< Actuum Apostolorum 17 >

1 Cum autem perambulassent Amphipolim, et Apolloniam, venerunt Thessalonicam, ubi erat synagoga Iudaeorum.
Прешедша же Амфиполь и Аполлонию, внидоста в Солунь, идеже бе сонмище Иудейское.
2 Secundum consuetudinem autem Paulus introivit ad eos, et per sabbata tria disserebat eis de Scripturis,
По обычаю же своему Павел вниде к ним и по субботы три стязашеся с ними от Писаний,
3 adaperiens et insinuans quia Christum oportuit pati, et resurgere a mortuis: et quia hic est Iesus Christus, quem ego annuncio vobis.
сказуя и предлагая им, яко Христу подобаше пострадати и воскреснути от мертвых, и яко Сей Иисус, Егоже аз проповедую вам, есть Христос.
4 Et quidam ex eis crediderunt, et adiuncti sunt Paulo, et Silae, et de colentibus, Gentilibusque multitudo magna, et mulieres nobiles non paucae.
И нецыи от них вероваша и приложишася к Павлу и Силе, от честивых Еллин множество много и от жен благородных не мало.
5 Zelantes autem Iudaei, assumentesque de vulgo viros quosdam malos, et turba facta, concitaverunt civitatem: et assistentes domui Iasonis quaerebant eos producere in populum.
Возревновавше же непокоршиися Иудее и приемше крамолники некия мужы злыя, и собравше народ, молвяху по граду: нашедше же на дом Иассонов, искаху их извести к народу.
6 Et cum non invenissent eos, trahebant Iasonem, et quosdam fratres ad principes civitatis, clamantes: Quoniam hi, qui Urbem concitant, et huc venerunt,
Не обретше же их, влечаху Иассона и некия от братий ко градоначалником, вопиюще, яко, иже развратиша вселенную, сии и зде приидоша,
7 quos suscepit Iason, et hi omnes contra decreta Caesaris faciunt, regem alium dicentes esse, Iesum.
ихже прият Иассон: и сии вси противно велением кесаревым творят, царя глаголюще иного быти, Иисуса.
8 Concitaverunt autem plebem, et principes civitatis audientes haec.
Смятоша же народ и градоначалники слышащыя сия:
9 Et accepta satisfactione a Iasone, et a ceteris, dimiserunt eos.
вземше же доволное от Иассона и от прочих, отпустиша их.
10 Fratres vero confestim per noctem dimiserunt Paulum, et Silam in Beroeam. Qui cum venissent, in synagogam Iudaeorum introierunt.
Братия же абие в нощи отслаша Павла и Силу в Берию: иже пришедша, идоста в собор Иудейский.
11 Hi autem erant nobiliores eorum, qui sunt Thessalonicae, qui susceperunt verbum cum omni aviditate, quotidie scrutantes Scripturas, si haec ita se haberent.
Сии же бяху благороднейши живущих в Солуни, иже прияша слово со всем усердием, по вся дни разсуждающе Писания, аще суть сия тако.
12 Et multi quidem crediderunt ex eis, et mulierum Gentilium honestarum, et viri non pauci.
Мнози убо от них вероваша, и от Еллинских жен благообразных и мужей не мало.
13 Cum autem cognovissent in Thessalonica Iudaei, quia et Beroeae praedicatum est a Paulo verbum Dei, venerunt et illuc commoventes, et turbantes multitudinem.
И яко уведаша иже от Солуня Иудее, яко и в Берии проповедася от Павла слово Божие, приидоша и тамо движуще и смущающе народы.
14 Statimque tunc Paulum dimiserunt fratres, ut iret usque ad mare: Silas autem, et Timotheus remanserunt ibi.
Абие же тогда братия отпустиша Павла ити на поморие: остаста же Сила и Тимофей тамо.
15 Qui autem deducebant Paulum, perduxerunt eum usque Athenas, et accepto mandato ab eo ad Silam, et Timotheum ut quam celeriter venirent ad illum, profecti sunt.
Провождающии же Павла ведоша его даже до Афин, и приемше заповедь к Силе и Тимофею, да яко скорее приидут к нему, изыдоша.
16 Paulus autem cum Athenis eos expectaret, incitabatur spiritus eius in ipso, videns idololatriae deditam civitatem.
Во Афинех же ждущу их Павлу, раздражашеся дух его в нем зрящем идол полн сущь град.
17 Disputabat igitur in synagoga cum Iudaeis, et colentibus, et in foro, per omnes dies ad eos, qui aderant.
Стязашеся же убо на сонмищи со Иудеи и с честивыми, и на торжищи по вся дни с приключающимися.
18 Quidam autem Epicurei, et Stoici philosophi disserebant cum eo, et quidam dicebant: Quid vult seminiverbius hic, dicere? Alii vero: Novorum daemoniorum videtur annunciator esse: quia Iesum, et resurrectionem annunciabat eis.
Нецыи же от епикур и от стоик философ стязахуся с ним: и нецыи глаголаху: что убо хощет суесловивый сей глаголати? Инии же: чуждих богов мнится проповедник быти: яко Иисуса и воскресение благовествоваше им.
19 Et apprehensum eum ad Areopagum duxerunt, dicentes: Possumus scire quae est haec nova, quae a te dicitur, doctrina?
Поемше же его, ведоша на ареопаг, глаголюще: можем ли разумети, что новое сие глаголемое тобою учение?
20 nova enim quaedam infers auribus nostris: Volumus ergo scire quidnam velint haec esse.
Странна бо некая влагаеши во ушеса наша: хощем убо разумети, что хотят сия быти?
21 (Athenienses autem omnes, et advenae hospites, ad nihil aliud vacabant nisi aut dicere, aut audire aliquid novi.)
Афинее же вси и приходящии страннии ни во чтоже ино упражняхуся, разве глаголати что или слышати новое.
22 Stans autem Paulus in medio Areopagi, ait: Viri Athenienses per omnia quasi superstitiosiores vos video.
Став же Павел посреде ареопага, рече: мужие Афинейстии, по всему зрю вы аки благочестивыя:
23 Praeteriens enim, et videns simulacra vestra, inveni et aram, in qua scriptum erat: IGNOTO DEO. Quod ergo ignorantes colitis, hoc ego annuncio vobis.
проходя бо и соглядая чествования ваша, обретох и капище, на немже бе написано: неведомому Богу. Егоже убо не ведуще (благолепне) чтете, Сего аз проповедую вам.
24 Deus, qui fecit mundum, et omnia quae in eo sunt, hic caeli et terrae cum sit Dominus, non in manufactis templis habitat,
Бог сотворивый мир и вся, яже в нем, Сей небесе и земли Господь сый, не в рукотворенных храмех живет,
25 nec manibus humanis colitur indigens aliquo, cum ipse det omnibus vitam, et inspirationem, et omnia:
ни от рук человеческих угождения приемлет, требуя что, Сам дая всем живот и дыхание и вся:
26 fecitque ex uno omne genus hominum inhabitare super universam faciem terrae, definiens statuta tempora, et terminos habitationis eorum,
сотворил же есть от единыя крове весь язык человечь, жити по всему лицу земному, уставив предучиненая времена и пределы селения их,
27 quaerere Deum si forte attrectent eum, aut inveniant, quamvis non longe sit ab unoquoque nostrum.
взыскати Господа, да поне осяжут Его и обрящут, яко не далече от единаго коегождо нас суща:
28 In ipso enim vivimus, et movemur, et sumus: sicut et quidam vestrorum Poetarum dixerunt: Ipsius enim et genus sumus.
о Нем бо живем и движемся и есмы, якоже и нецыи от ваших книжник рекоша: Сего бо и род есмы.
29 Genus ergo cum simus Dei, non debemus aestimare auro, aut argento, aut lapidi, sculpturae artis, et cogitationis hominis, Divinum esse simile.
Род убо суще Божий, не должни есмы непщевати подобно быти Божество злату, или сребру, или каменю художне начертану, и смышлению человечу:
30 Et tempora quidem huius ignorantiae despiciens Deus, nunc annunciat hominibus ut omnes ubique poenitentiam agant,
лета убо неведения презирая Бог, ныне повелевает человеком всем всюду покаятися:
31 eo quod statuit diem, in quo iudicaturus est orbem in aequitate, in viro, in quo statuit, fidem praebens omnibus, suscitans eum a mortuis.
зане уставил есть день, в оньже хощет судити вселенней в правде, о Мужи, Егоже предустави, веру подая всем, воскресив Его от мертвых.
32 Cum audissent autem resurrectionem mortuorum, quidam quidem irridebant, quidam vero dixerunt: Audiemus te de hoc iterum.
Слышавше же воскресение мертвых, овии убо ругахуся, овии же реша: да слышим тя паки о семе.
33 Sic Paulus exivit de medio eorum.
И тако Павел изыде от среды их.
34 Quidam vero viri adhaerentes ei, crediderunt: in quibus et Dionysius Areopagita, et mulier nomine Damaris, et alii cum eis.
Нецыи же мужие прилепившеся ему, вероваша: в нихже бе и Дионисий Ареопагитский, и жена именем Дамарь, и друзии с ними.

< Actuum Apostolorum 17 >