Job 13

1 Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.

ἰδοὺ ταῦτα ἑώρακέν μου ὁ ὀφθαλμὸς καὶ ἀκήκοέν μου τὸ οὖς

2 Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.

καὶ οἶδα ὅσα καὶ ὑμεῖς ἐπίστασθε καὶ οὐκ ἀσυνετώτερός εἰμι ὑμῶν

3 Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:

οὐ μὴν δὲ ἀλλ’ ἐγὼ πρὸς κύριον λαλήσω ἐλέγξω δὲ ἐναντίον αὐτοῦ ἐὰν βούληται

4 Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.

ὑμεῖς δέ ἐστε ἰατροὶ ἄδικοι καὶ ἰαταὶ κακῶν πάντες

5 Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.

εἴη δὲ ὑμῖν κωφεῦσαι καὶ ἀποβήσεται ὑμῖν εἰς σοφίαν

6 Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite.

ἀκούσατε ἔλεγχον στόματός μου κρίσιν δὲ χειλέων μου προσέχετε

7 Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?

πότερον οὐκ ἔναντι κυρίου λαλεῖτε ἔναντι δὲ αὐτοῦ φθέγγεσθε δόλον

8 Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini?

ἦ ὑποστελεῖσθε ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ κριταὶ γένεσθε

9 Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis?

καλόν γε ἐὰν ἐξιχνιάσῃ ὑμᾶς εἰ γὰρ τὰ πάντα ποιοῦντες προστεθήσεσθε αὐτῷ

10 Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis.

οὐθὲν ἧττον ἐλέγξει ὑμᾶς εἰ δὲ καὶ κρυφῇ πρόσωπα θαυμάσετε

11 Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos.

πότερον οὐχὶ δεινὰ αὐτοῦ στροβήσει ὑμᾶς φόβος δὲ παρ’ αὐτοῦ ἐπιπεσεῖται ὑμῖν

12 Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ.

ἀποβήσεται δὲ ὑμῶν τὸ ἀγαυρίαμα ἴσα σποδῷ τὸ δὲ σῶμα πήλινον

13 Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.

κωφεύσατε ἵνα λαλήσω καὶ ἀναπαύσωμαι θυμοῦ

14 Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?

ἀναλαβὼν τὰς σάρκας μου τοῖς ὀδοῦσιν ψυχὴν δέ μου θήσω ἐν χειρί

15 Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam.

ἐάν με χειρώσηται ὁ δυνάστης ἐπεὶ καὶ ἦρκται ἦ μὴν λαλήσω καὶ ἐλέγξω ἐναντίον αὐτοῦ

16 Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita.

καὶ τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν οὐ γὰρ ἐναντίον αὐτοῦ δόλος εἰσελεύσεται

17 Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris.

ἀκούσατε ἀκούσατε τὰ ῥήματά μου ἀναγγελῶ γὰρ ὑμῶν ἀκουόντων

18 Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar.

ἰδοὺ ἐγὼ ἐγγύς εἰμι τοῦ κρίματός μου οἶδα ἐγὼ ὅτι δίκαιος ἀναφανοῦμαι

19 Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?

τίς γάρ ἐστιν ὁ κριθησόμενός μοι ὅτι νῦν κωφεύσω καὶ ἐκλείψω

20 Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:

δυεῖν δέ μοι χρήσῃ τότε ἀπὸ τοῦ προσώπου σου οὐ κρυβήσομαι

21 Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.

τὴν χεῖρα ἀπ’ ἐμοῦ ἀπέχου καὶ ὁ φόβος σου μή με καταπλησσέτω

22 Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.

εἶτα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι ἢ λαλήσεις ἐγὼ δέ σοι δώσω ἀνταπόκρισιν

23 Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.

πόσαι εἰσὶν αἱ ἁμαρτίαι μου καὶ αἱ ἀνομίαι μου δίδαξόν με τίνες εἰσίν

24 Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?

διὰ τί ἀπ’ ἐμοῦ κρύπτῃ ἥγησαι δέ με ὑπεναντίον σοι

25 Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:

ἦ ὡς φύλλον κινούμενον ὑπὸ ἀνέμου εὐλαβηθήσῃ ἢ ὡς χόρτῳ φερομένῳ ὑπὸ πνεύματος ἀντίκεισαί μοι

26 Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ.

ὅτι κατέγραψας κατ’ ἐμοῦ κακά περιέθηκας δέ μοι νεότητος ἁμαρτίας

27 Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:

ἔθου δέ μου τὸν πόδα ἐν κωλύματι ἐφύλαξας δέ μου πάντα τὰ ἔργα εἰς δὲ ῥίζας τῶν ποδῶν μου ἀφίκου

28 Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.

ὃ παλαιοῦται ἴσα ἀσκῷ ἢ ὥσπερ ἱμάτιον σητόβρωτον