< Psalmorum 65 >

1 In finem, Psalmus David, Canticum Hieremiæ, et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. Te decet hymnus Deus in Sion: et tibi reddetur votum in Ierusalem.
Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. Canto. A te, o Dio, nel raccoglimento, sale la lode in Sion, a te l’omaggio dei voti che si compiono.
2 Exaudi orationem meam: ad te omnis caro veniet.
O tu ch’esaudisci la preghiera, ogni carne verrà a te.
3 Verba iniquorum prævaluerunt super nos: et impietatibus nostris tu propitiaberis.
Le iniquità mi hanno sopraffatto, ma tu farai l’espiazione delle nostre trasgressioni.
4 Beatus, quem elegisti, et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ: sanctum est templum tuum,
Beato colui che tu eleggi e fai accostare a te perché abiti ne’ tuoi cortili! Noi sarem saziati de’ beni della tua casa, della santità del tuo tempio.
5 mirabile in æquitate. Exaudi nos Deus salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.
In modi tremendi tu ci rispondi, nella tua giustizia, o Dio della nostra salvezza, confidanza di tutte le estremità della terra e dei mari lontani.
6 Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia:
Egli con la sua potenza rende stabili i monti; egli è cinto di forza.
7 qui conturbas profundum maris sonum fluctuum eius. Turbabuntur gentes,
Egli acqueta il rumore de’ mari, il rumore de’ loro flutti, e il tumulto de’ popoli.
8 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis: exitus matutini et vespere delectabis.
Perciò quelli che abitano alle estremità della terra temono alla vista de’ tuoi prodigi; tu fai giubilare i luoghi ond’escono la mattina e la sera.
9 Visitasti terram et inebriasti eam: multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis, parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio eius.
Tu visiti la terra e l’adacqui, tu l’arricchisci grandemente. I ruscelli di Dio son pieni d’acqua; tu prepari agli uomini il grano, quando prepari così la terra;
10 Rivos eius inebria, multiplica genimina eius: in stillicidiis eius lætabitur germinans.
tu adacqui largamente i suoi solchi, ne pareggi le zolle, l’ammollisci con le piogge, ne benedici i germogli.
11 Benedices coronæ anni benignitatis tuæ: et campi tui replebuntur ubertate.
Tu coroni de’ tuoi beni l’annata, e dove passa il tuo carro stilla il grasso.
12 Pinguescent speciosa deserti: et exultatione colles accingentur.
Esso stilla sui pascoli del deserto, e i colli son cinti di gioia.
13 Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento: clamabunt, etenim hymnum dicent.
I pascoli si riveston di greggi, e le valli si copron di frumento; dan voci di allegrezza e cantano.

< Psalmorum 65 >