< Actuum Apostolorum 27 >

1 Ut autem iudicatum est navigare eum in Italiam, et tradi Paulum cum reliquis custodiis centurioni nomine Iulio cohortis Augustae,
И якоже суждено бысть отплыти нам во Италию, предаху Павла же и иныя некия юзники сотнику, именем Иулию, спиры Севастийския.
2 ascendentes navem Adrumetinam, incipientes navigare circa Asiae loca, sustulimus, perseverante nobiscum Aristarcho Macedone Thessalonicensi.
Вшедше же в корабль Адрамитский, восхотевше плыти во Асийская места, отвезохомся, сущу с нами Аристарху Македонянину от Солуня.
3 Sequenti autem die devenimus Sidonem. Humane autem tractans Iulius Paulum, permisit ad amicos ire, et curam sui agere.
В другий же пристахом в Сидоне: человеколюбие же Иулий Павлови дея, повеле к другом шедшу прилежание улучити.
4 Et inde cum sustulissemus, subnavigavimus Cyprum, propterea quod essent venti contrarii.
И оттуду отвезшеся приплыхом в Кипр, зане ветри бяху противни:
5 Et pelagus Ciliciae, et Pamphyliae navigantes, venimus Lystram, quae est Lyciae:
пучину же, яже противу Киликии и Памфилии, преплывше, приидохом в Миры Ликийския.
6 et ibi inveniens centurio navem Alexandrinam navigantem in Italiam, transposuit nos in eam.
И тамо обрет сотник корабль Александрийский пловущь во Италию, всади ны в онь.
7 Et cum multis diebus tarde navigaremus, et vix devenissemus contra Gnidum, prohibente nos vento, adnavigavimus Cretae iuxta Salmonem:
Во многи же дни косно плавающе и едва бывше противу Книда, не оставляющу нас ветру, приплыхом под Крит при Салмоне:
8 et vix iuxta navigantes, venimus in locum quendam, qui vocatur Boniportus, cui iuxta erat civitas Thalassa.
едва же избирающе край, приидохом на место некое, нарицаемое Доброе Пристанище, емуже близ бе град Ласей.
9 Multo autem tempore peracto, et cum iam non esset tuta navigatio, eo quod ieiunium iam praeterisset, consolabatur eos Paulus,
Многу же времени минувшу и сущу уже небезбедну плаванию, занеже и пост уже бе прешел, советоваше Павел,
10 dicens eis: Viri, video quoniam cum iniuria, et multo damno non solum oneris, et navis, sed etiam animarum nostrarum incipit esse navigatio.
глаголя им: мужие, вижду, яко с досаждением и многою тщетою не токмо бремене и корабля, но и душ наших хощет быти плавание.
11 Centurio autem gubernatori et nauclero magis credebat, quam his, quae a Paulo dicebantur.
Сотник же кормчия и навклира послушаше паче, нежели Павлом глаголемых.
12 Et cum aptus portus non esset ad hiemandum, plurimi statuerunt consilium navigare inde, si quomodo possent, devenientes Phoenicen, hiemare, portum Cretae respicientem ad Africum, et ad Corum.
Не добру же пристанищу сущу ко озимению, мнози совет даяху отвезтися оттуду, аще како возмогут, достигше Финикии, озимети в пристанищи Критстем, зрящем к ливу и к хору.
13 Aspirante autem Austro, aestimantes propositum se tenere, cum sustulissent de Asson, legebant Cretam.
Дхнувшу же югу, мневше волю свою улучити, воздвигше ветрила, плыху вскрай Крита.
14 Non post multum autem misit se contra ipsam ventus Typhonicus, qui vocatur Euroaquilo.
Не по мнозе же возвея противен ему ветр бурен, нарицаемый евроклидон.
15 Cumque arrepta esset navis, et non posset conari in ventum, data nave flatibus, ferebamur.
Восхищену же бывшу кораблю и не могущу сопротивитися ветру, вдавшеся волнам носими бехом.
16 In insulam autem quandam decurrentes, quae vocatur Cauda, potuimus vix obtinere scapham.
Остров же некий мимотекше, нарицающься Клавдий, едва возмогохом удержати ладию:
17 Qua sublata, adiutoriis utebantur, accingentes navem, timentes ne in Syrtim inciderent, summisso vase sic ferebantur.
юже востягше, всяким образом помогаху, подтверждающе корабль: боящеся же, да не в сирть впадут, низпустивше парус, сице носими беху.
18 Valida autem nobis tempestate iactatis, sequenti die iactum fecerunt:
Вельми же обуреваемым нам, на утрие изметание творяху,
19 et tertia die suis manibus armamenta navis proiecerunt.
и в третий день своими руками ядрило корабленое извергохом.
20 Neque autem sole, neque sideribus apparentibus per plures dies, et tempestate non exigua imminente, iam ablata erat spes omnis salutis nostrae.
Ни солнцу же, ни звездам явльшымся на многи дни, и зиме не мале належащей, прочее отимашеся надежда вся, еже спастися нам.
21 Et cum multa ieiunatio fuisset, tunc stans Paulus in medio eorum, dixit: Oportebat quidem, o viri, audito me, non tollere a Creta, lucrique facere iniuriam hanc, et iacturam.
Многу же неядению сущу, тогда став Павел посреде их, рече: подобаше убо, о, мужие, послушавше мене, не отвезтися от Крита и избыти досаждения сего и тщеты:
22 Et nunc suadeo vobis bono animo esse. amissio enim nullius animae erit ex vobis, praeterquam navis.
и се, ныне молю вы благодушствовати, погибель бо ни единей души от вас будет, разве корабля:
23 Astitit enim mihi hac nocte Angelus Dei, cuius sum ego, et cui deservio,
предста бо ми в сию нощь Ангел Бога, Егоже аз есмь, Емуже и служу,
24 dicens: Ne timeas Paule, Caesari te oportet assistere: et ecce donavit tibi Deus omnes, qui navigant tecum.
глаголя: не бойся, Павле, кесарю ти подобает предстати, и се, дарова тебе Бог вся плавающыя с тобою.
25 Propter quod bono animo estote viri: credo enim Deo, quia sic erit, quemadmodum dictum est mihi.
Темже дерзайте, мужие, верую бо Богови, яко тако будет, имже образом речено ми бысть:
26 In insulam autem quandam oportet nos devenire.
во остров же некий подобает нам пристати.
27 Sed posteaquam quartadecima nox supervenit, navigantibus nobis in Adria circa mediam noctem, suspicabantur nautae apparere sibi aliquam regionem.
И егда четвертаянадесять нощь бысть, носимым нам во Адриатстей (пучине), в полунощи непщеваху корабленицы, яко приближаются к некоей стране,
28 Qui et summittentes bolidem, invenerunt passus viginti: et pusillum inde separati, invenerunt passus quindecim.
и измеривше глубину обретоша саженей двадесять: мало же прешедше и паки измеривше, обретоша саженей пятьнадесять.
29 Timentes autem ne in aspera loca incideremus, de puppi mittentes anchoras quattuor, optabant diem fieri.
Боящеся же, да не како в прудная места впадут, от носа корабля вергше котвы четыри, моляхомся, да день будет.
30 Nautis vero quaerentibus fugere de navi, cum misissent scapham in mare, sub obtentu quasi inciperent a prora anchoras extendere,
Кораблеником же ищущым бежати из корабля и низвесившым ладию в море, изветом аки от носа хотящым котвы простерти,
31 dixit Paulus Centurioni, et militibus: Nisi hi in navi manserint, vos salvi fieri non potestis.
рече Павел сотнику и воином: аще не сии пребудут в корабли, вы спастися не можете.
32 Tunc absciderunt milites funes scaphae, et passi sunt eam excidere.
Тогда воини отрезаша ужя ладии и оставиша ю отпасти.
33 Et cum lux inciperet fieri, rogabat Paulus omnes sumere cibum, dicens: Quartadecima die hodie expectantes ieiuni permanetis, nihil accipientes.
Егда же хотяше день быти, моляше Павел всех, да приимут пищу, глаголя: четыренадесятый днесь день ждуще, не ядше пребываете, ничтоже вкусивше:
34 Propter quod rogo vos accipere cibum pro salute vestra: quia nullius vestrum capillus de capite peribit.
темже молю вас прияти пищу, се бо к вашему спасению есть: ни единому бо от вас влас главы отпадет.
35 Et cum haec dixisset, sumens panem, gratias egit Deo in conspectu omnium: et cum fregisset, coepit manducare.
Рек же сия и приемь хлеб, благодари Бога пред всеми и преломль начат ясти.
36 Animaequiores autem facti omnes, et ipsi sumpserunt cibum.
Благонадежни же бывше вси, и тии прияша пищу:
37 Eramus vero universae animae in navi ducentae septuaginta sex.
бе же в корабли всех душ двесте седмьдесят и шесть.
38 Et satiati cibo alleviabant navem, iactantes triticum in mare.
Насыщшеся же брашна, облегчиша корабль, изметающе пшеницу в море.
39 Cum autem dies factus esset, terram non agnoscebant: sinum vero quendam considerabant habentem littus, in quem cogitabant, si possent, eiicere navem.
Егда же день бысть, земли не познаваху: недро же некое усмотреша имущее песок, в неже, аще мощно есть, совещаша извлещи корабль.
40 Et cum anchoras sustulissent, committebant se mari, simul laxantes iuncturas gubernaculorum: et levato artemone secundum aurae flatum tendebant ad littus.
И котвы собравше, везяхуся по морю: купно ослабивше ужя кормилом и воздвигше малое ветрило к дышущему ветрецу, везохомся на край.
41 Et cum incidissemus in locum dithalassum, impegerunt navem: et prora quidem fixa manebat immobilis, puppis vero solvebatur a vi maris.
Впадше же в место исопное, увязиша корабль: и нос убо увязший пребысть недвижимь, кормило же разбивашеся от нужды волн.
42 Militum autem consilium fuit ut custodias occiderent: nequis cum enatasset, effugeret.
Воином же совет бысть, да узники убиют, да не кто поплыв избегнет.
43 Centurio autem volens servare Paulum, prohibuit fieri: iussitque eos, qui possent natare, emittere se in mare primos, et evadere, et ad terram exire:
Сотник же, хотя соблюсти Павла, возбрани совету их, повеле же могущым плавати, да изскочивше первее изыдут на край,
44 et ceteros alios in tabulis ferebant: quosdam super ea, quae de navi erant. Et sic factum est, ut omnes animae evaderent ad terram.
а прочии, ови убо на дщицах, ови же на нечем от корабля. И тако бысть всем спастися на землю.

< Actuum Apostolorum 27 >