Psalmorum 9
1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David. [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua.
Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.
2 Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.
Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!
3 In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.
4 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.
5 Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.
6 Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu;
O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.
7 et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum,
Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.
8 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia.
On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.
9 Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.
10 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.
11 Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus:
Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
12 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum.
Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.
13 Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,
Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.
14 qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion:
Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.
15 exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.
Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
16 Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! (Sela)
Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)
18 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem.
Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.
19 Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo.
Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.
20 Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.
Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi. (Sela)
