Apostlenes-gjerninge 11

1 Apostlarne og brørne som var i Judæa, høyrde at heidningarne og hadde teke imot Guds ord.

Apostol vdwv okv Judia mvnwng lokv kvvbi mvngjwngnv vdwv tvvpa nyatoku Jentail vdwvka Pwknvyarnv gv gamchar am laarwk suta pvku vla.

2 Og då Peter kom upp til Jerusalem, klandra dei av umskjeringi på honom og sagde:

Vdwlo Pitar Jerusalem lo vngto kudw, yvvbunudw Jentail vdwa ayakmvua mvnglwknv vdwv Pitarnyi minjimio la minto,

3 «Du gjekk inn til menner som ikkje er umskorne, og åt i lag med deim.»

“No Jentail ayakmvu manv nyi vdwgv naam lo nyen gubv ripvi, okv no bunua lvkobv dvbamtvngbamdu ai!”

4 Men Peter tok til og greidde det ut for deim i samanheng og sagde.

Vkvlvgabv Pitar bunua atuk lokv oguaingbv rirap pvkudw ho mvnwng nga mimpa jitoku:

5 «Eg var i byen Joppe og bad; då såg eg i burtrykning ei syn: det dala ned eitkvart, liksom ein stor linduk, som vart laten ned frå himmelen etter dei fire hyrno og kom like til meg.

“Vdwlo ngo Joppa gv pamtv lo kumla doori lo, Ngo nyikrwgo kaato. Nyidomooku tvlokv vji jvbor aingbv kaanv go atung tungpi am kvlum tola ogugo solu dubv ngo kaapato, okv ho vv ngo takbv olwkto.

6 Då eg stirde på det, vart eg var og såg dei firføtte dyr på jordi og ville dyr og krjupande dyr og himmelens fuglar.

Ngo arwngbv kaatar lwkla kaakunamv soonam okv somanam svnwngsvmin, piakarnvngv, mootum pvta vkv kaapato.

7 Og eg høyrde ei røyst som sagde til meg: «Statt upp, Peter, slagta og et!»

Vbvrikunamv ngo vlvgo nga mindubv tvvpato, ‘Gudungto, Pitar; mvkitvla okv dvto!’

8 Men eg sagde: «På ingen måte, Herre! for noko vanheilagt eller ureint kom aldri i min munn.»

Vbvritola ngo minto, ‘Ahtu, vbv makv! yaboryachenv vmalo dvnam kasingkanyak nvngv ngoogv gaam lo vdwloka aakw mapvnv.’

9 Men røysti svara meg andre gongen frå himmelen: «Det som Gud hev reinsa, må ikkje du halda for ureint!»

Nyidomooku tvlokv vlvgo lvkodv minto, ‘Pwknvyarnv gv darwk pvnvkv vnama ogu darwkmanv gubv mvngma bvka.’

10 Dette hende seg tri gonger, og det vart alt saman drege upp i himmelen att.

So si lvom gubv rijito, okv anyunganya nga ogumvnwng nga nyidomooku bv chaakur gvvtoku.

11 Og sjå, i same stundi stod det utanfor huset der eg var, tri menner, som var sende til meg frå Cæsarea.

Vbvrida sopikda nyi aom vv Kaisaria lokv ngo gvlo vngmunam vdwv ngo ogolo doopvdw oogv naam hoka vngchi toku.

12 Og Anden sagde til meg at eg skulde fylgja med deim utan tviking. Men desse seks brørne gjekk og med meg, og me kom inn huset til mannen.

Darwknv Dowv nga bunua lvkobv vnglaka mvngram mabvkv vla minto. Oogv mvngjwngnv nyi akvgo nga lvkobv Joppa gvngv Kaisaria lo vngming gvvto, okv ngonu mvnwng ngv Kornelias gv naam arwnglo aatoku.

13 Og han fortalde han oss korleis han hadde set engelen som stod i hans hus og sagde til honom: «Send bod til Joppe og henta Simon, som vert kalla med tilnamnet Peter!

Ninyi ngonua minjito ninyia oguaingbv nyidogindung angv ninyigv naam arwng lo dakdubv kaanama, ho ninyi minto, ‘Nyi go Saimon Pitarnyi hardubv Joppa bv vngmu tvka.

14 han skal tala ord til deg som du skal verta frelst ved, du og heile ditt hus.»

Hv nonua gaam japjire ho no okv noogv vpin mvnwng ngv ringnam am paariku.’

15 Men då eg tok til å tala, fall den Heilage Ande på deim, liksom på oss i fyrstningi.

Okv vdwlo ngo japrap kunamv, Darwknv Dowv bunu gvlo ilwk toku atuk lo ngonu gvlo aanam jvbvku.

16 Då kom eg Herrens ord i hug, at han sagde: «Johannes døypte med vatn; men de skal verta døypte med den Heilage Ande.»

Vbvrikunamv ngo mvngpa toku ogugonyi Ahtu minpvdw: ‘Jon isi bv baptisma jidu, vbvritola nonuam Darwknv Dow lvkobv baptisma jire.’

17 Når då Gud hev gjeve deim same gåva som oss, då dei kom til trui på Herren Jesus Kristus, kven var då eg, at eg skulde vera megtig til å hindra Gud?»

Si pvbwngvrwng dukunv vv Pwknvyarnv Jentail vdwa ngonua jwkrw jinam apiabv jipv vdwlo ngonu Ahtu Jisu Kristonyi mvngjwng tokudw; vbvrikunamv ngo yvvla, Pwknvyarnvnyi mvtor dubv ridunv!”

18 Men då dei høyrde dette, gav dei seg til ro og lova Gud og sagde: «So hev då Gud ogso gjeve heidningarne umvendingi til livet!»

Vdwlo bunu sum tvvto kudw, bunu miriminu kuma okv Pwknvyarnvnyi ombonyikv, vnya toku, “Vbvrikunamv Pwknvyarnv Jentail vdwaka mvngdin modukubv jito okv singmurimu dukubv alvnv alua lomu toku!”

19 Dei som no var spreidde ved den trengsla som kom upp for Stefanus skuld, dei gjekk ikring radt til Fønikia og Kypern og Antiokia, men tala ikkje ordet til nokon utan berre til jødar.

Stipinnyi vlwng orki rilo Jisunyi mvngjwngnv vdwa mvdwmvkunam lvgabv bunu mooku mookulo kiakkipak toku. Kvvgonv Jius mvngchik ka doina japjito Poenesia lobv, Saipras okv Antiok lobv vngto.

20 Men det var millom deim nokre menner frå Kypern og Kyrene, som kom til Antiokia og tala til grækarane og forkynte evangeliet um Herren Jesus.

Vbvritola mvngjwngnv kvvbi vdwv, Saipras okv Sairene lokv nyiga vdwv, Antiok bv vngto okv doina Jentail vdwlo japji toku, Ahtu Jisu gv Alvnv Yunying nga bunua ka minji toku.

21 Og Herrens hand var med deim, og eit stort tal kom til trui og umvende seg til Herren.

Ahtu gv jwkrwv bunugv lvkobv dooto, okv nyi vdwv kaiyabv mvngjwng la twngtvya toku okv Ahtu gvlo aakur nyatoku.

22 Denne tidend kom då kyrkjelyden i Jerusalem for øyro, og dei sende Barnabas ut til å fara til Antiokia.

So yunying ngv Jerusalem Gvrja lo vngchi toku, vkvlvgabv bunu Barnabasnyi Antiok bv vngmuto.

23 Då han kom dit og såg Guds nåde, gledde han seg og tilstyrkte deim alle til å halda fast ved Herren med hjartans fyreset;

Vdwlo hv vngchi tokudw okv ninyia Pwknvyarnv gv nyi vdwa vdwgo boktalwkji kunama kaapa toku, hv mvngpu toku okv nyi vdwa ninyi tamsarto Ahtunyi haapok mvnwng lokv jvjvbv okv mvnglwkkaalwk bv rilaka vla minto.

24 for han var ein god mann og full av den Heilage Ande og tru. Og mykje folk vart ført til Herren.

Barnabas alvnv nyi go, Darwknv Dow gvnv go okv mvngjwng nvgo, okv nyi meego Ahtu gvlo aagv jito.

25 Han for då ut til Tarsus for å leita etter Saulus; og då han fann honom, førde han honom med til Antiokia.

Vbvrikunamv Barnabas Solnyi kaakar bv Tarsus lo vngtoku.

26 Men det hende seg, at dei var saman eit heilt år hjå kyrkjelyden og lærde mykje folk, og i Antiokia vart læresveinarne fyrst kalla kristne.

Vdwlo hv ninyia kaapa kunamv, hv ninyia Antiok bv vnggv toku, okv anying nyinggo bv bunyi lvkobv Gvrja gv nyi vdwa kaarwk sito okv nyitwngtwngtv nvgo tamsar toku. Mvngjwngnv vdwa Kristan vla mintuminke bv minrap kongv Antiok lo.

27 I dei dagarne kom det nokre profetar ned frå Jerusalem til Antiokia.

Vbv riri hoka nyijwk meego Jerusalem lokv Antiok lo vnglwk toku.

28 Og ein av deim med namnet Agabus stod fram og kunngjorde ved Anden, at det skulde koma ein stor hunger yver heile mannheimen, og han kom ogso under keisar Klaudius.

Bunugv lokv akonvgv aminv Agabas, Darwknv Dow gv jwkrw lokv dakrap danv kokwnglo riji nama mincho jila vbv minto achialvbv alvmanv dvmayarwng go sichingmooku so vngtv tvvdu vla minto. (Klaudius gv Dvbv bv ririlo vv aatoku.)

29 Læresveinarne sette seg då fyre å senda noko, etter som kvar av deim hadde råd, til hjelp for dei brørne som budde i Judæa.

Lvbwlaksu vdwv Judia lokv mvngjwngnv ajin vdwa vdwgo rila pvdw ridur dubv vla japmi sinyatoku.

30 Det gjorde dei ogso, og dei sende det til dei eldste gjenom Barnabas og Saulus.

Bunu sum ritoku, vbvrikunamv morko nga Barnabas okv Sol bunyigv laak lo jilwk la Gvrja gv nyigagatv vdwlo jidukubv.