Salomos Ordsprog 8

1 Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.

Tsy mikoike hao ty hihitse, tsy mañonjom-piarañanañañe hao ty hilala?

2 Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;

An-kaboañe ey, añ’olon-dalañe eo, am-pitsileañe eo ty ijohaña’e;

3 ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:

añ’ilan-dalam-bein-tsariran-drova eo ami’ty fiziliha’ o lalam-beio ty ikoha’e ty hoe:

4 Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.

Ry ondatio, ikanjiako, ty feoko mb’amo ana’ ondatio.

5 Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!

Ry trentrañeo, mioha hakarafitoañe; naho, ry seretseo, mandrendreha an-troke.

6 Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;

Mitsanoña hitaroñako raha aman-kasiñe; vaho hañakatse volam-bantañe kanao misokake o soñikoo;

7 min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.

Hivolan-katò ty vavako; fa tiva amo soñikoo o haratiañeo.

8 Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.

Songa mahity o entam-bavakoo, tsy ama’e ty mikeloke ndra mengoke.

9 De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.

Ie vantañe amy mahihitsey vaho mahity ami’ty maha-onin-kilala.

10 Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!

Rambeso o fañòhakoo, fa tsy volafoty; naho ty hilala fa tsy volamena nitsoheñe;

11 For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.

Fa lombolombo’ o hangeo ty hihitse, vaho tsy eo ty salalaeñe mañirinkiriñ’aze.

12 Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.

Zaho, hihitse, ro miharo-toboke ami’ty filieram-batañe, vaho manjo hilala naho fitalifirañe.

13 Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.

Malain-karatiañe ty fañeveñañe am’ Iehovà. hejeko ty firengeañe, ty fibohabohañe, ty satan-karatiañe, naho ty vava mitera.

14 Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.

Amako ty fanoroañe, naho ty hihitse do’e, Zaho o hilalao; ahy o haozarañeo.

15 Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.

Zaho ty ifehea’ o mpanjakao, naho anoa’ o mpifeheo lily vantañe.

16 Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.

Zaho ty ifeleha’ o mpifelekeo naho o roandriañeo, ze hene mpizaka-to.

17 Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.

Kokoako ze mikoko ahiko, naho handrèndrek’ ahy ze mitsoek’ ahy.

18 Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.

Rekets’ amako ty vara naho ty asiñe; hanàñañe tsy modo naho havañonañe.

19 Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.

Soa te amo volamenao ty havokarako eka ndra volamena ki’e, vaho ambone’ ty volafoty jinoboñe o firegoregoakoo.

20 På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;

Manjotik’ an-dalam-bantan-draho, añivo o oloñolon-kavantañañeo,

21 derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.

hampandovàko vara o mpikoko ahio, naho hatseheko o kipondi’ iareoo.

22 Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.

Tsinene’ Iehovà raho ho fifotoran-dala’e, ty valoham-pitoloña’e haehae zay.

23 Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.

Tsietoimoneke zay ty nañorizañ’ ahiko, tam-baloha’ey, taolo te nioreñe ty tane toy.

24 Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.

Ie mboe tsy teo o lalekeo ty niterahañ’ ahy, ie mboe tsy nidoadoañan-drano o loharanoo.

25 Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,

Ie mboe tsy nipetake o vohitseo, taolo o tambohoo, te naterake;

26 før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.

Ie mboe tsy niforoñe’e ty tane toy naho o hivokeo, ndra ty deboke valoha’ ty tane toy.

27 Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.

Ie nampijadoñe o likerañeo, teo raho, Ie nanokitse ty bontoly ami’ty tarehe’ i lalekey eñe,

28 Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,

Ie natobe’e an-toe’e ey o likerañ’ amboneo, naho nampitosire’e o loha-rano’ i làlekeio.

29 da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -

Ie nifahera’e i riakey, tsy handilara’ o ranoo i nandilia’ey; ie tinendre’e o faha-ty tane toio,

30 da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;

Le nirekets’ ama’e raho fa natokisañe, naho nampifaleako lomoñandro, nainai’e nirebek’ aolo’e.

31 jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.

Nihisa an-tanem-pimoneña’e vaho nahaehak’ ahy o ana’ ondatio.

32 Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.

Ie amy zao, ry anake, mitsendreña ahy: Haha ze mañorike o lalakoo.

33 Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!

Mitsanoña fañòhañe naho mahihira, vaho ko mifoneñe.

34 Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.

Haha t’indaty mitsendreñe ahy, ty misary nainai’e an-dalam-beiko eo mandiñe an-dahin-dalako eo.

35 For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.

Ze tendrek’ ahiko tendre-kaveloñe, vaho tolora’ Iehovà fañisohañe;

36 Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.

Fe ze losotse ahy mijoy vatañe; fonga mikoko havilasy ze malaiñe ahy.