< Proverbiorum 1 >

1 Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israel.
Los proverbios de Salomón, hijo de David, rey de Israel:
2 Ad sciendam sapientiam, et disciplinam:
Para entender sabiduría y castigo: para entender las razones prudentes:
3 ad intelligenda verba prudentiæ: et suscipiendam eruditionem doctrinæ, iustitiam, et iudicium, et æquitatem:
Para recibir el castigo de prudencia, justicia, y juicio, y equidad:
4 ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia, et intellectus.
Para dar a los simples astucia, y a los mozos inteligencia y consejo.
5 Audiens, sapiens sapientior erit: et intelligens gubernacula possidebit.
Oirá el sabio y aumentará la doctrina; y el entendido adquirirá consejo.
6 Animadvertet parabolam, et interpretationem, verba sapientum, et ænigmata eorum.
Para entender parábola y declaración, palabras de sabios, y sus dichos oscuros.
7 Timor Domini principium sapientiæ. Sapientiam, atque doctrinam stulti despiciunt.
El principio de la sabiduría es el temor de Jehová: los insensatos despreciaron la sabiduría y la instrucción.
8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ:
Oye, hijo mío, el castigo de tu padre, y no deseches la ley de tu madre:
9 ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
Porque aumento de gracia serán a tu cabeza, y collares a tu cuello.
10 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
Hijo mío, si los pecadores te quisieren engañar, no consientas.
11 Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini, abscondamus tendiculas contra insontem frustra:
Si dijeren: Ven con nosotros, espiemos a la sangre: asechemos al inocente sin razón:
12 deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum. (Sheol h7585)
Tragarlos hemos como el sepulcro, vivos; y enteros, como los que caen en sima: (Sheol h7585)
13 Omnem pretiosam substantiam reperiemus, implebimus domos nostras spoliis.
Hallaremos riquezas de todas suertes: henchiremos nuestras casas de despojos:
14 Sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum.
Echa tu suerte entre nosotros: tengamos todos una bolsa:
15 Fili mi, ne ambules cum eis, prohibe pedem tuum a semitis eorum.
Hijo mío, no andes en camino con ellos: aparta tu pie de sus veredas:
16 Pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
Porque sus pies correrán al mal; e irán presurosos a derramar sangre.
17 Frustra autem iacitur rete ante oculos pennatorum.
Porque en vano se tenderá la red delante de los ojos de toda ave.
18 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
Mas ellos a su sangre espían, y a sus almas asechan.
19 Sic semitæ omnis avari, animas possidentium rapiunt.
Tales son las sendas de todo codicioso de codicia, la cual prenderá el alma de sus poseedores.
20 Sapientia foris prædicat, in plateis dat vocem suam:
La sabiduría clama de fuera: en las plazas da su voz:
21 in capite turbarum clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens:
En las encrucijadas de los murmullos de gente clama: en las entradas de las puertas de la ciudad dice sus razones:
22 Usquequo parvuli diligitis infantiam, et stulti ea, quæ sibi sunt noxia, cupient, et imprudentes odibunt scientiam?
¿Hasta cuándo, o! simples, amaréis la simpleza, y los burladores desearán el burlar, y los insensatos aborrecerán la ciencia?
23 Convertimini ad correptionem meam: en proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
Volvéos a mi reprensión: he aquí que yo os derramaré mi espíritu, y os haré saber mis palabras.
24 Quia vocavi, et renuistis: extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret.
Por cuanto llamé, y no quisisteis: extendí mi mano, y no hubo quien escuchase:
25 Despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
Y desechasteis todo consejo mío, y no quisisteis mi reprensión:
26 Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo, cum vobis id, quod timebatis, advenerit.
También yo me reiré en vuestra calamidad; y me burlaré cuando os viniere lo que teméis.
27 Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit: quando venerit super vos tribulatio, et angustia:
Cuando viniere, como una destrucción, lo que teméis; y vuestra calamidad viniere como un torbellino: cuando viniere sobre vosotros tribulación y angustia:
28 Tunc invocabunt me, et non exaudiam: mane consurgent, et non invenient me:
Entonces me llamarán, y no responderé: buscarme han de mañana, y no me hallarán:
29 eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
Por cuanto aborrecieron la sabiduría; y no escogieron el temor de Jehová:
30 nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
Ni quisieron mi consejo; y menospreciaron toda reprensión mía.
31 Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
Comerán pues del fruto de su camino; y de sus consejos se hartarán.
32 Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
Porque el reposo de los ignorantes los matará; y la prosperidad de los insensatos los echará a perder.
33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.
Mas el que me oyere, habitará confiadamente; y vivirá reposado de temor de mal.

< Proverbiorum 1 >