< Psalmorum 50 >

1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:
El Dios de dioses, Jehová, habló; y convocó la tierra desde el nacimiento del sol hasta donde se pone.
2 ex Sion species decoris eius.
De Sión, perfección de hermosura, Dios resplandeció.
3 Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.
Vendrá nuestro Dios, y no callará: fuego consumirá de su presencia: y al rededor de él habrá grande tempestad.
4 Advocabit cælum desursum: et terram discernere populum suum.
Convocará a los cielos de arriba: y a la tierra para juzgar a su pueblo.
5 Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.
Juntádme mis misericordiosos: los que concertaron mi concierto sobre sacrificio.
6 Et annunciabunt cæli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.
Y denunciarán los cielos su justicia; porque Dios es juez. (Selah)
7 Audi populus meus, et loquar: Israel, et testificabor tibi: Deus, Deus tuus ego sum.
Oye pueblo mío, y hablaré: Israel, y contestaré contra ti: Yo soy el Dios, el Dios tuyo.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
No te reprenderé sobre tus sacrificios; porque tus holocaustos delante de mí están siempre.
9 Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.
No tomaré de tu casa becerros: ni machos de cabrío de tus apriscos.
10 Quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, iumenta in montibus et boves.
Porque mía es toda bestia del monte: millares de animales en los montes.
11 Cognovi omnia volatilia cæli: et pulchritudo agri mecum est.
Yo conozco a todas las aves de los montes; y las fieras del campo están conmigo.
12 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ, et plenitudo eius.
Si tuviere hambre, no te lo diré a ti; porque mío es el mundo y su plenitud.
13 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
¿Tengo de comer carne de gruesos toros, o, de beber sangre de machos de cabrío?
14 Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.
Sacrifica a Dios alabanza: y paga al Altísimo tus votos.
15 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
Y llámame en el día de la angustia; librarte he, y honrarme has.
16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?
Y al malo dijo Dios: ¿Qué tienes tú que enarrar mis leyes: y que tomes mi concierto por tu boca:
17 Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:
Aborreciendo tú el castigo, y echando detrás de ti mis palabras?
18 Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.
Si veías al ladrón, tu corrías con él: y con los adúlteros era tu parte.
19 Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.
Tu boca metías en mal: y tu lengua componía engaño.
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum:
Asentábaste, hablabas contra tu hermano: contra el hijo de tu madre ponías infamia.
21 hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
Estas cosas hiciste, y yo callé: ¿pensabas por eso que de cierto sería yo como tú? argüirte he, y propondré delante de tus ojos.
22 Intelligite hæc qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
Entendéd ahora esto, los que os olvidáis de Dios: porque no arrebate, y no haya quien os escape.
23 Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.
El que sacrifica alabanza me honrará: y el que ordenare el camino, yo le enseñaré la salud de Dios.

< Psalmorum 50 >