2 Korintierne 5
1 For me veit, at um vår likams jordiske hus vert nedrive, so hev me ein bygnad av Gud, eit hus som ikkje er gjort med hender, ævelegt i himmelen. (aiōnios g166)
Kilekoile amikhan jani ase jodi amikhan prithibi te thaka tombu laga ghor to bhangi jaise koile bhi, amikhan logote Isor laga ghor ase, juntu hath pora bona nohoi, hoilebi sorgo khan te thaka anonto ghor ase. (aiōnios g166)
2 For ogso medan me er i dette huset, sukkar me, av di me stundar etter å verta yverklædde med vårt hus frå himmelen,
Kilekoile etu tombu laga ghor te amikhan dukh pora hala kori ase, aru amikhan ke sorgo laga kapra lagai dibole itcha ase,
3 so sant me skal verta funne påklædde, ikkje nakne.
Eneka pora amikhan ke kapra lagai dise koile amikhan ke kapra nalagai kene napabo.
4 For me som er i denne hytta, sukkar under byrdi, av di me ikkje vil verta avklædde, men yverklædde, so det døyelege kann verta gløypt av livet.
Kilekoile amikhan jun khan etu tombu laga ghor te ase dukh paikena hala kori ase, bisi bhari ujon bukhi kene, kelemane amikhan kapra nalagaikena thaka hobo mon nai, kintu kapra lagai kene thakibo mon ase, titia mori bole thaka gaw ke jibon pora khai dibo.
5 Men den som laga oss just til dette, er Gud, som og gav oss Anden til pant.
Etiya tai jun amikhanke eneka kori bole dise etu Isor ase, jun amikhan ke Atma bisari bole nimite ekta bhabona bhi dise.
6 Difor er me alltid frimodige, og veit, at so lenge me er heime i likamen, er me burte frå Herren;
Etu nimite amikhan hodai mon-dangor kori kene ase, etu janikena, jiman tak amikhan etu ghor te thaki kene gaw bhitor te ase, amikhan utu Probhu logote nai-
7 for me ferdast i tru, men ikkje i syn.
Kilekoile amikhan biswas pora berai ase, dikhi kene nohoi-
8 Me er då frimodige og hyggjer oss meir til å koma burt frå likamen og koma heim til Herren.
Amikhan mon dangor ase, aru bhabi ase etu gaw te nathaki jabo, aru Probhu logote he thakibo.
9 Difor, anten me er heime eller burte, set me vår æra i å vera honom til hugnad.
Etu nimite amikhan kaam kori ase, titia, thakile bhi nohoile nathakile bhi, amikhan ke Tai khushi pabo.
10 For me skal alle verta openberra for Kristi domstol, so kvar kann få att det som er verka ved likamen, etter det han hev gjort, anten godt eller vondt.
Kilekoile amikhan sob Khrista bisar kora laga singhason age te khara hobole lagibo, tinehoile sob manu pabo juntu tai nijor gaw te korise, jineka tai korise, bhal hoilebi biya hoilebi.
11 Då me soleis kjenner otten for Herren, prøver me å vinna menneskje, men for Gud er me openberre; eg vonar og å vera openberr for dykkar samvit.
Etu nimite Probhu laga bhoi janikena, amikhan pora manu khan ke kotha mani bole koi ase. Kintu amikhanke Isor pora dikhai dise, aru ami etu bhi asha kori ase apuni khan laga mon laga bhabona te amikhan ke bujhi di ase.
12 Ikkje rosar me oss sjølve atter for dykk, men me gjev dykk høve til å rosa dykk av oss, so de kann hava noko å setja imot deim som rosar seg av det dei er i det ytre og ikkje i hjarta.
Kilekoile apnikhan usorte aru bhi bhal hobole nimite eneka kora nohoi, hoile bhi apuni khan pora amikhan nimite phutani kori bole ekta homoi di ase, titia apnikhan taikhan ke jowab dibole paribo jun khan khali bahar te he sai, aru mon-bhitor nohoi.
13 For um me er frå vitet, so er det for Gud, og um me er med sans og samling, so er det for dykk.
Kilekoile amikhan pagala hoile, etu Isor logote ase: nohoile amikhan dimag thaka hoile, etu to apnikhan nimite ase.
14 For Kristi kjærleik tvingar oss,
Kilekoile Khrista laga morom pora amikhanke eneka kori bole joborjosti kori ase, kele koile amikhan eneka jani loise: ekjon manu pora sob nimite morise; etu karone sob manu morise.
15 då me hev gjort upp med oss sjølve at ein døydde for alle, difor hev dei alle døytt. Og han døydde for alle, so dei som liver, ikkje lenger skal liva for seg sjølve, men for honom som døydde og stod upp att for deim.
Aru kele koile Tai sob nimite morise, titia kunkhan jinda ase etiya pora nijor nimite jinda nathakibo, hoilebi Jun taikhan nimite morise, aru bhi uthise Tai nimite he jinda thakibo.
16 Difor kjenner me heretter ikkje nokon etter kjøtet; um me og hev kjent Kristus etter kjøtet, so kjenner me honom no ikkje lenger soleis.
Etu nimite, etiya pora amikhan mangso hisab te manu ke nasabo. Hoi, amikhan Khrista ke mangso hisab te janise, hoilebi etiya to amikhan Taike eneka pora nasai.
17 Difor, um nokon er i Kristus, so er han ein ny skapning; det gamle hev forgjengest, sjå, alt hev vorte nytt!
Etu nimite, kunba manu Khrista bhitor te ase koile, tai ekjon notun bonai luwa jon hoise. Purana khan paar hoise. Sabi, etiya sob to notun hoise.
18 Men alt dette er av Gud, som forlikte oss med seg sjølv ved Kristus og gav oss forlikstenesta.
Aru etu sob Isor laga ase, jun nije ke Jisu Khrista dwara amikhan logote milai loise, aru amikhan ke mil-milap kori dibole laga kaam dise.
19 For i Kristus forlikte Gud verdi med seg sjølv, so han ikkje tilreknar deim misgjerningarne deira, og hev lagt forliksordet ned i oss.
Etu bujhai diya kotha to eneka ase, Khrista dwara Isor pora prithibi ke nijor logote milai loise, aru eku golti khan taikhan usorte rakha nai; aru amikhanke etu prithibi te mil-milap kori bole laga kaam to dise.
20 So er me då sendebod i staden for Kristus, liksom Gud sjølv gav fyreteljing gjenom oss. Me bed i staden for Kristus: Lat dykk forlika med Gud!
Etiya tinehoile amikhan Khrista laga janai diya manu khan ase, jineka Isor amikhan ke cholai kene apuni khan ke morom pora koi ase. Amikhan Khrista laga naam te apuni khan logote prathana kori ase, apuni khan “Isor logote milai lobi!
21 Den som ikkje visste av synd, hev han gjort til synd for oss, so me skal verta rettferdige for Gud i honom.
Jun paap jana nai, Taike amikhan nimite paapi bonaise, titia amikhan Tai dwara Isor usorte dharmikta thaka hobole paribole nimite.
