< Proverbiorum 19 >

1 Melior est pauper, qui ambulat in simplicitate sua, quam dives torquens labia sua, et insipiens.
MEJOR es el pobre que camina en su sencillez, que el de perversos labios y fatuo.
2 Ubi non est scientia animæ, non est bonum: et qui festinus est pedibus, offendet.
El alma sin ciencia no es buena; y el presuroso de pies peca.
3 Stultitia hominis supplantat gressus eius: et contra Deum fervet animo suo.
La insensatez del hombre tuerce su camino; y contra Jehová se aira su corazón.
4 Divitiæ addunt amicos plurimos: a paupere autem et hi, quos habuit, separantur.
Las riquezas allegan muchos amigos: mas el pobre, de su amigo es apartado.
5 Testis falsus non erit impunitus: et qui mendacia loquitur, non effugiet.
El testigo falso no quedará sin castigo; y el que habla mentiras no escapará.
6 Multi colunt personam potentis, et amici sunt dona tribuentis.
Muchos rogarán al príncipe: mas cada uno es amigo del hombre que da.
7 Fratres hominis pauperis oderunt eum: insuper et amici procul recesserunt ab eo. Qui tantum verba sectatur, nihil habebit:
Todos los hermanos del pobre le aborrecen: ¡cuánto más sus amigos se alejarán de él! buscará la palabra y no la hallará.
8 qui autem possessor est mentis, diligit animam suam, et custos prudentiæ inveniet bona.
El que posee entendimiento, ama su alma: el que guarda la inteligencia, hallará el bien.
9 Falsus testis non erit impunitus: et qui loquitur mendacia, peribit.
El testigo falso no quedará sin castigo; y el que habla mentiras, perecerá.
10 Non decent stultum deliciæ: nec servum dominari principibus.
No conviene al necio el deleite: ¡cuánto menos al siervo ser señor de los príncipes!
11 Doctrina viri per patientiam noscitur: et gloria eius est iniqua prætergredi.
La cordura del hombre detiene su furor; y su honra es disimular la ofensa.
12 Sicut fremitus leonis, ita et regis ira: et sicut ros super herbam, ita et hilaritas eius.
Como el bramido del cachorro de león es la ira del rey; y su favor como el rocío sobre la hierba.
13 Dolor patris, filius stultus: et tecta iugiter perstillantia, litigiosa mulier.
Dolor es para su padre el hijo necio; y gotera continua las contiendas de la mujer.
14 Domus, et divitiæ dantur a parentibus: a Domino autem proprie uxor prudens.
La casa y las riquezas herencia son de los padres: mas de Jehová la mujer prudente.
15 Pigredo immittit soporem, et anima dissoluta esuriet.
La pereza hace caer en sueño; y el alma negligente hambreará.
16 Qui custodit mandatum, custodit animam suam: qui autem negligit viam suam, mortificabitur.
El que guarda el mandamiento, guarda su alma: mas el que menospreciare sus caminos, morirá.
17 Fœneratur Domino qui miseretur pauperis: et vicissitudinem suam reddet ei.
A Jehová empresta el que da al pobre, y él le dará su paga.
18 Erudi filium tuum, ne desperes: ad interfectionem autem eius ne ponas animam tuam.
Castiga á tu hijo en tanto que hay esperanza; mas no se excite tu alma para destruirlo.
19 Qui impatiens est, sustinebit damnum: et cum rapuerit, aliud apponet.
El de grande ira llevará la pena: y si usa de violencias, añadirá [nuevos males].
20 Audi consilium, et suscipe disciplinam, ut sis sapiens in novissimis tuis.
Escucha el consejo, y recibe la corrección, para que seas sabio en tu vejez.
21 Multæ cogitationes in corde viri: voluntas autem Domini permanebit.
Muchos pensamientos hay en el corazón del hombre; mas el consejo de Jehová permanecerá.
22 Homo indigens misericors est: et melior est pauper quam vir mendax.
Contentamiento es á los hombres hacer misericordia: pero mejor es el pobre que el mentiroso.
23 Timor Domini ad vitam: et in plenitudine commorabitur, absque visitatione pessima.
El temor de Jehová [es] para vida; y [con él] vivirá el [hombre], lleno de reposo; no será visitado de mal.
24 Abscondit piger manum suam sub ascella, nec ad os suum applicat eam.
El perezoso esconde su mano en el seno: aun á su boca no la llevará.
25 Pestilente flagellato stultus sapientior erit: si autem corripueris sapientem, intelliget disciplinam.
Hiere al escarnecedor, y el simple se hará avisado; y corrigiendo al entendido, entenderá ciencia.
26 Qui affligit patrem, et fugat matrem, ignominiosus est et infelix.
El que roba á su padre y ahuyenta á su madre, hijo es avergonzador y deshonrador.
27 Non cesses fili audire doctrinam, nec ignores sermones scientiæ.
Cesa, hijo mío, de oir la enseñanza [que induce] á divagar de las razones de sabiduría.
28 Testis iniquus deridet iudicium: et os impiorum devorat iniquitatem.
El testigo perverso se burlará del juicio; y la boca de los impíos encubrirá la iniquidad.
29 Parata sunt derisoribus iudicia: et mallei percutientes stultorum corporibus.
Aparejados están juicios para los escarnecedores, y azotes para los cuerpos de los insensatos.

< Proverbiorum 19 >