2 Korintierne 6

1 Men som medarbeidarar legg me dykk og på hjarta, at de ikkje til unyttes må taka imot Guds nåde.

Etu nimite amikhan tai logote mili kene kaam kora khan pora apuni khan ke bhi utsah kori ase Isor laga anugraha ke misa-misi nalobi.

2 For han segjer: «I den tid som meg tektest, bønhøyrde eg deg, og på frelse-dagen hjelpte eg deg.» Sjå, no er det tid som tekkjest vel, sjå, no er det frelse-dagen!

Kilekoile Tai koise, “Ami apnikhan ke ekta homoi te huni loise, Aru poritran laga dinte ami apuni khan ke modot korise.” Sabi, etiya bhal homoi ase. Sabi, etiya poritran laga din ase.

3 Og me gjev ikkje meinstøyt i nokon ting, so ikkje tenesta skal verta lasta,

Amikhan kunke bhi girai dibole kaam kora nai, amikhan sewa kora bodnam nahobo nimite.

4 men i alt viser me oss som Guds tenarar: ved stort tolmod, i trengslor, i naud, i hugverk,

Hoilebi, sob te amikhan nije ke Isor laga kaam kora manu khan ase koi kene dikhai thakibo; nijorke rukhabole parikena, dukh te, dorkar te, digdar te,

5 under slag, i fengsel, i upprør, i træling, i vaking, i fasta,

mari kha-a te, bondhi ghor te, gondugol te, tan kaam te, ghuma bole napara rati khan te, bhuka thaka homoi te;

6 ved reinleik, ved skynsemd, ved langmod, ved godleik, ved den Heilage Ande, ved uskrymta kjærleik,

sapha pora, gyaan pora, nijorke rukhabole para, Pobitro Atma pora, hosa laga morom pora,

7 med sannings ord, med Guds kraft, med rettferds våpn på høgre og vinstre sida;

Hosa laga kotha pora, Isor laga takot pora; dyna hathte aru baya hathte dhormikta laga hathiar khan pora,

8 i æra og vanæra, med lastord og lovord, som villførande og endå sannferdige,

Sonman aru sorom pora, bhal khobor aru biya khobor pora: thoga-baji nisena, aru hoilebi hosa te;

9 som ukjende og endå velkjende, som døyande, og sjå, me liver! som dei som vert refste, men ikkje ihelslegne,

Najana nisena, hoile bhi bhal pora jani thaka; mori juwa nisena, hoilebi sabi, jinda ase; mar kha-a nisena, kintu morai diya nai;

10 som syrgjande, men alltid glade, som fatige, men som endå gjer mange rike, som inkje havande og endå eigande alt.

Mon dukh kora nisena, kintu hodai khushi pora thaka; dukhia nisena, kintu bisi khan ke dhuni bonaise; eku bhi nathaka nisena, kintu sob paikene ase.

11 Vår munn er upplaten mot dykk, korintarar, vårt hjarta hev vidga seg ut.

Oh Corinth laga manu khan, apnikhan usorte amikhan laga mukh khuli kene ase, amikhan laga mon bhi dangor khuli kene ase.

12 De hev ikkje trongt rom hjå oss, men det er trongt i dykkar hjarto.

Amikhan pora apnikhan ke dhuri bandhikena rakha nohoi, kintu apnikhan nijor laga morom bhabona pora he apnikhan bandhi kene ase.

13 Men til likt vederlag - eg talar som til born -: vidga de og ut dykkar hjarto!

Etiya etu laga ekta bhal bodli kori bole nimite to- ami bacha khan ke kowa nisena- apnikhan bhi mon dangor khuli bhi.

14 Gakk ikkje i framandt ok med vantruande! For kva samlag hev rettferd med urett? eller kva samfund hev ljos med myrker?

Apuni khan biswas nakora khan logote eke hoi kene namilibi. Kilekoile dhormikta te thaka khan aru niyom nathaka khan logot ki mili bole ase? Aru puhor to andhar logot ki mili bole paribo?

15 Og kva samklang er det millom Kristus og Belial? eller kva lut hev ein truande med ein vantruande?

Aru Khrista to Belial logote ki kotha milai kene rakhibo? Nohoile biswas kora jon pora abiswasi logote ki bhag ase?

16 Og kva semja hev Guds tempel med avgudar? For me er den livande Guds tempel, som Gud sagde: «Eg vil bu og ferdast millom deim, og eg vil vera deira Gud, og dei skal vera mitt folk.»

Aru Isor laga mondoli to murti khan logote ki kotha milai kene rakhise? Kilekoile amikhan jinda Isor laga mondoli ase jineka Isor pora koi dise; “Ami taikhan bhitor te thakibo, aru taikhan bhitor te berabo; Aru ami taikhan laga Isor hobo, Aru taikhan ami laga manu khan hobo.”

17 «Difor, gakk ut frå deim, og skil dykk frå deim, segjer Herren, og rør ikkje ved ureint, so skal eg taka imot dykk,

Etu nimite, “Taikhan majot pora ulaikena Ahibi, Aru apnikhan alag hobi,” Probhu koi ase, “Aru niyom pora moila thaka saman na chubi,” “Aru ami apnikhan ke mani lobo.”

18 og eg skal vera dykk ein fader, og de skal vera meg søner og døtter, segjer Herren, den allmegtige.»

“Aru apnikhan laga Baba hobo, Aru apnikhan ami laga chokra khan aru chukri khan hobo,” Sob pora Mohan Probhu pora koi ase.