Jobs 39

1 Kjenner du tiden når stengjetene føder, og gir du akt på hindenes veer?

“So wunim bere a bepɔw so mmirekyi wowo? Woahwɛ, ahu bere a ɔforote nyinsɛn ne ba?

2 Teller du månedene til de skal bære, og vet du tiden når de føder?

So woakan asram dodow a wɔde nyinsɛn? Wunim bere a wɔwo ana?

3 De bøier sig, føder sine unger og blir fri for sine smerter.

Wɔkotow wowo wɔn mma; wɔn awoko yaw to twa.

4 Deres unger blir kraftige og vokser op ute på marken; de løper bort og kommer ikke tilbake til dem.

Wɔn mma nyin ahoɔden so wɔ wuram; na wogyaw wɔn awofo hɔ a wɔnnsan nkɔ wɔn nkyɛn bio.

5 Hvem har gitt villeslet dets frihet, hvem løste dets bånd,

“Hena na ɔma wuram afurum fa ne ho di? Hena na ɔsan ne hama?

6 det som jeg gav ørkenen til hus og saltmoen til bolig?

Mede asase kesee maa no sɛ ne fi, ne nkyene asase tamaa sɛ nʼatenae.

7 Det ler av byens ståk og styr; driverens skjenn slipper det å høre.

Ɔserew kurom gyegyeegyeyɛ; na ɔnte ɔkafo nteɛteɛmu.

8 Hvad det leter op på fjellene, er dets beite, og det søker efter hvert grønt strå.

Okyinkyin mmepɔw no so sɛ ne didibea ɛhɔ na okyin hwehwɛ wura amono biara.

9 Har vel villoksen lyst til å tjene dig? Vil den bli natten over ved din krybbe?

“Ɛko bɛpene sɛ ɔbɛsom wo ana? Ɔbɛtena wo mmoa adididaka nkyɛn anadwo ana?

10 Kan du binde villoksen med rep til furen? Vil den harve dalene efter dig?

Wubetumi asa no wɔ funtumfiri so ana? Ɔbɛfɛntɛm aku a ɛda wʼakyi no ana?

11 Kan du stole på den, fordi dens kraft er så stor, og kan du overlate den ditt arbeid?

Wubetumi de wo ho ato no so esiane nʼahoɔden dodo nti? Wubegyaw wʼadwuma a ɛyɛ den no ama no ana?

12 Kan du lite på at den fører din grøde hjem, og at den samler den til din treskeplass?

Wugye di sɛ ɔde wʼaburow bɛba na waboa ano de akɔ awiporowbea ana?

13 Strutsen flakser lystig med vingene; men viser dens vinger og fjær moderkjærlighet?

“Sohori bɔ ne ntaban mu anigye so, nanso wontumi mfa ntoto asukɔnkɔn de ho.

14 Nei, den overlater sine egg til jorden og lar dem opvarmes i sanden,

Ɔtow ne nkesua gu asase so ma mfutuma ka no hyew,

15 og den glemmer at en fot kan klemme dem itu, og markens ville dyr trå dem i stykker.

ɛmfa ne ho sɛ ɛnan bi bɛpɛtɛw no, sɛ wuram aboa bi betiatia so.

16 Den er hård mot sine unger, som om de ikke var dens egne; den er ikke redd for at dens møie skal være spilt.

Ɔbɔ ne mma atirimɔden sɛnea wɔnyɛ ne dea; ɛmfa ne ho sɛ nʼadwuma bɛyɛ ɔkwa,

17 For Gud nektet den visdom og gav den ingen forstand.

efisɛ Onyankopɔn amma no nyansa wamma no nhumu biara.

18 Men når den flakser i været, ler den av hesten og dens rytter.

Nanso sɛ ɔtrɛw ne ntaban mu tu mmirika a, ɔserew ɔpɔnkɔ ne ne sotefo.

19 Gir du hesten styrke? Klær du dens hals med bevrende man?

“Wo na woma ɔpɔnkɔ no nʼahoɔden anaa woma ne kɔn mu nwi kuhaa no?

20 Lar du den springe som gresshoppen? Dens stolte fnysen er forferdelig.

Wo na woma no huruw te sɛ mmoadabi, na ɔde ne nkotɔ hunahuna ana?

21 Den skraper i jorden og gleder sig ved sin kraft; så farer den frem mot væbnede skarer.

Ɔde ne nan tintim fam dennen, na nʼani gye nʼahoɔden mu, na afei ɔbɔ wura ɔko mu.

22 Den ler av frykten og forferdes ikke, og den vender ikke om for sverd.

Ɔmmɔ hu, na onsuro biribiara; ohu afoa a onguan.

23 Over den klirrer koggeret, blinkende spyd og lanse.

Bɛmma wosow wɔ ne nkyɛn mu boha mu, na peaw ne pɛmɛ nso di ahim wɔ ne ho.

24 Med styr og ståk river den jorden op, og den lar sig ikke stagge når krigsluren lyder.

Ofi ahopere mu de nʼano sisi fam; na sɛ wɔhyɛn torobɛnto a ontumi nnyina faako.

25 Hver gang luren lyder, sier den: Hui! Og langt borte værer den striden, høvedsmenns tordenrøst og hærskrik.

Sɛ torobɛnto hyɛn a ɔka se, ‘Wiɛ!’ ɔte ɔko ho hua fi akyirikyiri, ɔsahene no nteɛmu ne ɔko mu osebɔ.

26 Skyldes det din forstand at høken svinger sig op og breder ut sine vinger mot Syden?

“Wo nyansa na ɛma akoroma tu na ɔtrɛw ne ntaban mu fa anafo?

27 Er det på ditt bud at ørnen flyver så høit, og at den bygger sitt rede oppe i høiden?

Wo na wohyɛ ɔkɔre ma no tu kɔ sorosoro kɔyɛ ne berebuw wɔ hɔ?

28 Den bor på berget og har nattely der, på tind og nut.

Ɔbotan mu na ɔte na ɛhɔ na ɔda; ɔbotan sorɔnsorɔn yɛ nʼabandennen.

29 Derfra speider den efter føde; langt bort skuer dens øine.

Ɛhɔ na ofi kɔhwehwɛ nʼaduan; nʼani hu ade a ɛwɔ akyirikyiri.

30 Dens unger drikker blod, og hvor der er lik, der er den.

Mogya yɛ ne mma aduan, na faako a atɔfo wɔ no, ɛhɔ na ɔwɔ.”