Psalmorum 12

1 In finem pro octava, Psalmus David. Salvum me fac Domine, quoniam defecit sanctus: quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.

Drottinn! Hjálpa þú! Hinum trúuðu fækkar óðum. Hvar eru þeir sem hægt er að treysta?

2 Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum: labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.

Allir ljúga og iðka svik og pretti, en einlægnin virðist fokin út í veður og vind.

3 Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.

En Drottinn mun ekki fara mjúkum höndum um þá sem iðka ranglæti.

4 Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus, labia nostra a nobis sunt, quis noster Dominus est?

Hann mun útrýma þessum lygurum sem segja: „Við skulum ljúga til um áform okkar, enda ráðum við sjálfir hvað við segjum!“

5 Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum nunc exurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari: fiducialiter agam in eo.

Þessu svarar Drottinn: „Ég mun rísa upp og verja þá kúguðu, fátæku og hrjáðu. Ég mun frelsa þá samkvæmt bænum þeirra.“

6 Eloquia Domini, eloquia casta: argentum igne examinatum, probatum terræ purgatum septuplum.

Loforð Drottins eru áreiðanleg. Hvert orð á vörum hans er satt og rétt eins og marghreinsað skíragull.

7 Tu Domine servabis nos: et custodies nos a generatione hac in æternum.

Drottinn, við vitum að þú munt varðveita þitt fólk frá verkum illra manna,

8 In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.

þó svo þeir vaði alls staðar uppi og njóti heiðurs í landinu.