< Actuum Apostolorum 22 >

1 Viri fratres, et patres, audite quam ad vos nunc reddo rationem.
Мужие братие и отцы, услышите мой к вам ныне ответ.
2 Cum audissent autem quia Hebraea lingua loqueretur ad illos, magis praestiterunt silentium.
Слышавше же, яко еврейским языком возгласи к ним, паче приложиша безмолвие. И рече:
3 Et dixit: Ego sum vir Iudaeus, natus in Tarso Ciliciae, nutritus autem in ista civitate, secus pedes Gamalielis eruditus iuxta veritatem paternae legis, aemulator legis, sicut et vos omnes estis hodie:
аз убо есмь муж Иудеанин, родився в Тарсе Киликийстем, воспитан же во граде сем при ногу Гамалиилову, наказан известно отеческому закону, ревнитель сый Божий, якоже вси вы есте днесь:
4 qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem, alligans et tradens in custodias viros ac mulieres,
иже сей путь гоних даже до смерти, вяжя и предая в темницу мужы же и жены,
5 sicut princeps sacerdotum mihi testimonium reddit, et omnes maiores natu, a quibus et epistolas accipiens ad fratres Damascum pergebam, ut adducerem inde vinctos in Ierusalem ut punirentur.
якоже и архиерей свидетелствует ми и вси старцы: от нихже и послания приемь к живущым в Дамасце братиям, идях привести сущыя тамо связаны во Иерусалим, да мучатся.
6 Factum est autem, eunte me, et appropinquante Damasco media die, subito de caelo circumfulsit me lux copiosa:
Бысть же ми идущу и приближающуся к Дамаску в полудне, внезапу с небесе облиста свет мног окрест мене.
7 et decidens in terram, audivi vocem dicentem mihi: Saule, Saule, quid me persequeris?
Падох же на землю и слышах глас глаголющь ми: Савле, Савле, что Мя гониши?
8 Ego autem respondi: Quis es Domine? Dixitque ad me: Ego sum Iesus Nazarenus, quem tu persequeris.
Аз же отвещах: кто еси, Господи? Рече же ко мне: Аз есмь Иисус Назорей, Егоже ты гониши.
9 Et qui mecum erant, lumen quidem viderunt, vocem autem non audierunt eius, qui loquebatur mecum.
Со мною же сущии свет убо видеша и пристрашни быша, гласа же не слышаша Глаголющаго ко мне.
10 Et dixi: Quid faciam, Domine? Dominus autem dixit ad me: Surgens vade Damascum: et ibi tibi dicetur de omnibus, quae te oporteat facere.
Рекох же: что сотворю, Господи? Господь же рече ко мне: востав иди в Дамаск, и тамо речется ти о всех, яже вчинено ти есть творити.
11 Et cum non viderem prae claritate luminis illius, ad manum deductus a comitibus, veni Damascum.
И якоже не видех от славы света онаго, за руку ведомь от сущих со мною, внидох в Дамаск.
12 Ananias autem quidam, vir secundum legem testimonium habens ab omnibus cohabitantibus Iudaeis,
Ананиа же некий, муж благоговеин по закону, свидетелствован от всех живущих в Дамасце Иудей,
13 veniens ad me, et astans dixit mihi: Saule frater respice. Et ego eadem hora respexi in eum.
пришед ко мне и став рече ми: Савле брате, прозри. И аз в той час воззрех нань.
14 At ille dixit: Deus patrum nostrorum praeordinavit te, ut cognosceres voluntatem eius, et videres iustum, et audires vocem ex ore eius:
Он же рече ми: Бог отец наших изволи тя разумети хотение Его, и видети Праведника, и слышати глас от уст Его:
15 quia eris testis illius ad omnes homines eorum, quae vidisti, et audisti.
яко будеши Ему свидетель у всех человеков о сих, яже видел еси и слышал:
16 Et nunc quid moraris? Exurge, et baptizare, et ablue peccata tua invocato nomine ipsius.
и ныне что медлиши? Востав крестися и омый грехи твоя, призвав имя Господа Иисуса.
17 Factum est autem revertenti mihi in Ierusalem, et oranti in templo, fieri me in stupore mentis,
Бысть же возвратившумися во Иерусалим и молящумися в церкви, быти во изступлении
18 et videre illum dicentem mihi: Festina, et exi velociter ex Ierusalem: quoniam non recipient testimonium tuum de me.
и видети Его глаголюща ми: потщися и изыди скоро из Иерусалима, зане не приимут свидетелства твоего, еже о Мне.
19 Et ego dixi: Domine ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem, et caedens per synagogas eos, qui credebant in te:
И аз рех: Господи, сами ведят, яко аз бех всаждая в темницу и бия по сонмищих верующыя в Тя,
20 et cum funderetur sanguis Stephani testis tui, ego astabam, et consentiebam, et custodiebam vestimenta interficientium illum.
и егда изливашеся кровь Стефана свидетеля Твоего, и сам бех стоя и соизволяя убиению его и стрегий риз убивающих его.
21 Et dixit ad me: Vade quoniam ego in nationes longe mittam te.
И рече ко мне: иди, яко Аз во языки далече послю тя.
22 Audiebant autem eum usque ad hoc verbum, et levaverunt vocem suam dicentes: Tolle de terra huiusmodi: non enim fas est eum vivere.
Послушаху же его даже до сего словесе и воздвигоша глас свой, глаголюще: возьми от земли таковаго, не подобает бо ему жити.
23 Vociferantibus autem eis, et proiicientibus vestimenta sua, et pulverem iactantibus in aerem,
Вопиющым же им и мещущым ризы и прах возметающым на воздух,
24 iussit tribunus induci eum in castra, et flagellis caedi, et torqueri eum, ut sciret propter quam causam sic acclamarent ei.
повеле тысящник отвести его в полк, рек ранами истязати его, да разумеет, за кую вину тако вопияху нань.
25 Et cum astrinxissent eum loris, dicit astanti sibi Centurioni Paulus: Si hominem Romanum, et indemnatum licet vobis flagellare?
И якоже протягоша его вервьми, рече к стоящему сотнику Павел: человека Римлянина и неосуждена леть ли есть вам бити?
26 Quo audito, Centurio accessit ad tribunum, et nunciavit ei, dicens: Quid acturus es? hic enim homo civis Romanus est.
Слышав же сотник, приступи к тысящнику, сказа, глаголя: виждь, что хощеши сотворити? Человек бо сей Римлянин есть.
27 Accedens autem tribunus, dixit illi: Dic mihi si tu Romanus es? At ille dixit: Etiam.
Приступль же тысящник рече ему: глаголи ми, Римлянин ли еси ты? Он же рече: ей.
28 Et respondit tribunus: Ego multa summa civilitatem hanc consecutus sum. Et Paulus ait: Ego autem et natus sum.
Отвеща же тысящник: аз многою ценою наречение жителства сего стяжах. Павел же рече: аз же и родихся в нем.
29 Protinus ergo discesserunt ab illo, qui eum torturi erant. Tribunus quoque timuit postquam rescivit, quia civis Romanus esset, et quia alligasset eum.
Абие убо отступиша от него хотящии его истязати, и тысящник же убояся, разумев, яко Римлянин есть, и яко бе его связал.
30 Postera autem die volens scire diligentius qua ex causa accusaretur a Iudaeis, solvit eum, et iussit sacerdotes convenire, et omne concilium, et producens Paulum, statuit inter illos.
На утрие же, хотя разумети истину, чесо ради оклеветается от Иудей, разреши его от уз и повеле приити архиереем и всему собору их: и свед Павла, постави (его) пред ними.

< Actuum Apostolorum 22 >