< Romerne 1 >

1 Paulus, Jesu Kristi tenar, kalla til apostel, utkåra til å forkynna Guds evangelium,
Paul lokv, apostol akobv gaknam Kristo Jisu gv pakbu akobv rinv okv alvnv yunying minggo kardubv Pwknvyarnv gv goklin kunamv.
2 som han lova fyreåt gjenom profetarne sine i heilage skrifter,
Pwknvyarnv gv alvnv yunying ngv krimklu lokv ninyigv nyijwk lo milv pvvto, Darwknv kitap lo vbv lvklwk toku.
3 um Son hans, som etter kjøtet er komen av Davids ætt,
So si ninyigv umvuu lvkwnglo, ngonugv Ahtu Jisu kristo: vbv adwnamar bv, Hv Dabid gv husi ara lokv bvnglin toku;
4 som etter heilagdoms ånd er sannsynt å vera Guds velduge Son ved uppstoda frå dei daude, Jesus Kristus, vår Herre,
Ninyigv darwknv gv Dow hvvrong jvjvbv, kairungnv jwkrw lokv kaatam la Pwknvyarnv gv Kuunyilo rinam lokv siku nvngv turkur toku.
5 som me fekk nåde ved og apostel-embætte til å verka lydnad i tru millom alle heidningfolki for hans namn skuld
Ninyigv lokv Pwknvyarnv ngam Apostol ako bv ridubv kristo gv amin lo jito, vbv orto kunam lokv diringmooku gv nyi mvnwng nga rigv mola mvngjwng modu kubv okv tvvnvgobv rimu dukubv ritoku.
6 - millom deim er de og kalla til Jesus Kristus -
Si Rom lo doonv, yvvnyi Pwknvyarnv gv Jisu kristo gvbv gokpvdw nonua ka mintak dunv.
7 til alle deim i Rom som Gud elskar, de kalla, heilage: Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Fader, og Herren Jesus Kristus!
Okv vkvlvgabv Rom lo doonv Pwknvyarnv gv paknam nyi dvdv nga okv ninyigv atubogv gvbv gokunam am ngo lvkdunv: Ngonugv Pwknvyarnv Abu okv Ahtu Jisu Kristo gv anyuaya okv sarsopoyo ngv nonu gvlo jilwk yilaka.
8 Fyrst takkar eg min Gud ved Jesus Kristus for dykk alle, av di trui dykkar er namngjeti i heile verdi.
Atuakebv, Jisu kristo amin lo nonu mvnwng lvgabv ngokv Pwknvyarnvnyi ngo umbonyikv vdunv, ogulvgavbolo nonugv mvngjwng nam lvkwng bv nyiamooku mvnwng ngv tvvpa nyadung duku.
9 For Gud som eg tener i mi ånd i hans Sons evangelium, han er mitt vitne um kor uavlatande eg kjem dykk i hug.
Ngo ogugo mindudw sum jvjv dunv vla ngoogv Pwknvyarnv tvvyakaya do— ninyigv Kuunyilo lvkwnglo alvnv yunying nga ngoogv japgo karla haapok lokv ridum jikunamv Pwknvyarnv ngv. Pwknvyarnv ngv chindu ngo nonua mvngpa kidunv
10 I bønerne mine bed eg alltid um at eg då endeleg eingong med Guds vilje kunde få lukka til å koma til dykk.
Ngoogv kumri dwkibv kumpa dunv. Nonugv dooku lo ngam vjak vngmuchamu nam lvgabv Pwknvyarnvnyi ngo ninyigv mvnglwkkaalwk bvka vla tvvka doonv.
11 For eg stundar etter å sjå dykk, so eg kunde få gjeva dykk av eikor åndeleg nådegåva med meg til dykkar styrkjing,
Nonua ngo achialv bv kaanwng dunv, vkvlvgavbolo darwknam boktalwkjinamv gwlwk alvbv nonu gvlo doolwk jimu dukubv.
12 det vil segja at eg hjå dykk kunde hyggjast saman med dykk ved vår sams tru, dykkar og mi.
Ngo mindunv si oguvvbolo bunyino la okv ngo lvvyin akinbv mvdur minsu lareku, ngoogv mvngjwng lokv nonu okv nonugv mvngjwng lokv ngo.
13 Og eg vil ikkje, brør, at de skal vera uvitande um at eg ofte hev etla meg til å koma til dykk - men eg vart hindra alt til no - so eg kunde hava eikor frukt hjå dykk og, liksom hjå hine heidningfolki.
Nonu mvnggap runglaka, ngokv ajin vdw, si ngo nonua kaarwk sidubv achialvgo gwngkwng toku, vbvrijvka rigv nyikibv vbv vnglinrilin paamabv ribvto. Jentail kvvbi vdwa ngoogv rinam aingbv, nonugv ara loka mvngdin mola aamu dukubv mvngdu kunv.
14 Eg stend i skuld både til grækarar og barbarar, både til vise og uvise.
Ngo gvlo nyi mvnwng lvgabv, chinvpanv jvka okv chinvpanv majvka, puripupanv jvka okv puripupanv majvka minsvrisv go doodunv.
15 Soleis er eg på mi sida viljug til å preika evangeliet for dykk og som er i Rom.
Vkvlvgabv ngo nonua okv Rom lo doonvdaknv vdwaka Alvnv Yunying nga japji nwngdunv.
16 For eg skjemmest ikkje ved evangeliet, for det er ei Guds kraft til frelsa for kvar den som trur, både for jøde fyrst og so for grækar.
Gamlv am ngo alvjvjv rungbv mvngjwng rungdunv; si Pwknvyarnv gv jwkrwv mvngjwng la doobu dvdv nga ringnam lvgabv, atuake bv jius vdwa okv Jentail vdwaka ringlin reku.
17 For i det vert Guds rettferd openberra av tru til tru, som skrive stend: «Den rettferdige, av tru skal han liva.»
Holvgabv Pwknvyarnv atubongv nyi vdwa ninyi gvlo tarwkbak dukubv mvkunama um gamlv ngv kaatamdo; si mvngjwngnam lokv atuake gvngv laala yikula ataranya gobv rire. Darwknv kitap ngv vbv mindu, “yvvnyiv Pwknvyarnv gvlo tarwkbak bv doodudw mvngjwng nam lokv turla dooreku.”
18 For Guds vreide vert openberra frå himmelen yver all gudløysa og urettferdi hjå folk som held att sanningi i urettferd.
Pwknvyarnv gv haachi namv rimur dvdvlo okv alvmanv nyi vdwgv jvjvrungnv am chimu madubv mvturla oogv alvmanv lamtv lo rigvnv vdwgv lvkwngbv nyidomooku tolo gvngv kaatam la ritoku.
19 For det som ein kann vita um Gud, ligg i dagen for deim, for Gud hev openberra deim det.
Pwknvyarnv bunu vdwa mvritririt toku, ogulvgavbolo Pwknvyarnv gv lvkwnglo ogunv chinsv vdw bunu vdwv chinpu bv chinla toku, vkvlvgavbolo Pwknvyarnv atubongv um chinpu dubv mvjitoku.
20 For hans usynlege grunnhått, både hans ævelege kraft og guddom, er synleg sidan han skapte verdi, då ein kann skyna honom av gjerningarne - so folk skal vera utan orsaking (aïdios g126)
Krimklu lokv nyiamookua pwklinyarlin yilo gvngv laala yikula, ninyigv kaapa manam raying nga, ninyigv turbwngnv jwkrw lokv okv ninyigv Darwkrungnv doodung sunv so anyi lokv, rvbwngching bv kaabwk toku; bunu vdwa soogv ogumvnwng si Pwknvyarnv gv mvpvkunv mvngmu toku. Vkvlvgabv ho nyi vdwa yvvnyika ayeako namgo kaamare! (aïdios g126)
21 når dei, endå dei kjende Gud, like vel ikkje æra eller takka honom som Gud, men vart fåfengde i tankarne sine, og deira uvituge hjarta myrktest.
Bunu vdwv Pwknvyarnvnyi chindo, vbvrijvka bunu vdwv Ninyigvbv mvnglwk sula mvngdv jimadu, vmajeka ninyia umbonyikv vlaka mimadu. Vbvmayabvku, bunugv tuktumv mvngdung kaama nvbv riduku, okv bunugv tuktum arochoko lo kanvtwng yalwk duku.
22 Medan dei briska seg med at dei var vise, vart dei dårar,
Hv bunu mindu bunu vdwv chinvpanv ngv vdu, vbvrijvka bunu vdwv nyiposoyo nvgobv ridu.
23 og dei bytte den uforgjengelege Guds herlegdom burt for eit bilæte som likjest eit forgjengelegt menneskje og fuglar og firføtte dyr og krjupdyr.
Sikamajinv Pwknvyarnvnyi kumji koloya, bunu vdwv siyajinv nyi jvbv kaadubv mvringmvma tvla vmalo pvta vmalo svnwngsvmin vmalo doojingburu am mvringmvma tvla kumnya la ridu.
24 Difor gav Gud deim yver i deira hjartans lyster til ureinskap, so dei skjemde sine likamar seg imillom,
Okv vkvlvgabv vkvnv nyi kasingkanyaknv rilwkdolwk dubv haapok mvngnv bunu vdwa Pwknvyarnv jilwk jito, okv bunugv ajinanying lokv hinyinghiru rinam lo ridukalam mola rimu duku.
25 dei som bytte burt Guds sanning for lygn, og æra og dyrka skapningen framfor skaparen, han som er velsigna i all æva. Amen. (aiōn g165)
Mvvnam lvgabv Pwknvyarnv lvkwnglo jvjvrungnv nga bunu vdwv mvlomvk jila ritoku, Pwknvyarnv ogugunyi yarpvdw bunu vdwv um kumlajola rijiyala ritoku, Pwknvyarnvnyi dvbvsingtambv hartvbamtv yabv la rise yanga! Amen. (aiōn g165)
26 Difor gav Gud deim yver til skamlege lyster, for både kvinnorne deira forvende det naturlege bruket til det unaturlige,
Vkvlvgabv bunu vdwv so vbvrikulo, Pwknvyarnv bunua hinyinghiru sakduk namlo jilwk toku. Nyimv vdwka bunugv nyimvnyilo gv ridung jvjvlo rimisinam sum riku mabv nvgwngbv rimisingmi sinyala riduku.
27 og like eins gjekk mennerne og burt frå det naturlege bruket av kvinna og kveiktest upp i lyst til kvarandre, so menner dreiv skjemdarverk med menner, og fekk på seg sjølve det vederlag for si villferd som rett var.
Oogv apia bv nyilo vdwvka nyimvnyilo gv ridung jvjvlo riku mabv nvgwngbv rimi sinyala riduku okv ajinanying lo sakduk kalam minsula ridu. Nyilo vdwv vbv ajinanying lo vkvnv rimisila rinamv, okv kaka kunamv bunu awgv rimur nam lvgabv bunu atubogv aolo mvrit kosv nga hv bunu laalwk sila ridu.
28 Og liksom dei ikkje brydde seg um å eiga Gud i kunnskap, so gav Gud deim yver til ein hug som inkje duger, so dei gjorde det usømelege:
Ogulvgavbolo oogv nyi vdwv Pwknvyarnv gv lvkwnglo jvjvrungnv chinampanama tuktumlo tvvgap pvvla risv nga tvvmarima kolo, bunu vdwa alvmanv mvngnampanam am hv jilwk pvvto, vkvlvgabv bunu rima svnga riniadaknia la riduku.
29 fulle av all urettferd, vanart, vinnesykja, vondskap, fulle av ovund, mord, trætta, svik, fulkynde,
Bunu vdwv nvgwng mvnwng gv rimurrichvnam, alvmanv, gumpwngnam okv rimur mursik sinam dvdv ngv, doolwkdaklwk nyala riduku, bunu vdwv kavtavnam, mimisinam, pamisinam, kupmisinam, okv kvvbia hirukaya modu bv gwngnam. Bunu vdwv japsijapik laka ridu,
30 øyretutarar, baktalarar, gudhata, valdsmenner, stormodige, storordige, uppfinnsame på vondt, ulyduge mot foreldre,
okv ajinanyingnga tvvmur dubv mindu, bunu vdwv Pwknvyarnvnyi mvngnwng madu, mvngdv dubv rimadu, kai mvngsunam, okv goosunam; bunu vdwv alvmanv lamtv lo kaiyago riso mvngdu; bunu vdwv bunugv anvabu gv mingku bv vngso mvngmadu;
31 uvituge, usætande, ukjærlege, miskunnlause;
bunu vdwv mvngdung kaamado; bunu vdwv bunugv milvpvvnam lo rimadomadu, okv bunu kvvbi lvgabvka ayakaapa nam okv aiamarnam kaatam madu.
32 slike som vel kjenner Guds dom, at dei som gjer slikt, er verde dauden, og endå ikkje berre gjer det, men og gjev deim medhald som gjer det.
Hv bunu soogv lamtv so ribudakbu vdwv sinam lo paadunv vla Pwknvyarnv gv Pvbv lo minam am chindu. Vjvtikmabv, hv bunu vdwnvgo riji nvnga ka ridungdu, vbvritola bunu kvvbi gv rinam aka bunua tulwk minggv laka ridu.

< Romerne 1 >