Lucam 20
1 et factum est in una dierum docente illo populum in templo et evangelizante convenerunt principes sacerdotum et scribae cum senioribus
Som han no ein dag lærde folket i templet og bar fram fagnadbodet, steig øvsteprestarne og dei skriftlærde upp, i hop med styresmennerne,
2 et aiunt dicentes ad illum dic nobis in qua potestate haec facis aut quis est qui dedit tibi hanc potestatem
og dei tala soleis til honom: «Seg oss: Kva rett hev du til å gjera dette, eller kven var det som gav deg retten?»
3 respondens autem dixit ad illos interrogabo vos et ego verbum respondete mihi
«Eg vil og spyrja dykk um ein ting, » svara han: «Seg de meg:
4 baptismum Iohannis de caelo erat an ex hominibus
Var dåpen åt Johannes frå himmelen, eller var det menneskjeverk?
5 at illi cogitabant inter se dicentes quia si dixerimus de caelo dicet quare ergo non credidistis illi
Då slo dei yver med seg sjølve og sagde: «Svarar me: «Frå himmelen, » so segjer han: «Kvi trudde de honom ikkje?»
6 si autem dixerimus ex hominibus plebs universa lapidabit nos certi sunt enim Iohannem prophetam esse
og svarar me: «Det var menneskjeverk, » so kjem heile folket til å steina oss i hel; for dei trur fullt og fast at Johannes var ein profet.»
7 et responderunt se nescire unde esset
So svara dei at dei visste ikkje kvar Johannes-dåpen var ifrå.»
8 et Iesus ait illis neque ego dico vobis in qua potestate haec facio
«Då segjer ikkje eg dykk heller kva rett eg hev til å gjera dette, » sagde Jesus.
9 coepit autem dicere ad plebem parabolam hanc homo plantavit vineam et locavit eam colonis et ipse peregre fuit multis temporibus
So tok han til å tala til folket og sagde deim ei likning: «Det var ein gong ein mann som stelte til ein vingard; den leigde han burt til brukarar, og so for han utanlands og vart burte i lang æva.
10 et in tempore misit ad cultores servum ut de fructu vineae darent illi qui caesum dimiserunt eum inanem
Då rette tidi kom, sende han ein av sveinarne sine til brukarane, og kravde at dei skulde gjeva honom noko av det som var avla i vingarden. Men brukarane slo sveinen og sende honom burt att med tome hender.
11 et addidit alterum servum mittere illi autem hunc quoque caedentes et adficientes contumelia dimiserunt inanem
So sende han atter ein annan svein; den slo dei og, og hædde honom og sende honom burt att med henderne tome.
12 et addidit tertium mittere qui et illum vulnerantes eiecerunt
Og endå ein tridje sende han; den for dei like eins med, slo honom til blods og kasta honom ut.
13 dixit autem dominus vineae quid faciam mittam filium meum dilectum forsitan cum hunc viderint verebuntur
«Kva skal eg no gjera?» sagde han som åtte vingarden. «Eg vil senda son min, han som eg elskar so høgt; kann henda dei hev age for honom!»
14 quem cum vidissent coloni cogitaverunt inter se dicentes hic est heres occidamus illum ut nostra fiat hereditas
Men då brukarane fekk sjå honom, lagde dei yver med kvarandre og sagde: «Dette er ervingen! Lat oss slå han i hel, so me kann få arven!»
15 et eiectum illum extra vineam occiderunt quid ergo faciet illis dominus vineae
So kasta dei honom ut or vingarden og slo honom i hel. Kva skal no vingardseigaren gjera med deim?
16 veniet et perdet colonos istos et dabit vineam aliis quo audito dixerunt illi absit
Han skal koma og gjera ende på desse brukarane og lata andre få vingarden.» Då dei høyrde det, sagde dei: «Slikt må aldri henda!»
17 ille autem aspiciens eos ait quid est ergo hoc quod scriptum est lapidem quem reprobaverunt aedificantes hic factus est in caput anguli
Då såg han på deim og sagde: «Kva tyder då dette ordet i skrifti: «Den steinen byggjarane vanda, den var det som vart hyrnestein?»
18 omnis qui ceciderit supra illum lapidem conquassabitur supra quem autem ceciderit comminuet illum
Kvar den som fell på den steinen, skal slå seg sund; men den som steinen fell på, skal han smuldra til dust.»
19 et quaerebant principes sacerdotum et scribae mittere in illum manus illa hora et timuerunt populum cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem istam
Dei skriftlærde og øvsteprestarne vilde ha lagt hand på honom i same stund, men dei torde ikkje for folket; dei skyna at det var deim han meinte med likningi si.
20 et observantes miserunt insidiatores qui se iustos simularent ut caperent eum in sermone et traderent illum principatui et potestati praesidis
So gjætte dei på honom og sende folk ut som skulde lura på honom og låst vera lovlydige, so dei kunde fanga honom i ord, og so gjeva honom yver til styremagti og i henderne på landshovdingen.
21 et interrogaverunt illum dicentes magister scimus quia recte dicis et doces et non accipis personam sed in veritate viam Dei doces
Dei sette fram eit spursmål for honom og sagde: «Meister, me veit at du talar og lærer rett og ikkje gjer skil på folk, men lærer Guds veg etter sanningi -
22 licet nobis dare tributum Caesari an non
er det rett at me legg skatt til keisaren, eller er det ikkje?»
23 considerans autem dolum illorum dixit ad eos quid me temptatis
Men han gådde listi deira og sagde til deim:
24 ostendite mihi denarium cuius habet imaginem et inscriptionem respondentes dixerunt Caesaris
«Syn meg ein sylvmynt! Kva bilæte og namn er det han hev?» «Det er keisarens, » svara dei.
25 et ait illis reddite ergo quae Caesaris sunt Caesari et quae Dei sunt Deo
«Vel, » sagde han til deim, «gjev so keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er!»
26 et non potuerunt verbum eius reprehendere coram plebe et mirati in responso eius tacuerunt
Soleis kunde dei ikkje fanga honom i noko ord so folket var vitne på det; dei undra seg berre yver svaret hans og tagde.
27 accesserunt autem quidam Sadducaeorum qui negant esse resurrectionem et interrogaverunt eum
So kom det nokre sadducæarar - det er dei som neittar at dei daude skal standa upp att - dei og sette fram eit spursmål for honom og sagde:
28 dicentes magister Moses scripsit nobis si frater alicuius mortuus fuerit habens uxorem et hic sine filiis fuerit ut accipiat eam frater eius uxorem et suscitet semen fratri suo
«Meister, Moses hev skrive den lovi åt oss, at når ein gift mann døyr barnlaus, so skal bror hans gifta seg med enkja og halda uppe ætti åt bror sin.
29 septem ergo fratres erant et primus accepit uxorem et mortuus est sine filiis
No var det ein gong sju brør. Den fyrste tok seg ei kona, men døydde barnlaus.
30 et sequens accepit illam et ipse mortuus est sine filio
So gifte den andre seg med henne,
31 et tertius accepit illam similiter et omnes septem et non reliquerunt semen et mortui sunt
og so den tridje, og sameleis alle sju; dei døydde og hadde ikkje born etter seg.
32 novissima omnium mortua est et mulier
Til slutt døydde kona og.
33 in resurrectione ergo cuius eorum erit uxor siquidem septem habuerunt eam uxorem
Kven av deim skal no den kona høyra til i eit anna liv? For alle sju hev havt henne til kona.»
Jesus svara: «Dei som liver her i verdi, dei gifter seg og vert burtgifte; (aiōn g165)
35 illi autem qui digni habebuntur saeculo illo et resurrectione ex mortuis neque nubunt neque ducunt uxores (aiōn g165)
men dei som vert haldne verdige til å nå hi verdi og standa upp att frå dei daude, dei korkje gifter seg eller vert burtgifte; (aiōn g165)
36 neque enim ultra mori poterunt aequales enim angelis sunt et filii sunt Dei cum sint filii resurrectionis
dei kann heller ikkje døy meir; for dei er liksom englarne og er Guds born, av di dei hev stade upp att til eit nytt liv.
37 quia vero resurgant mortui et Moses ostendit secus rubum sicut dicit Dominum Deum Abraham et Deum Isaac et Deum Iacob
Men at dei avlidne skal vekkjast upp att, det hev Moses og synt i soga um klungeren, der han kallar Herren Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud.
38 Deus autem non est mortuorum sed vivorum omnes enim vivunt ei
Og han er ikkje Gud for dei daude, men for dei livande; for alle er livande for honom.»
39 respondentes autem quidam scribarum dixerunt magister bene dixisti
Då tok nokre skriftlærde til ords og sagde: «No tala du vel, meister.»
40 et amplius non audebant eum quicquam interrogare
Og dei torde ikkje oftare spyrja honom um noko.
41 dixit autem ad illos quomodo dicunt Christum Filium David esse
So sagde han til deim: «Korleis kann dei segja at Messias er Davids son?
42 et ipse David dicit in libro Psalmorum dixit Dominus Domino meo sede a dextris meis
David segjer då sjølv i Salmeboki: «Herren sagde til herren min: «Sit ved høgre handi mi,
43 donec ponam inimicos tuos scabillum pedum tuorum
til eg dine fiendar fær til fotbenk for deg lagt!»»
44 David ergo Dominum illum vocat et quomodo filius eius est
So kallar no David honom herre; korleis kann han då vera son hans?»
45 audiente autem omni populo dixit discipulis suis
Sidan tala han til læresveinarne og sagde so heile folket høyrde det:
46 adtendite a scribis qui volunt ambulare in stolis et amant salutationes in foro et primas cathedras in synagogis et primos discubitus in conviviis
«Agta dykk for dei skriftlærde som likar å ganga ikring i side kjolar og gjerne vil helsast torgi og hava dei fremste sessarne i synagogorne og dei høgste sæti i gjestebod!
47 qui devorant domos viduarum simulantes longam orationem hii accipient damnationem maiorem
dei som et upp huset for enkjor og for ei syn skuld held lange bøner. Dei skal få so mykje strengare dom.»
