Salomos Ordsprog 8

1 Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.

智慧は呼はらざるか 聡明は聲を出さざるか

2 Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;

彼は路のほとりの高處また街衝のなかに立ち

3 ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:

邑のもろもろの門 邑の口および門々の入口にて呼はりいふ

4 Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.

人々よわれ汝をよび 我が聲をもて人の子等をよぶ

5 Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!

拙き者よなんぢら聡明に明かなれ 愚なる者よ汝ら明かなる心を得よ

6 Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;

汝きけ われ善事をかたらん わが口唇をひらきて疋事をいださん

7 min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.

我が口は眞実を述べわが口唇はあしき事を憎むなり

8 Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.

わが口の言はみな義し そのうちに虚偽と奸邪とあることなし

9 De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.

是みな智煮の明かにするところ 知識をうる者の正とするところなり

10 Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!

なんぢら銀をうくるよりは我が教をうけよ 精金よりもむしろ知識をえよ

11 For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.

それ智慧は眞珠に愈れり 凡の寳も之に比ぶるに足らず

12 Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.

われ智慧は聡明をすみかとし 知識と謹愼にいたる

13 Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.

ヱホバを畏るるとは惡を憎むことなり 我は傲慢と驕奢 惡道と虚偽の口とを憎む

14 Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.

謀略と聡明は我にあり 我は了知なり 我は能力あり

15 Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.

我に由て王者は政をなし 君たる者は義しき律をたて

16 Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.

我によりて主たる者および牧伯たちなど瓦て地の審判人は世ををさむ

17 Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.

われを愛する者は我これを愛す 我を切に求むるものは我に遇ん

18 Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.

富と榮とは我にあり 貴き寳と公義とも亦然り

19 Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.

わが果は金よりも精舎よりも愈り わが利は精銀よりもよし

20 På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;

我は義しき道にあゆみ 公平なる路徑のなかを行む

21 derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.

これ我を愛する者に貨財をえさせ 又その庫を充しめん爲なり

22 Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.

ヱホバいにしへ其御わざをなしそめたまへる前に その道の始として我をつくりたまひき

23 Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.

永遠より元始より地の有ざりし前より我は立られ

24 Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.

いまだ海洋あらず いまだ大なるみづの泉あらざりしとき我すでに生れ

25 Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,

山いまださだめられず 陵いまだ有ざりし荊に我すずでに生れたり

26 før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.

即ち神いまだ地をも野をも地の塵の根元を石造り給はざりし時なり

27 Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.

かれ天をつくり海の面に穹蒼を張たまひしとき我かしこに在りき

28 Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,

彼うへに雲氣をかたく定め 淵の泉をつよくならしめ

29 da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -

海にその限界をたて 水をしてその岸を踰えざらしめ また地の基を定めたまへるとき

30 da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;

我はその傍にありて創造者となり 日々に欣び恒にその前に樂み

31 jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.

その地にて樂み又世の人を喜べり

32 Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.

されば小子等よ いま我にきけ わが道をまもる者は福ひなり

33 Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!

教をききて智慧をえよ 之を棄ることなかれ

34 Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.

凡そ我にきき 日々わが門の傍にまち わが戸口の柱のわきにたつ人は福ひなり

35 For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.

そは我を得る者は生命をえ ヱホバより恩寵を獲ればなり

36 Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.

我を失ふものは自己の生命を害ふ すべて我を惡むものは死を愛するなり