< Hopa 23 >

1 Katahi ka whakautua e Hopa, i mea ia,
Y respondió Job, y dijo:
2 I tenei ra nei ano e amuamu ana taku tangi: nui noa atu i taku aue te taimaha o te patunga i ahau.
Hoy también hablaré con amargura, y será más grave mi llaga que mi gemido.
3 Aue, me i mohio ahau ki te wahi e kite ai ahau i a ia, kia tae rawa atu ai ahau ki tona nohoanga!
¡Quién diese que le conociese, y le hallase! yo iría hasta su trono.
4 Ka ata whakatakotoria e ahau aku korero ki tona aroaro, ka whakakiia hoki toku mangai ki nga kupu tautohetohe.
Ordenaría juicio delante de él, y mi boca henchiría de argumentos.
5 Ka mohio ahau ki nga kupu e whakahokia mai e ia ki ahau, ka marama hoki tana e mea ai ki ahau.
Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.
6 E whakaputaina mai ranei tona kaha nui ina tautohetohe ki ahau? Kahore; engari ka whai whakaaro ia ki ahau.
¿Pleitearía conmigo con multitud de fuerza? No: antes él la pondría en mí.
7 Ko reira te tangata tika tautohetohe ai ki a ia: a ora tonu ake ahau i toku kaiwhakawa ake tonu atu.
Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre de él que me condena.
8 Nana, haere ana ahau ki mua, a kahore ia i reira; ki muri, heoi kahore ahau e kite i a ia:
He aquí, yo iré al oriente, y no le hallaré, y al occidente, y no le entenderé.
9 Ki maui, ina ka mahi ia, heoi kahore ahau e kite i a ia; e huna ana ia i a ia ano i te taha ki matau, te kite ahau i a ia.
Si al norte él obrare, yo no le veré: al mediodía se esconderá, y no le veré.
10 Otiia e mohio ana ia ki te ara e anga atu ai ahau: kia oti ahau te titiro iho e ia, ano he koura ahau i toku putanga mai.
Mas él conoció mi camino: probóme, y salí como oro.
11 Mau pu ona takahanga i toku waewae; u pu ahau ki tona ara, kihai hoki i peka ke.
Mis pies tomaron su rastro: guardé su camino, y no me aparté.
12 Kihai hoki i mahue i ahau te whakahau a ona ngutu; ko nga kupu a tona mangai rongoa rawa ki ahau, nui atu i te kai i rite maku.
Del mandamiento de sus labios nunca me quité: las palabras de su boca guardé más que mi comida.
13 Ko ia, kotahi tonu tona whakaaro, a ma wai ia e whakatahuri ke? Ko ta tona ngakau hoki i hiahia ai e meatia ana e ia.
Y si él se determina en una cosa, ¿quién le apartará? Su alma deseó, e hizo.
14 E whakaotia ana hoki e ia nga mea i whakaritea moku: he maha ano hoki ana mahi pera.
Por tanto él acabará lo que ha determinado de mí; y muchas cosas como estas hay en él.
15 Koia ahau i ohorere ai i tona aroaro: ka whakaaroaro ahau, ka wehi i a ia.
Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro: consideraré, y temerle he.
16 Ngohe noa hoki toku ngakau i te Atua, ohorere ana ahau i te Kaha Rawa.
Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.
17 Kihai nei hoki ahau i whakangaromia i mua o te pouri, kihai hoki i hipokina e ia te pouri i toku aroaro.
¿Por qué yo no fui cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?

< Hopa 23 >