Psalmorum 9
1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David. [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua.
Przewodnikowi chóru, na Halmutlabben. Pieśń Dawida. Będę [cię] wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.
2 Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.
Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!
3 In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.
4 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
5 Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.
6 Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu;
O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.
7 et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum,
Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.
8 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.
9 Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.
10 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.
11 Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus:
Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.
12 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum.
Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.
13 Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,
Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;
14 qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion:
Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.
15 exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.
Poganie wpadli w dół, [który] wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.
16 Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. (Higgajon, Sela)
Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)
18 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem.
Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
19 Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo.
Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.
20 Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.
PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. (Sela)
