Jobs 5

1 Rop du bare! Er det vel nogen som svarer dig? Og til hvem av de hellige vil du vende dig?

Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?

2 For harme slår dåren ihjel, og vrede dreper den tåpelige.

Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.

3 Jeg så en dåre skyte røtter; men med ett måtte jeg rope ve over hans bolig.

Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.

4 Hans barn var uten hjelp; de blev trådt ned i porten, og det var ingen som frelste dem.

Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.

5 De hungrige åt op hans avling, ja, midt ut av torner hentet de den, og snaren lurte på hans gods.

Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.

6 For ikke skyter ulykke op av støvet, og møie spirer ikke frem av jorden;

Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;

7 men mennesket fødes til møie, likesom ildens gnister flyver høit i været.

nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.

8 Men jeg vilde vende mig til Gud og overlate min sak til ham,

Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,

9 han som gjør store, uransakelige ting, under uten tall,

som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,

10 som sender regn utover jorden og lar vann strømme utover markene,

som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,

11 som ophøier de ringe og lar de sørgende nå frem til frelse,

som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,

12 som gjør de kløktiges råd til intet, så deres hender ikke får utrettet noget som varer,

som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,

13 han som fanger de vise i deres kløkt og lar de listiges råd bli forhastet;

som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.

14 om dagen støter de på mørke, og om middagen famler de som om natten.

Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.

15 Og således frelser han den fattige fra sverdet, fra deres munn og fra den sterkes hånd,

Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,

16 og det blir håp for den ringe, og ondskapen må lukke sin munn.

so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.

17 Ja, salig er det menneske Gud refser, og den Allmektiges tukt må du ikke akte ringe!

Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!

18 For han sårer, og han forbinder; han slår, og hans hender læger.

Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.

19 I seks trengsler skal han berge dig, og i den syvende skal intet ondt røre dig.

Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.

20 I hungersnød frir han dig fra døden og i krig fra sverdets vold.

I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;

21 For tungens svepe skal du være skjult, og du skal ikke frykte når ødeleggelsen kommer.

for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;

22 Ødeleggelse og hunger skal du le av, og for jordens ville dyr skal du ikke frykte;

du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;

23 for med markens stener står du i pakt, og markens ville dyr holder fred med dig.

du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.

24 Og du skal få se at ditt telt er trygt, og ser du over din eiendom, skal du intet savne.

Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.

25 Og du skal få se at din ætt blir tallrik, og dine efterkommere som jordens urter.

Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.

26 Du skal i fullmoden alder gå i graven, likesom kornbånd føres inn sin tid.

I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.

27 Se, dette er det vi har utgransket, og således er det. Hør det og merk dig det!

Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»