲨⲈⲢⲠⲔⲈⲬⲀⲨ ⲚϦⲎ ⲦϤ.

9 Men de er ei utvald ætt, eit kongelegt presteskap, eit heilagt folk, eit folk til eigedom, so de skal forkynna hans dygder som kalla dykk ut or myrker til sitt underfulle ljos,

ⲑ̅ⲚⲐⲰⲦⲈⲚ ⲆⲈ ⲚⲐⲰⲦⲈⲚ ⲞⲨⲄⲈⲚⲞⲤ ⲈϤⲤⲞⲦⲠ ⲞⲨⲘⲈⲦⲞⲨⲢⲞ ⲞⲨⲘⲈⲦⲞⲨⲎⲂ ⲞⲨϢⲖⲰⲖ ⲈϤⲞⲨⲀⲂ ⲞⲨⲖⲀⲞⲤ ⲈⲀⲨⲐⲘⲀⲒⲞϤ ϨⲞⲠⲰⲤ ⲚⲦⲈⲦⲈⲚⲞⲨⲰⲚϨ ⲈⲂⲞⲖ ⲚⲚⲒⲀⲢⲈⲦⲎ ⲚⲦⲈⲪⲎ ⲈⲦⲀϤⲐⲀϨⲈⲘ ⲐⲎⲚⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲠⲬⲀⲔⲒ ⲈϦⲞⲨⲚ ⲈⲠⲈϤⲞⲨⲰⲒⲚⲒ ⲈⲦⲞⲒ ⲚϢⲪⲎⲢⲒ

10 de som fyrr ikkje var eit folk, men no er Guds folk, de som ikkje hadde funne miskunn, men no hev fenge miskunn.

ⲓ̅ⲚⲎ ⲈⲦⲈ ⲚⲞⲨⲖⲀⲞⲤ ⲀⲚ ⲠⲈ ⲚⲞⲨⲤⲎⲞⲨ ϮⲚⲞⲨ ⲆⲈ ⲀⲢⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲞⲨⲖⲀⲞⲤ ⲘⲪⲚⲞⲨϮ ⲚⲎ ⲈⲦⲈ ⲚⲀⲨⲚⲀⲚⲀⲒ ⲚⲰⲞⲨ ⲀⲚ ϮⲚⲞⲨ ⲆⲈ ⲀⲨⲚⲀⲒ ⲚⲰⲦⲈⲚ

11 Kjære, eg legg dykk på hjarta som framande og utledningar, at de skal halda dykk ifrå dei kjøtlege lyster, som strider imot sjæli,

ⲓ̅ⲁ̅ⲚⲀⲘⲈⲚⲢⲀϮ ϮⲦⲰⲂϨ ⲘⲘⲰⲦⲈⲚ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚϨⲀⲚⲢⲈⲘⲚϪⲰⲒⲖⲒ ⲞⲨⲞϨ ϨⲀⲚϢⲈⲘⲘⲰⲞⲨ ϨⲈⲚ ⲐⲎⲚⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲀ ⲚⲒⲈⲠⲒⲐⲨⲘⲒⲀ ⲚⲤⲀⲢⲔⲒⲔⲞⲚ ⲚⲎ ⲈⲦϦⲎⲔ ⲞⲨⲂⲈ ϮⲮⲨⲬⲎ

12 og lata dykkar ferd millom heidningarne vera god, so dei, medan dei baktalar dykk som illgjerdsmenner, må sjå dykkar gode gjerningar og for deira skuld prisa Gud på tilsynsdagen!

ⲓ̅ⲃ̅ⲠⲈⲦⲈⲚϪⲒⲚⲘⲞϢⲒ ⲘⲀⲢⲈϤϢⲰⲠⲒ ⲈϤⲈⲢϢⲀⲨ ϦⲈⲚⲚⲒⲈⲐⲚⲞⲤ ϨⲒⲚⲀ ⲈϢⲰⲠ ⲀⲨⲤⲀϪⲒ ϦⲀⲢⲰⲦⲈⲚ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚϨⲀⲚⲤⲀⲘⲠⲈⲦϨⲰⲞⲨ ⲈⲨⲚⲀⲨ ⲈⲂⲞⲖ ϦⲈⲚⲚⲈⲦⲈⲚϨⲂⲎⲞⲨⲒ ⲈⲐⲚⲀⲚⲈⲨ ⲚⲦⲞⲨϮⲰⲞⲨ ⲘⲪⲚⲞⲨϮ ϦⲈⲚⲠⲈϨⲞⲞⲨ ⲚⲦⲈⲠⲒϪⲈⲘⲠϢⲒⲚⲒ

13 Ver difor all menneskjeleg skipnad undergjevne for Herrens skuld, anten det er kongen som den høgste,

ⲓ̅ⲅ̅ⲘⲀϬⲚⲈϪⲰⲦⲈⲚ ⲘⲠⲒⲤⲰⲚⲦ ⲦⲎⲢϤ ⲚⲦⲈϮⲘⲈⲦⲢⲰⲘⲒ ⲈⲐⲂⲈ ⲠϬⲞⲒⲤ ⲒⲦⲈ ⲠⲞⲨⲢⲞ ϨⲰⲤ ⲈϤϬⲞⲤⲒ

14 eller landshovdingar som utsendingar frå honom til refsing for deim som gjer vondt, men til ros for deim som gjer godt!

ⲓ̅ⲇ̅ⲒⲦⲈ ⲚⲒϨⲎⲄⲈⲘⲰⲚ ϨⲰⲤ ⲈⲨⲦⲀⲞⲨⲞ ⲘⲘⲰⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲞⲦϤ ⲈⲨϬⲒⲘⲠϢⲒϢ ⲚⲚⲒⲤⲀⲘⲠⲈⲦϨⲰⲞⲨ ⲈⲨϢⲞⲨϢⲞⲨ ⲆⲈ ⲚⲚⲒⲤⲀⲘⲠⲈⲐⲚⲀⲚⲈⲨ

15 For soleis er det Guds vilje, at de med å gjera det gode skal målbinda vankunna hjå uvituge menneskje,

ⲓ̅ⲉ̅ϪⲈ ⲪⲀⲒ ⲠⲈ ⲪⲞⲨⲰϢ ⲘⲪⲚⲞⲨϮ ⲈⲒⲢⲒ ⲘⲠⲒⲠⲈⲐⲚⲀⲚⲈϤ ⲚⲈⲦⲈⲦⲚⲘⲀϢⲐⲀⲘ ⲈϨⲢⲈⲚ ⲐⲘⲈⲦⲀⲦⲈⲘⲒ ⲚⲚⲒⲀⲦⲔⲀϮ ⲚⲢⲰⲘⲒ

16 so som frie, og ikkje slike som hev fridomen til vondskaps skyle, men som Guds tenarar.

ⲓ̅ⲋ̅ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚϨⲀⲚⲢⲈⲘϨⲈⲨ ⲞⲨⲞϨ ϮⲘⲈⲦⲢⲈⲘϨⲈ ⲚⲦⲈⲚ ⲐⲎⲚⲞⲨ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲀⲚ ⲚⲞⲨⲔⲀⲖⲨⲘⲘⲀ ⲚⲦⲈϮⲔⲀⲔⲒⲀ ⲀⲖⲖⲀ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚϨⲀⲚⲈⲂⲒⲀⲒⲔ ⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ.

17 Æra alle, elska broderlaget, ottast Gud, æra kongen!

ⲓ̅ⲍ̅ⲘⲀⲦⲀⲒⲈ ⲞⲨⲞⲚ ⲚⲒⲂⲈⲚ ϮⲘⲈⲦⲘⲀⲒⲤⲞⲚ ⲘⲈⲚⲢⲒⲦⲤ ⲀⲢⲒϨⲞϮ ϦⲀⲦϨⲎ ⲘⲪⲚⲞⲨϮ ⲘⲀⲦⲀⲒⲈ ⲠⲞⲨⲢⲞ.

18 De tenarar, ver dykkar herrar undergjevne i all age, ikkje berre dei gode og milde, men og dei rangvise!

ⲓ̅ⲏ̅ⲚⲒⲈⲂⲒⲀⲒⲔ ⲈⲢⲈⲦⲈⲚϬⲚⲞ ⲚϪⲰⲦⲈⲚ ⲚⲚⲈⲦⲈⲚϬ ⲒⲤⲈⲨ ϦⲈⲚϨⲞϮ ⲚⲒⲂⲈⲚ ⲚⲒⲀⲄⲀⲐⲞⲤ ⲘⲘⲀⲨⲀⲦⲞⲨ ⲀⲚ ⲚⲈⲠⲒⲔⲎⲤ ⲀⲖⲖⲀ ⲚⲈⲘ ⲚⲒⲔⲈⲬⲰⲞⲨⲚⲒ ⲈⲦⲔⲰⲖϪ.

19 For det finn nåde, um nokon av samvit for Gud toler harmingar som han lid uretteleg.

ⲓ̅ⲑ̅ⲪⲀⲒ ⲄⲀⲢ ⲞⲨϨⲘⲞⲦ ⲠⲈ ⲒⲤϪⲈ ⲆⲈ ⲈⲐⲂⲈ ⲞⲨⲤⲨⲚⲎⲆⲈⲤⲒⲤ ⲚⲦⲈⲪⲚⲞⲨϮ ⲞⲨⲞⲚ ⲞⲨⲀⲒ ⲚⲀϢⲰⲠ ⲈⲢⲞϤ ⲚϨⲢⲎⲒ ϦⲈⲚϨⲀⲚⲘⲔⲀⲨϨ ⲚϨⲎⲦ ⲈϤϬⲎⲞⲨ ⲚϪⲞⲚⲤ.

20 For kva er det for ei ros, um de tek det med tolmod når de syndar og fær refsing for det? Men um de tek det med tolmod når de gjer godt og endå lyt lida, det finn nåde hjå Gud.

ⲕ̅ⲀϢ ⲄⲀⲢ ⲠⲈ ⲠⲒϢⲞⲨϢⲞⲨ ⲒⲤϪⲈ ⲦⲈⲦⲈⲚⲈⲢⲚⲞⲂⲒ ⲞⲨⲞϨ ⲈⲨϮⲔⲈϨ ⲚⲰⲦⲈⲚ ⲦⲈⲦⲈⲚⲰⲞⲨ ⲚϨⲎⲦ ⲀⲖⲖⲀ ⲈⲢⲈⲦⲈⲚⲒⲢⲒ ⲘⲠⲒⲠⲈⲐⲚⲀⲚⲈϤ ⲞⲨⲞϨ ⲈⲢⲈⲦⲈⲚϬⲒ ⲘⲔⲀϨ ⲦⲈⲦⲈⲚⲀⲘⲞⲚⲒ ⲚⲦⲈⲚ ⲐⲎⲚⲞⲨ ⲪⲀⲒ ⲄⲀⲢ ⲞⲨϨⲘⲞⲦ ⲠⲈ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲪϮ

21 For til det vart de kalla, av di Kristus og leid for dykk og let etter for dykk eit fyredøme, so de skal fylgja hans fotfar.

ⲕ̅ⲁ̅ⲈⲀⲨⲐⲀϨⲈⲘ ⲐⲎⲚⲞⲨ ⲄⲀⲢ ⲈⲪⲀⲒ ϪⲈ ⲠⲬⲢⲒⲤⲦⲞⲤ ϨⲰϤ ⲀϤϬⲒⲘⲔⲀϨ ⲈϨⲢⲎⲒ ⲈϪⲰⲚ ⲀϤⲤⲰϪⲠ ⲚⲀⲚ ⲚⲞⲨϨⲨⲠⲞⲄⲢⲀⲘⲰⲚ ϨⲒⲚⲀ ⲚⲦⲈⲚⲘⲞϢⲒ ⲚⲤⲀⲚⲈϤϢⲈⲚⲦⲀⲦⲤⲒ

22 Han gjorde ikkje synd, og det fanst ikkje heller svik i hans munn;

ⲕ̅ⲃ̅ⲪⲎ ⲈⲦⲈ ⲘⲠⲈϤⲈⲢⲚⲞⲂⲒ ⲞⲨⲆⲈ ⲘⲠⲞⲨϪⲈⲘ ⲬⲢⲞϤ ϦⲈⲚⲢⲰϤ.

23 han skjelte ikkje att når han vart utskjelt, ikkje truga ham når han leid, men gav det yver til honom som dømer rettferdigt;

ⲕ̅ⲅ̅ⲈⲨϨⲰⲞⲨϢ ⲈⲢⲞϤ ⲚⲀϤϨⲰⲞⲨϢ ⲀⲚ ⲠⲈ ⲈϤϬⲒⲘⲔⲀϨ ⲚⲀϤϪⲰⲚⲦ ⲀⲚ ⲠⲈ ⲚⲀϤϮ ⲆⲈ ⲘⲠⲒϨⲀⲠ ⲘⲠⲒⲢⲈϤϮϨⲀⲠ ⲘⲘⲎⲒ.

24 han bar synderne våre på likamen sin upp på treet, so me skal døy av frå synderne våre og liva for rettferdi, då de er lækte ved hans sår.

ⲕ̅ⲇ̅ⲪⲎ ⲈⲦⲀϤⲈⲚ ⲚⲈⲚⲚⲞⲂⲒ ⲈⲠϢⲰⲒ ϨⲒϪⲈⲚ ⲠⲒϢⲈ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲠⲈϤⲤⲰⲘⲀ ϨⲒⲚⲀ ⲈⲀⲚⲘⲞⲨ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲀ ⲚⲒⲚⲞⲂⲒ ⲚⲦⲈⲚⲰⲚϦ ⲚϮⲘⲈⲐⲘⲎⲒ ⲪⲎ ⲈⲦⲀⲢⲈⲦⲈⲚⲦⲀⲖϬⲞ ⲈⲂⲞⲖ ϨⲒⲦⲈⲚ ⲠⲈϤⲈⲢϦⲞⲦ.

25 For de var villfarande som sauer, men hev no vendt um til hyrdingen og tilsynsmannen for sjælerne dykkar.

ⲕ̅ⲉ̅ⲚⲀⲢⲈⲦⲈⲚⲞⲒ ⲄⲀⲢ ⲠⲈ ⲘⲪⲢⲎϮ ⲚϨⲀⲚⲈⲤⲰⲞⲨ ⲈⲨⲤⲰⲢⲈⲘ ⲀⲖⲖⲀ ⲀⲢⲈⲦⲈⲚⲦⲀⲤⲐⲞ ϮⲚⲞⲨ ϨⲀ ⲠⲈⲦⲈⲚⲘⲀⲚⲈⲤⲰⲞⲨ ⲞⲨⲞϨ ⲠⲈⲠⲒⲤⲔⲞⲠⲞⲤ ⲚⲦⲈⲚⲈⲦⲈⲚⲮⲨⲬⲎ.