Psalmorum 73

1 Psalmus Asaph. Quam bonus Israel Deus his, qui recto sunt corde!

Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.

2 Mei autem pene moti sunt pedes: pene effusi sunt gressus mei.

En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!

3 Quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.

Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.

4 Quia non est respectus morti eorum: et firmamentum in plaga eorum.

Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.

5 In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur:

Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.

6 Ideo tenuit eos superbia, operti sunt iniquitate et impietate sua.

Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.

7 Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum: transierunt in affectum cordis.

Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.

8 Cogitaverunt, et locuti sunt nequitiam: iniquitatem in excelso locuti sunt.

Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.

9 Posuerunt in cælum os suum: et lingua eorum transivit in terra.

Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.

10 Ideo convertetur populus meus hic: et dies pleni invenientur in eis.

Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.

11 Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?

„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,

12 Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo, obtinuerunt divitias.

„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“

13 Et dixi: Ergo sine causa iustificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas:

Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?

14 Et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.

Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!

15 Si dicebam: Narrabo sic: ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.

Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.

16 Existimabam ut cognoscerem hoc, labor est ante me:

En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.

17 Donec intrem in Sanctuarium Dei: et intelligam in novissimis eorum.

En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.

18 Verumtamen propter dolos posuisti eis: deiecisti eos dum allevarentur.

Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.

19 Quomodo facti sunt in desolationem, subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.

Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.

20 Velut somnium surgentium Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.

Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!

21 Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt:

Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.

22 et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi.

Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!

23 Ut iumentum factus sum apud te: et ego semper tecum.

En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.

24 Tenuisti manum dexteram meam: et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.

Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.

25 Quid enim mihi est in cælo? et a te quid volui super terram?

Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!

26 Defecit caro mea et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea Deus in æternum.

Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.

27 Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt: perdidisti omnes, qui fornicantur abs te.

Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.

28 Mihi autem adhærere Deo bonum est: ponere in Domino Deo spem meam: ut annunciem omnes prædicationes tuas, in portis filiæ Sion.

En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.