ଲୁକ 18
1 ୧ ଜାନାଅ ବିନ୍ତି ଆଡଃ ଭାର୍ସା କା ହୁଡିଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ ମିଆଁଦ୍ ଜନ୍କା କାଜି ଉଦୁବାଦ୍କଆଏ ।
କ୍ଳାନ୍ତ ନ ହୋଇ ସର୍ବଦା ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ଯେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, ଏହି ବିଷୟରେ ଯୀଶୁ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଦେଇ କହିଲେ,
2 ୨ “ଜେତାଏ ସାହାର୍ରେ ମିଆଁଦ୍ ବିଚାର୍ନିଃ ତାଇକେନାଏ, ଇନିଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ କାଏ ବରଆଇ ତାଇକେନା ଚି ହଡ଼କକେ କାଏ ମାନାତିଙ୍ଗ୍କ ତାଇକେନା ।
“ଗୋଟିଏ ନଗରରେ ଜଣେ ବିଚାରକର୍ତ୍ତା ଥିଲେ, ସେ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଭୟ କରୁ ନ ଥିଲେ କି ମନୁଷ୍ୟକୁ ମାନୁ ନ ଥିଲେ।
3 ୩ ଆଡଃ ଏନ୍ ସାହାର୍ରେ ମିଆଁଦ୍ ରାଣ୍ଡିକୁଡ଼ି ତାଇକେନାଏ, ଇନିଃ ଏନ୍ ବିଚାର୍ନିଃତାଃ ମଣେଁସା ହିଜୁଃୟାନ୍ତେ, ‘ଆଇଁୟାଃ ବାଇରିକତାଃ ଏତେ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ନ୍ୟାୟ ଏମାଇଙ୍ଗ୍ମେ’ ମେନ୍ତେ ବିନ୍ତିକିୟାଏ ।
ସେହି ନଗରରେ ଜଣେ ବିଧବା ଥିଲା, ତାହା ପ୍ରତି ଅନ୍ୟାୟ କରିଥିବା ଲୋକ ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିଚାର ନିଷ୍ପତ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ସେ ଥରକୁଥର ବିଚାରକର୍ତ୍ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ କହୁଥିଲା।
4 ୪ ଇନିଃ ଚିମିନ୍ଦିନ୍ କାଏ ମାନାତିଙ୍ଗ୍କେଦାଃ, ମେନ୍ଦ ତାୟମ୍ତେ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଦ ‘ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ କାଇଙ୍ଗ୍ ବରଆଇତାନା ଚି ହଡ଼କକେ କାଇଙ୍ଗ୍ ମାନାତିଙ୍ଗ୍କତାନା’
ଆଉ ସେ କେତେ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସହମତ ହେଉ ନ ଥିଲେ; କିନ୍ତୁ ପରେ ସେ ମନେ ମନେ କହିଲେ, ‘ଯଦିବା ମୁଁ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଭୟ କରେ ନାହିଁ କିମ୍ବା ମନୁଷ୍ୟକୁ ମାନେ ନାହିଁ,
5 ୫ ଏନ୍ରେୟ ନେ ରାଣ୍ଡିକୁଡ଼ି ବିତ୍ଲାଇଙ୍ଗ୍ ତାନାଏ, ଏନାତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଇନିୟାଃ ଚେତାନ୍ରେ ହବାକାନ୍ କା ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ କାମି ନାଙ୍ଗ୍ ନ୍ୟାୟ ରିକାଏୟାଇଙ୍ଗ୍ ଆଡଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଇନିୟାଃ ଗହରାଅ ଆୟୁମେଆଇଙ୍ଗ୍, କା'ରେଦ ଇନିଃ ଜାନାଅ ଜାନାଅ ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ ହାଏରାନିଆଁ ମେନ୍ତେ ଆୟାଃ ମନ୍ରେ କାଜିକେଦାଏ ।”
ତଥାପି ଏହି ବିଧବାଟା ମୋତେ କଷ୍ଟ ଦେଉଥିବାରୁ ମୁଁ ତାହା ପ୍ରତି କରାଯାଇଥିବା ଅନ୍ୟାୟର ବିଚାର କରିବି, ନୋହିଲେ ସେ ସବୁବେଳେ ଆସି ମୋତେ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ କରୁଥିବ।’”
ସେଥିରେ ପ୍ରଭୁ କହିଲେ, “ଏହି ଅଧାର୍ମିକ ବିଚାରକର୍ତ୍ତା କଅଣ କହୁଅଛନ୍ତି, ତାହା ଶୁଣ।
7 ୭ ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ନିଦାସିଙ୍ଗି ହାକାଅଇତାନ୍ ଆୟାଃ ସାଲାକାନ୍କଆଃ ନାଙ୍ଗ୍ ଥିମ୍ବାସାମାଏ ସାହାତିଙ୍ଗ୍ରେହ ଚିୟାଃ ନ୍ୟାୟ କାଏ ରୁହାଡ଼ାକଆ?
ତେବେ ଈଶ୍ବରଙ୍କର ଯେଉଁ ମନୋନୀତ ଲୋକମାନେ ଦିନରାତି ତାହାଙ୍କୁ ଡାକୁଥାଆନ୍ତି, ସେ କି ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରତି କରାଯାଇଥିବା ଅନ୍ୟାୟର ପ୍ରତିକାର କରିବେ ନାହିଁ, ଯଦ୍ୟପି ସେ ସେମାନଙ୍କ ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୀର୍ଘସହିଷ୍ଣୁ ଅଟନ୍ତି?
8 ୮ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ କାଜିପେତାନାଇଙ୍ଗ୍, ଇନିଃ ଇନ୍କୁରେ ହବାକାନ୍ ଏତ୍କାନ୍ କାଜିକ ସାଙ୍ଗିନେ ନାଙ୍ଗ୍ ଜାଲ୍ଦିଗି ନ୍ୟାୟ ଏମ୍ରୁହାଡ଼ାକଆଏ । ଏନ୍ରେୟ, ମାନୱାହନ୍ ହିଜୁଃଇମ୍ତା, ଚିୟାଃ ଅତେରେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ନାମେୟାଏ?”
ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ସେ ଶୀଘ୍ର ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କରାଯାଇଥିବା ଅନ୍ୟାୟର ପ୍ରତିକାର କରିବେ। ତଥାପି ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ର ଆସି ପୃଥିବୀରେ କଅଣ ବିଶ୍ୱାସ ଦେଖିବେ?”
9 ୯ ଆବୁ ଧାର୍ମାନ୍ଗିୟାଃବୁ ମେନ୍ତେ ଆକରେ ଭାର୍ସାଏତାନ୍ ଆଡଃ ଏଟାଃକକେ ହିଲାଙ୍ଗ୍କତାନ୍, ଚିମିନ୍ ହଡ଼କ ନାଗେନ୍ତେ ୟୀଶୁ ନେ ଜନ୍କା କାଜି କାଜିୟାଦ୍କଆଏ ।
ନିଜ ନିଜକୁ ଧାର୍ମିକ ମନେ କରି ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତୁଚ୍ଛ କରୁଥିବା କେତେକ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ଲୋକଙ୍କୁ ସେ ଏହି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ମଧ୍ୟ କହିଲେ,
10 ୧୦ “ବାର୍ହଡ଼୍ ମାନ୍ଦିର୍ ଅଡ଼ାଃତେ ବିନ୍ତିତେକିନ୍ ସେନଃୟାନା, ମିଆଁଦ୍ନିଃ ଫାରୁଶୀ ଆଡଃ ଏଟାଃନିଃ ମାଲ୍ହାରମ୍ନିଃ ।
“ଦୁଇ ଜଣ ଲୋକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ନିମନ୍ତେ ମନ୍ଦିରକୁ ଗଲେ, ଜଣେ ଫାରୂଶୀ ଓ ଅନ୍ୟ ଜଣକ କରଗ୍ରାହୀ।
11 ୧୧ “ଫାରୁଶୀ ଆତମ୍ରେ ତିଙ୍ଗୁୟାନ୍ତେ ବିନ୍ତିକେଦାଏ, ‘ହେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଏଟାଃ ହଡ଼କଲେକା ନାହାଁଲାଇଙ୍ଗ୍, ଇନ୍କୁଦ ରେଃକ୍ନିଃକ, ଏତ୍କାନ୍କାମିକ, ଆପାଙ୍ଗିର୍କ ତାନ୍କୁ ଆଡଃ ନେ ମାଲ୍ହାରମ୍ନିଃ ଲେକାହ ନାହାଁଲାଇଙ୍ଗ୍ ।
ଫାରୂଶୀ ଠିଆ ହୋଇ ଆପଣା ନିକଟରେ ଏହି ପ୍ରକାର ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ‘ହେ ଈଶ୍ବର, ମୁଁ ତୁମ୍ଭକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଅଛି ଯେ, ମୁଁ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ପରି ଅତ୍ୟାଚାରୀ, ଅଧାର୍ମିକ, ବ୍ୟଭିଚାରୀ କିମ୍ବା ଏହି କରଗ୍ରାହୀ ପରି ସୁଦ୍ଧା ନୁହେଁ;
12 ୧୨ ଆଇଙ୍ଗ୍ ହାପ୍ତାରେ ବାର୍ସାଇଙ୍ଗ୍ କାଟାବ୍ତାନା ଆଡଃ ଗଟା କାମିୟାକାଦ୍ରେୟାଃ ଗେଲ୍ହିସା ହାନାଟିଙ୍ଗ୍ ଏମ୍ତାନାଇଙ୍ଗ୍ ।’
ମୁଁ ସପ୍ତାହରେ ଦୁଇ ଥର ଉପବାସ କରିଥାଏ ଓ ମୋହର ସମସ୍ତ ଆଦାୟର ଦଶମାଂଶ ଦେଇଥାଏ।’
13 ୧୩ “ଆଡଃ ମାଲ୍ହାରମ୍ନିଃ ସାଙ୍ଗିନ୍ରେ ତିଙ୍ଗୁୟାନ୍ତେ ସିର୍ମାସାଃତେ ସାଙ୍ଗିଲ୍ ନାଙ୍ଗ୍ କାଏ ସାହାଁସ୍କେଦା ମେନ୍ଦ ଆୟାଃ କୁଡ଼ାମ୍ ଥାପ୍ଡ଼ିତାନ୍ଲଃ କାଜିକେଦାଏ, ‘ହେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ଆଇଙ୍ଗ୍ ପାପି ତାନିଙ୍ଗ୍ ଲିବୁଆଇଙ୍ଗ୍ମେଁ ।’”
କିନ୍ତୁ କରଗ୍ରାହୀ ଦୂରରେ ଠିଆ ହୋଇ ସ୍ୱର୍ଗ ଆଡ଼େ ଅନେଇବାକୁ ସୁଦ୍ଧା ସାହସ କଲା ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ନିଜ ଛାତିରେ ମାରିହୋଇ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା, ‘ହେ ଈଶ୍ବର, ମୁଁ ପାପୀ ମୋତେ ଦୟା କରନ୍ତୁ।’
14 ୧୪ ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ କାଜିକେଦାଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍ କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍, ମାଲ୍ହାରମ୍ନିଃ ଫାରୁଶୀଏତେ ଆଦ୍କା ଧାର୍ମାନ୍ ମେନ୍ତେ ଲେକାୟାନା ଆଡଃ ଅଡ଼ାଃତେ ସେନଃୟାନା । ଜେତାଏ ମାରାଙ୍ଗ୍ୟେଁନ୍ନିଃଦ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ୟଁଃଆଏ ଆଡଃ ଜେତାଏ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ୟଃଁନିଃଦ ମାରାଙ୍ଗ୍ଆଁଃଏ ।”
ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ସେ ଲୋକ ନୁହେଁ, ବରଂ କର ଆଦାୟକାରୀ ଧାର୍ମିକ ଗଣିତ ହୋଇ ନିଜ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା; କାରଣ ଯେ କେହି ଆପଣାକୁ ଉନ୍ନତ ବୋଲି ଦେଖାଏ, ତାହାକୁ ନତ କରାଯିବ, କିନ୍ତୁ ଯେ ଆପଣାକୁ ନତ କରେ, ତାହାକୁ ଉନ୍ନତ କରାଯିବ।”
15 ୧୫ ଆଡଃ ୟୀଶୁ ସିଟିଆ ହନ୍କକେ ଜୁଟିଦ୍କକାଏ ମେନ୍ତେ ହଡ଼କ ଇନ୍କୁକେ ଇନିଃତାଃ ଆଉକେଦ୍କଆକ, ମେନ୍ଦ ଚେଲାକ ନେଆଁଁ ନେଲ୍କେଦ୍ତେକ ମାରାଙ୍ଗ୍ମଚାକେଦ୍କଆ ।
ଯୀଶୁ ଯେପରି ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ସ୍ପର୍ଶ କରନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ଲୋକେ ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆଣିବାକୁ ଲାଗିଲେ; ମାତ୍ର ଶିଷ୍ୟମାନେ ତାହା ଦେଖି ସେମାନଙ୍କୁ ଧମକ ଦେବାକୁ ଲାଗିଲେ।
16 ୧୬ ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ ଆୟାଃତାଃ ହାକାଅକେଦ୍ତେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ହୁପ୍ଡିଙ୍ଗ୍ ହନ୍କକେ ଆଇଙ୍ଗ୍ତାଃ ହିଜୁଃରିକାକପେ ଆଡଃ ଇନ୍କୁକେ ଆଲ୍ପେ ରୁହାଡ଼୍କଆ, ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ଦ ନେ'ଲେକାନ୍କଆଃଗିଆଃ ।
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଆପଣା ପାଖକୁ ଡାକି କହିଲେ, “ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ମୋ ନିକଟକୁ ଆସିବାକୁ ଦିଅ, ଆଉ ସେମାନଙ୍କୁ ମନା କର ନାହିଁ; କାରଣ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ଏହି ପ୍ରକାର ଲୋକମାନଙ୍କର।
17 ୧୭ ଆଇଙ୍ଗ୍ ସାର୍ତିଗିଙ୍ଗ୍ କାଜିୟାପେତାନା, ଜେତାଏ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍କେ, ହୁଡିଙ୍ଗ୍ହନ୍ ଲେକା କାଏ ତେଲାଏରେଦ ଇନିଃ ଜେତାଲେକାତେ ଏନାରେ କାଏ ବଲଆ ।”
ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ସତ୍ୟ କହୁଅଛି, ଯେ କେହି ଶିଶୁ ପରି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ଗ୍ରହଣ ନ କରେ, ସେ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ସେଥିରେ ପ୍ରବେଶ କରିବ ନାହିଁ।”
18 ୧୮ ଆଡଃ ମିଆଁଦ୍ ହାକିମ୍ ୟୀଶୁକେ କୁଲିକିୟାଏ, “ଏ ବୁଗିନ୍ ଇତୁନିଃ, ଜାନାଅ ଜୀଦାନ୍ ନାମେ ନାଗେନ୍ତେ ଚିନାଃଇଙ୍ଗ୍ ଚିକାୟା?” (aiōnios g166)
ଜଣେ ଯିହୁଦୀ ଧର୍ମଗୁରୁ ତାହାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, ହେ ସଦ୍ଗୁରୁ, ଅନନ୍ତ ଜୀବନର ଅଧିକାରୀ ହେବା ନିମନ୍ତେ ମୁଁ କଅଣ କରିବି? (aiōnios g166)
19 ୧୯ ୟୀଶୁ କୁଲିକିୟାଏ, “ଆମ୍ ଚିନାଃମେନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ବୁଗିନ୍ ମେନ୍ତେମ୍ କାଜିଇଙ୍ଗ୍ତାନା? ମିଆଁଦ୍ନିଃ ଏସ୍କାର୍ ବୁଗିନାଏଃ ଇନିଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ତାନିଃ ଆଡଃ ଜେତାଏକାହା ।
ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, “ମୋତେ ସତ୍ ବୋଲି କାହିଁକି କହୁଅଛ? ଜଣଙ୍କ ବିନା, ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି ସତ୍ ନୁହେଁ।
20 ୨୦ ଆମ୍ ଆନ୍ଚୁମ୍ ସାରିତାନା, ‘ଆଲମ୍ ଆପାଙ୍ଗିର୍ରାଃ, ଆଲମ୍ ଗଗଏୟାଃ, ଆଲମ୍ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁଇୟା, ହସଡ଼ଗାୱା ଆଲମାଃ, ଏଙ୍ଗା ଆପୁ କିନ୍କେ ମାନାତିଙ୍ଗ୍କିନ୍ମେ ।’”
ଆଜ୍ଞାଗୁଡ଼ିକ ତ ତୁମ୍ଭେ ଜାଣ, ବ୍ୟଭିଚାର କର ନାହିଁ, ନରହତ୍ୟା କର ନାହିଁ, ଚୋରି କର ନାହିଁ, ମିଥ୍ୟା ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦିଅ ନାହିଁ, ଆପଣା ପିତାମାତାଙ୍କୁ ସମାଦର କର।”
ସେ କହିଲେ, ଏହି ସମସ୍ତ ମୁଁ ଯୌବନକାଳରୁ ପାଳନ କରି ଆସିଅଛି।
22 ୨୨ ୟୀଶୁ ନେଆଁଁ ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ ଇନିଃକେ କାଜିକିୟାଏ, “ନାହାଃଁହଁ ମିଆଁଦ୍ କାଜିତେମ୍ ଜାଞ୍ଜିଆକାନାଃ, ଜୁ ଆମ୍ ଆମାଃ ସବେନାଃ ଆଖ୍ରିଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ଏନା ରେଙ୍ଗେଃତାନ୍କକେ ଏମାକମେ, ଏନ୍ତେ ସିର୍ମାରେ ଖୁର୍ଜିମ୍ ନାମେୟା ଆଡଃ ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ ଅତଙ୍ଗ୍ଇଙ୍ଗ୍ମେ ।”
ଯୀଶୁ ଏହା ଶୁଣି ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭର ଆଉ ଗୋଟିଏ ବିଷୟ ଉଣା ଅଛି; ତୁମ୍ଭେ ନିଜର ସବୁ ବିକି ଦେଇ ଗରିବମାନଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟିଦିଅ, ଆଉ ତୁମ୍ଭେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଧନ ପାଇବ; ପୁଣି, ଆସି ମୋହର ଅନୁଗମନ କର।”
23 ୨୩ ମେନ୍ଦ ନେ କାଜି ଆୟୁମ୍କେଦ୍ତେ ଇନିଃଦ ପୁରାଃଗି ହୁଡିଙ୍ଗ୍ଜୀଉୟାନାଏ, ଚିୟାଃଚି ଇନିଃଦ ପୁରାଃଗି କିସାଁଣ୍ ତାଇକେନାଏ ।
କିନ୍ତୁ ସେ ଏହି ସମସ୍ତ କଥା ଶୁଣି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖିତ ହେଲେ, କାରଣ ସେ ଅତିଶୟ ଧନୀ ଥିଲେ।
24 ୨୪ ୟୀଶୁ ଇନିଃକେ ପୁରାଃ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ଜୀଉକାନ୍ ନେଲ୍କିଃତେ କାଜିକେଦାଏ, “ଅକନ୍ ହଡ଼କଆଃ ଟାକା ପାଏସା ମେନାଃ, ଏନ୍ କିସାଁଣ୍ ହଡ଼କନାଙ୍ଗ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ରେ ବଲଃ ପୁରାଃଗି ହାମ୍ୱାଲାଃ ।
ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖି କହିଲେ, “ଯେଉଁମାନଙ୍କର ଧନ ଅଛି, ସେମାନେ କେଡ଼େ କଷ୍ଟରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରବେଶ କରନ୍ତି!
25 ୨୫ କିସାଁଣ୍ ହଡ଼ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ରେ ବଲଏତେ ସୁଇ ଉଣ୍ଡୁଃତେ ଉଁଟ୍ ପାରମଃତେୟାଃ ରାୱାଲାଃ ମେତାଦ୍କଆଏ ।”
କାରଣ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଧନୀ ଲୋକର ପ୍ରବେଶ କରିବା ଅପେକ୍ଷା ବରଂ ଛୁଞ୍ଚିର ଛିଦ୍ର ଦେଇ ଓଟର ପ୍ରବେଶ କରିବା ସହଜ।”
ଯେଉଁମାନେ ଏହା ଶୁଣିଲେ, ସେମାନେ କହିଲେ, ତେବେ କିଏ ପରିତ୍ରାଣ ପାଇ ପାରେ?
କିନ୍ତୁ ସେ କହିଲେ, “ଯାହା ମଣିଷର ଅସମ୍ଭବ, ତାହା ଈଶ୍ବରଙ୍କର ସମ୍ଭବ।”
ସେଥିରେ ପିତର କହିଲେ, ଦେଖନ୍ତୁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ନିଜ ନିଜର ସବୁ କିଛି ଛାଡ଼ି ଆପଣଙ୍କ ଅନୁଗାମୀ ହୋଇଅଛୁ।
29 ୨୯ ଆଡଃ ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ସାର୍ତିଗିଙ୍ଗ୍ କାଜିୟାପେତାନା ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଆପ୍ନାଃ ଅଡ଼ାଃ ଚାଏ କୁଡ଼ି ଚାଏ ହାଗା ଚାଏ ଏଙ୍ଗା ଆପୁକ ଚାଏ ହନ୍କକେ ବାଗିକାଦ୍ ସବେନ୍ ହଡ଼କ,
ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ସତ୍ୟ କହୁଅଛି, ଯେଉଁ ଲୋକମାନେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଗୃହ କିମ୍ବା ସ୍ତ୍ରୀ କିମ୍ବା ଭାଇ କିମ୍ବା ପିତାମାତା କିମ୍ବା ସନ୍ତାନସନ୍ତତି ପରିତ୍ୟାଗ କରିଅଛନ୍ତି
31 ୩୧ ୟୀଶୁ ଗେଲ୍ବାର୍ ଚେଲାକକେ ଗେନାତେ ଇଦିକେଦ୍ତେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ନେଲେପେ ଆବୁ ଯୀରୁଶାଲେମ୍ତେବୁ ସେନଃତାନା ଆଡଃ ମାନୱାହନ୍ଆଃ ବିଷାଏରେ ନାବୀକ ଅଲାକାଦ୍ ସବେନାଃ ପୁରାଅଆଃ ।
ପରେ ଯୀଶୁ ବାର ଜଣ ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ ଏକତ୍ର କରି ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଦେଖ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଯିରୂଶାଲମ ସହରକୁ ଯାଉଅଛୁ, ଆଉ ଭାବବାଦୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଯେଉଁ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଲେଖାଯାଇଅଛି, ସେ ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରଙ୍କଠାରେ ସଫଳ ହେବ;
କାରଣ ସେ ଅଣଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ହସ୍ତରେ ସମର୍ପିତ ହେବେ, ପୁଣି, ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ପରିହାସ କରିବେ, ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ଅତ୍ୟାଚାର କରି ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ଛେପ ପକାଇବେ,
ତାହାଙ୍କୁ କୋରଡ଼ା ମାରି ବଧ କରିବେ, ଆଉ ତୃତୀୟ ଦିନରେ ସେ ପୁନର୍ବାର ଉଠିବେ।”
34 ୩୪ ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ନେ କାଜିକ ଜେତ୍ନାଃ କାକ ମୁଣ୍ଡିକେଦାଃ, ନେ କାଜି ଇନ୍କୁଆଃ ଆୟାର୍ରେ ଉକୁଆକାନ୍ ତାଇକେନା, ଆଡଃ ଇନ୍କୁ କାଜିୟାକାନ୍ତେୟାଃ କାକ ଆଟ୍କାର୍କେଦାଃ ।
କିନ୍ତୁ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଏହିସବୁ ବିଷୟ କିଛି ବୁଝିଲେ ନାହିଁ; ଏହି ବାକ୍ୟ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ଗୁପ୍ତ ହୋଇ ରହିଲା, ପୁଣି, ଯାହା କୁହାଯାଉଥିଲା, ସେ ସବୁ ବୁଝୁ ନ ଥିଲେ।
35 ୩୫ ୟୀଶୁ ଯିରିହୋ ସାହାର୍ତେ ସେଟେର୍ତାନ୍ ତାଇକେନ୍ରେ ମିଆଁଦ୍ କାଣାଁକାନ୍ ହଡ଼ ହରାଗେନାରେ ଦୁବ୍କେଦ୍ତେ କଏଁ ତାନାଏ ତାଇକେନା ।
ସେ ଯିରୀହୋର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେଉଥିବା ସମୟରେ ଜଣେ ଅନ୍ଧ ବାଟ ପାଖରେ ବସି ଭିକ ମାଗୁଥିଲା।
36 ୩୬ ଆଡଃ ପୁରାଃ ହଡ଼କ ସେନ୍ପାରମଃତାନ୍ ଆୟୁମ୍କେଦ୍କଚି, “ନେଆଁଁ ଚିକ୍ନାଃ ହବାଅଃତାନାଃ” ମେନ୍ତେ କୁଲିକେଦ୍କଆଏ ।
ସେ ଲୋକମାନଙ୍କ ଯାଉଥିବାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣି କଥା କଅଣ ବୋଲି ପଚାରିବାକୁ ଲାଗିଲା।
ସେମାନେ ତାହାକୁ କହିଲେ, ନାଜରିତୀୟ ଯୀଶୁ ଏହି ବାଟ ଦେଇ ଯାଉଅଛନ୍ତି।
ସେଥିରେ ସେ ଉଚ୍ଚସ୍ୱରରେ କହିଲେ, ହେ ଯୀଶୁ, ଦାଉଦଙ୍କ ସନ୍ତାନ, ମୋତେ ଦୟା କରନ୍ତୁ।
39 ୩୯ ଆୟାରାକାନ୍କ ହାପାନ୍ମେ ମେନ୍ତେକ ମାରାଙ୍ଗ୍ମଚାକିୟାଃ, ମେନ୍ଦ ଇନିଃ, “ହେ ଦାଉଦ୍ଆଃ ହନ୍ ଦାୟାଇଙ୍ଗ୍ମେ” ମେନ୍ତେ ଆଡଃଗି ହାକାଅକିୟାଏ ।
ମାତ୍ର ଆଗରେ ଯାଉଥିବା ଲୋକମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ତୁନି ହେବା ପାଇଁ ଧମକ ଦେବାକୁ ଲାଗିଲେ, କିନ୍ତୁ ସେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଉଚ୍ଚସ୍ୱରରେ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା, ହେ ଦାଉଦଙ୍କ ସନ୍ତାନ ମୋତେ ଦୟା କରନ୍ତୁ।
ସେଥିରେ ଯୀଶୁ ଠିଆ ହୋଇ ଅନ୍ଧକୁ ଆପଣା ନିକଟକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ଆଦେଶ ଦେଲେ; ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ଧଟି ପାଖକୁ ଆସିଲା, ଯୀଶୁ ତାହାକୁ ପଚାରିଲେ,
41 ୪୧ “ଆମ୍ ଚିନାଃମ୍ ଆସିତାନା, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆମାଃ ନାଙ୍ଗ୍ ଚିନାଃଇଙ୍ଗ୍ ଚିକାୟା ମେନ୍ତେମ୍ ସାନାଙ୍ଗ୍ତାନା” ମେନ୍ତେ କୁଲିକିୟାଏ । ଇନିଃ କାଜିକିୟାଏ, “ହେ ପ୍ରାଭୁ, ମେଦ୍ତାଇଙ୍ଗ୍ ଆଡଃମିସା ନେଲ୍ ଦାଡ଼ିକା ।”
“ମୁଁ ତୁମ୍ଭ ପାଇଁ କଅଣ କରିବି ବୋଲି ତୁମ୍ଭେ ଇଚ୍ଛା କରୁଅଛ?” ଅନ୍ଧ କହିଲା, ହେ ପ୍ରଭୁ, ମୁଁ ଯେପରି ଦେଖି ପାରିବି।
ଯୀଶୁ ତାହାକୁ କହିଲେ, “ଦୃଷ୍ଟି ପାଅ; ତୁମ୍ଭର ବିଶ୍ୱାସ ତୁମ୍ଭକୁ ସୁସ୍ଥ କରିଅଛି।”
43 ୪୩ ଆଡଃ ଇମ୍ତାଙ୍ଗ୍ଗି ଇନିଃ ନେଲ୍ ଦାଡ଼ିକେଦାଏ, ଆଡଃ ୟୀଶୁକେ ଅତଙ୍ଗ୍ଇଁତାନ୍ଲଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ମାରାଙ୍ଗ୍କିୟାଏ ଆଡଃ ସବେନ୍ ହଡ଼କ ନେଆଁଁ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ମାନାରାଙ୍ଗ୍କିୟାଃକ ।
ସେହିକ୍ଷଣି ସେ ଦେଖି ପାରିଲେ ଏବଂ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ମହିମା କୀର୍ତ୍ତନ କରୁ କରୁ ତାହାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଚାଲିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଏବଂ ଲୋକ ସମସ୍ତେ ତାହା ଦେଖି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା କଲେ।
