< Job 10 >

1 taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae
L'anima mia si annoia della mia vita. Io mi lascerò scorrere addosso il mio lamento; Io parlerò nell'amaritudine dell'anima mia.
2 dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices
Io dirò a Dio: Non condannarmi; Fammi assapere perchè tu litighi meco.
3 numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves
Ti par egli ben fatto di oppressare, Di sdegnar l'opera delle tue mani, E di risplendere sopra il consiglio degli empi?
4 numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis
Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l'uomo?
5 numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora
[Sono] i tuoi giorni come i giorni dell'uomo mortale? [Sono] i tuoi anni come l'età umana?
6 ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris
Che tu faccia inchiesta della mia iniquità, E prenda informazione del mio peccato?
7 et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere
A te si appartiene di conoscere che io non son reo; E non [vi è] niuno che riscuota dalla tua mano.
8 manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me
Le tue mani mi hanno formato e composto; E tu mi distruggi tutto quanto d'ogn'intorno.
9 memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me
Deh! ricordati che tu mi hai formato come dell'argilla; E tu mi fai ritornare in polvere.
10 nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti
Non mi hai tu colato come latte, E fatto rappigliar come un cacio?
11 pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me
Tu mi hai vestito di pelle e di carne E mi hai contesto d'ossa e di nervi.
12 vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum
[Tu mi hai data] la vita, ed hai usata benignità inverso me; E la tua cura ha guardato lo spirito mio.
13 licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris
E pur tu avevi riposte queste cose nel cuor tuo; Io conosco che questo [era] appo te.
14 si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris
Se io ho peccato, tu mi hai notato, E non mi hai assolto della mia iniquità.
15 et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria
Se io sono stato reo, guai a me; E se son giusto, non però alzo il capo, [Essendo] sazio d'ignominia, e veggendo la mia afflizione;
16 et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias
E se pur l'alzo, tu mi cacci a giusa di fiero leone, E torni a dimostrarti maraviglioso contro a me.
17 instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me
Tu mi produci in faccia nuovi testimoni tuoi; Tu accresci la tua indegnazione contro a me; Eserciti a muta [sono] sopra me.
18 quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret
Perchè dunque mi hai tratto fuor della matrice? Io [vi] sarei spirato, e l'occhio d'alcuno non mi avrebbe veduto.
19 fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum
Io sarei stato come se non avessi giammai avuto essere; Io sarei stato portato dal seno alla sepoltura.
20 numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum
I miei giorni non [sono] eglino poca cosa? cessa dunque, E rimanti da me, sì che io mi rinforzi un poco;
21 antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine
Avanti che io me ne vada alla terra delle tenebre, Dell'ombra della morte, onde mai non tornerò;
22 terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans
Alla terra d'oscurità simile a caligine; D'ombra di morte, [ove] non [è] ordine alcuno; E la quale, [quando] fa chiaro, [è] simile a caligine.

< Job 10 >