< Job 38 >

1 Respondens autem Dominus Iob de turbine, dixit:
Depois disto o Senhor respondeu a Job dum redemoinho, e disse:
2 Quis est iste involvens sententias sermonibus imperitis?
Quem é este que escurece o conselho com palavras sem conhecimento?
3 Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te, et responde mihi.
Agora cinge os teus lombos, como homem; e perguntar-te-ei, e tu me ensina.
4 Ubi eras quando ponebam fundamenta terræ? indica mihi si habes intelligentiam.
Onde estavas tu, quando eu fundava a terra? faze-mo saber, se tens inteligência.
5 Quis posuit mensuras eius, si nosti? vel quis tetendit super eam lineam?
Quem lhe pôs as medidas? se tu o sabes; ou quem estendeu sobre ela o cordel?
6 Super quo bases illius solidatæ sunt? aut quis demisit lapidem angularem eius,
Sobre que estão fundadas as suas bases? ou quem assentou a sua pedra da esquina,
7 Cum me laudarent simul astra matutina, et iubilarent omnes filii Dei?
Quando as estrelas da alva juntas alegremente cantavam, e todos os filhos de Deus jubilavam?
8 Quis conclusit ostiis mare, quando erumpebat quasi de vulva procedens:
Ou quem encerrou o mar com portas, quando trasbordou e saiu da madre;
9 Cum ponerem nubem vestimentum eius, et caligine illud quasi pannis infantiæ obvolverem?
Quando eu pus as nuvens por sua vestidura, e a escuridão por envolvedouro?
10 Circumdedi illud terminis meis, et posui vectem, et ostia:
Quando passei sobre ele o meu decreto, e lhe pus portas e ferrolhos;
11 Et dixi: Usque huc venies, et non procedes amplius, et hic confringes tumentes fluctus tuos.
E disse: Até aqui virás, e não mais adiante, e aqui se quebrarão as tuas ondas empoladas?
12 Numquid post ortum tuum præcepisti diluculo, et ostendisti auroræ locum suum?
Ou desde os teus dias deste ordem à madrugada? ou mostraste à alva o seu lugar;
13 Et tenuisti concutiens extrema terræ, et excussisti impios ex ea?
Para que pegasse dos fins da terra, e os ímpios fossem sacudidos dela;
14 Restituetur ut lutum signaculum, et stabit sicut vestimentum:
E se transformasse como o barro, sob o selo, e se pusessem como vestidos;
15 Auferetur ab impiis lux sua, et brachium excelsum confringetur.
E dos ímpios se desvie a sua luz, e o braço altivo se quebrante;
16 Numquid ingressus es profunda maris, et in novissimis abyssi deambulasti?
Ou entraste tu até às origens do mar? ou passeaste no mais profundo do abismo?
17 Numquid apertæ sunt tibi portæ mortis, et ostia tenebrosa vidisti?
Ou descobriram-se-te as portas da morte? ou viste as portas da sombra da morte?
18 Numquid considerasti latitudinem terræ? indica mihi, si nosti, omnia.
Ou com o teu entendimento chegaste às larguras da terra? faze-mo saber, se sabes tudo isto.
19 In qua via lux habitet, et tenebrarum quis locus sit:
Onde está o caminho para onde mora a luz? e, quanto às trevas, onde está o seu lugar;
20 Ut ducas unumquodque ad terminos suos, et intelligas semitas domus eius.
Para que as tragas aos seus limites, e para que saibas as veredas da sua casa?
21 Sciebas tunc quod nasciturus esses? et numerum dierum tuorum noveras?
Acaso tu o sabes, porque já então eras nascido, e por ser grande o número dos teus dias?
22 Numquid ingressus es thesauros nivis, aut thesauros grandinis aspexisti,
Ou entraste tu até aos tesouros da neve? e viste os tesouros da saraiva,
23 Quæ præparavi in tempus hostis, in diem pugnæ et belli?
Que eu retenho até do tempo da angústia, até ao dia da peleja e da guerra?
24 Per quam viam spargitur lux, dividitur æstus super terram?
Onde está o caminho em que se reparte a luz, e se espalha o vento oriental sobre a terra?
25 Quis dedit vehementissimo imbri cursum, et viam sonantis tonitrui,
Quem abriu para a inundação um leito, e um caminho para os relâmpagos dos trovões;
26 Ut plueret super terram absque homine in deserto, ubi nullus mortalium commoratur,
Para chover sobre a terra, onde não há ninguém, e no deserto, em que não há gente;
27 Ut impleret inviam et desolatam, et produceret herbas virentes?
Para fartar a terra deserta e assolada, e para fazer crescer os renovos da erva?
28 Quis est pluviæ pater? vel quis genuit stillas roris?
A chuva porventura tem pai? ou quem gera as gotas do orvalho,
29 De cuius utero egressa est glacies? et gelu de cælo quis genuit?
De cujo ventre procede o gelo? e quem gera a geada do céu?
30 In similitudinem lapidis aquæ durantur, et superficies abyssi constringitur.
Como debaixo de pedra as águas se escondem: e a superfície do abismo se coalha.
31 Numquid coniungere valebis micantes stellas Pleiadas, aut gyrum Arcturi poteris dissipare?
Ou poderás tu ajuntar as delícias das sete estrelas, ou soltar os atilhos do Orion?
32 Numquid producis Luciferum in tempore suo, et Vesperum super filios terræ consurgere facis?
Ou produzir as constelações a seu tempo? e guiar a Ursa com seus filhos?
33 Numquid nosti ordinem cæli, et pones rationem eius in terra?
Sabes tu as ordenanças dos céus? ou podes dispor do domínio deles sobre a terra?
34 Numquid elevabis in nebula vocem tuam, et impetus aquarum operiet te?
Ou podes levantar a tua voz até às nuvens, para que a abundância das águas te cubra?
35 Numquid mittes fulgura, et ibunt, et revertentia dicent tibi: Adsumus?
Ou enviarás aos raios para que saiam, e te digam: Eis-nos aqui?
36 Quis posuit in visceribus hominis sapientiam? vel quis dedit gallo intelligentiam?
Quem pôs a sabedoria nas entranhas? ou quem deu ao sentido o entendimento?
37 Quis enarrabit cælorum rationem, et concentum cæli quis dormire faciet?
Quem numerará as nuvens pela sabedoria? ou os odres dos céus, quem os abaixará,
38 Quando fundebatur pulvis in terra, et glebæ compingebantur?
Quando se funde o pó numa massa, e se apegam os torrões uns aos outros?
39 Numquid capies leænæ prædam, et animam catulorum eius implebis,
Porventura caçarás tu preza para a leoa? ou fartarás a fome dos filhos dos leões,
40 Quando cubant in antris, et in specubus insidiantur?
Quando se agacham nos covis, e estão à espreita nas covas?
41 Quis præparat corvo escam suam, quando pulli eius clamant ad Deum, vagantes, eo quod non habeant cibos?
Quem prepara aos corvos o seu alimento, quando os seus pintainhos gritam a Deus e andam vagueando, por não terem de comer?

< Job 38 >