Psalmorum 10
1 Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
Dlaczego, PANIE, stoisz z daleka? [Dlaczego] ukrywasz się w czasie niedoli?
2 Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
Niegodziwy w swej pysze prześladuje ubogiego, niech niegodziwi uwikłają się w zamysły, które uknuli.
3 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.
Bo niegodziwy chełpi się pragnieniem swej duszy, a chciwiec błogosławi [sobie i] znieważa PANA.
4 Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
Niegodziwy przez pychę, którą po sobie pokazuje, nie szuka [Boga]; całe jego myślenie to że nie ma Boga.
5 Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur.
Jego drogi zawsze są ciężkie, twoje sądy są zbyt daleko od niego, parska na wszystkich swoich wrogów.
6 Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
Mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, nie [zaznam] zła po wszystkie pokolenia.
7 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.
Jego usta pełne są przekleństw, zdrady i podstępu, pod jego językiem krzywda i nieprawość.
8 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
Siedzi w zasadzkach wsi, w ukryciach zabija niewinnego, jego oczy wypatrują ubogiego.
9 Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum.
Czyha w kryjówce jak lew w swej jaskini; czatuje, by schwytać ubogiego, porywa go i wciąga w swe sieci.
10 In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
Schyla się, zniża się, od jego mocy padają ubodzy.
11 Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem.
Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.
12 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum.
Powstań, PANIE Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.
13 Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominał.
14 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor.
Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.
15 Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur.
Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.
16 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius.
PAN [jest] Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.
17 Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua:
Usłyszałeś pragnienia pokornych, PANIE, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;
18 judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.]
Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.
