Salomos Ordsprog 7
1 Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!
O anake, ambeno o entakoo, vaho akafiro ama’o ao o fepèkoo;
2 Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!
Fejaño o lilikoo vaho miveloma, naho i Fañòhakoy manahake ty sainte maso’o;
3 Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!
Arohizo an-drambon-taña’o, sokiro an-takelan-tro’o.
4 Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,
Anò ty hoe ty hihitse; Rahavaveko rehe; vaho tokavo ty hoe: Rañetse, ty hilala,
5 forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.
hikalaña’ iareo azo tsy ho ami’ty tsimirirañe, tsy ho amy ambahiny malama firehakey.
6 For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,
Zaho an-dalan-keden-akibako ao nitilihitse an-tsingarakarake,
7 og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,
naho nisamba añivo’ o trentrañeo, nijiloveko an-teñateña’ o gaon-dahio, ty ajalahy tsy aman-dron-doha,
8 som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,
nitsake ty lalañe mioza an-kotso’e mb’eo, vaho nikopile mb’an-dalan-tsileke mb’añ’akiba’e mb’eo,
9 i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.
am-palipalitsieñe, ie ni-hariva ty andro, amy haien-kaleñe nimoromoroñey.
10 Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.
Le heheke ty rakemba mifanalaka ama’e, mihamiñe hoe tsimirirañe, hakalitahañe ty an-tro’e ao.
11 Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.
Ie mitazataza naho miola, tsy mimoneñe añ’akiba’e ao o tombo’eo;
12 Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.
mbore an-dalañey, mbore an-kiririsa, mijeke amy ze atao fitsileañe.
13 Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:
Fejañe’e i lahiy naho orofa’e vaho anoe’e ty hoe an-tarehe miriñake:
14 Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;
Amako ty soron-kanintsiñe vaho navahako anindroany o nifantàkoo;
15 derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.
aa le niakatse raho hifañaoñan-tika, hitsoehako ty tarehe’o; heheke te tendreke.
16 Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.
Fa nilafihako i tihikoy, an-deny maviabiake boak’ e Mitsraime.
17 Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.
Fa namitsezako rame ty fandreako, voñem-bahoñe naho romba.
18 Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!
Antao ito higenoke ty hatea ampara’ te porea’ ty maraindray; antato hifalefale an-katea.
19 For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;
Tsy añ’anjomba ao ty valiko, fa nifokofoko añe,
20 pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.
Ninday drala an-koroñe, vaho tsy himpoly naho tsy zava-volañe.
21 Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.
An-tsiriry maro ty anigiha’e; an-tsoñi’e mamolavola ty anjira’e aze.
22 Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,
Orihe’ i ajalahiy amy zao, misìtse mb’eo hoe añombe ho lentañe, hoe ty gege an-dongòke ho liloveñe,
23 inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.
ampara’ te trofahañ’ ana-pale ty ate’e; hoe kibo mibororoñe mb’am-palàñe mb’eo, amoea’e t’ie famoeam-piay.
24 Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!
Ie amy zao ry anakoo, tsanoño raho, vaho tsendreño ty entam-bavako.
25 La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!
Ko ado’o hivio mb’an-dala’e mb’eo ty tro’o; ko mandifike mb’añ’oloñolo’e mb’eo;
26 For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;
amy te maro ty tsinipo’e nifotsake, vaho tsifotofoto o navetra’eo.
