Psalmorum 95

1 Laus Cantici ipsi David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro:

Gelin, RAB'be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

2 Præoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei.

Şükranla huzuruna çıkalım, O'na sevinç ilahileri yükseltelim!

3 Quoniam Deus magnus Dominus: et Rex magnus super omnes deos.

Çünkü RAB ulu Tanrı'dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

4 Quia in manu eius sunt omnes fines terræ: et altitudines montium ipsius sunt.

Yerin derinlikleri O'nun elindedir, Dağların dorukları da O'nun.

5 Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt.

Deniz O'nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O'nun elleri biçim verdi.

6 Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos.

Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB'bin önünde diz çökelim.

7 Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuæ eius, et oves manus eius.

Çünkü O Tanrımız'dır, Bizse O'nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

8 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra;

Meriva'da, o gün çölde, Massa'da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

9 Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt me, et viderunt opera mea.

Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

10 Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.

Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”

11 Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.

Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”