Proverbiorum 12

1 [Qui diligit disciplinam diligit scientiam; qui autem odit increpationes insipiens est.

Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.

2 Qui bonus est hauriet gratiam a Domino; qui autem confidit in cogitationibus suis impie agit.

Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.

3 Non roborabitur homo ex impietate, et radix justorum non commovebitur.

Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.

4 Mulier diligens corona est viro suo; et putredo in ossibus ejus, quæ confusione res dignas gerit.

Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.

5 Cogitationes justorum judicia, et consilia impiorum fraudulenta.

Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.

6 Verba impiorum insidiantur sanguini; os justorum liberabit eos.

Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.

7 Verte impios, et non erunt; domus autem justorum permanebit.

Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.

8 Doctrina sua noscetur vir; qui autem vanus et excors est patebit contemptui.

Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.

9 Melior est pauper et sufficiens sibi quam gloriosus et indigens pane.

Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.

10 Novit justus jumentorum suorum animas; viscera autem impiorum crudelia.

Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.

11 Qui operatur terram suam satiabitur panibus; qui autem sectatur otium stultissimus est. Qui suavis est in vini demorationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam.

Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

12 Desiderium impii munimentum est pessimorum; radix autem justorum proficiet.]

Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.

13 [Propter peccata labiorum ruina proximat malo; effugiet autem justus de angustia.

W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.

14 De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et juxta opera manuum suarum retribuetur ei.

Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.

15 Via stulti recta in oculis ejus; qui autem sapiens est audit consilia.

Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.

16 Fatuus statim indicat iram suam; qui autem dissimulat injuriam callidus est.

Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.

17 Qui quod novit loquitur, index justitiæ est; qui autem mentitur, testis est fraudulentus.

Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.

18 Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiæ: lingua autem sapientium sanitas est.

Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

19 Labium veritatis firmum erit in perpetuum; qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii.

Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.

20 Dolus in corde cogitantium mala; qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium.

Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.

21 Non contristabit justum quidquid ei acciderit: impii autem replebuntur malo.

Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.

22 Abominatio est Domino labia mendacia; qui autem fideliter agunt placent ei.

Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.

23 Homo versatus celat scientiam, et cor insipientium provocat stultitiam.]

Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.

24 [Manus fortium dominabitur; quæ autem remissa est, tributis serviet.

Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.

25 Mœror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono lætificabitur.

Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.

26 Qui negligit damnum propter amicum, justus est; iter autem impiorum decipiet eos.

Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.

27 Non inveniet fraudulentus lucrum, et substantia hominis erit auri pretium.

Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.

28 In semita justitiæ vita; iter autem devium ducit ad mortem.]

Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.