Proverbiorum 11

1 [Statera dolosa abominatio est apud Dominum, et pondus æquum voluntas ejus.

Waga fałszywa obrzydliwością jest Panu; ale gwichty sprawiedliwe podobają mu się.

2 Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia; ubi autem est humilitas, ibi et sapientia.

Za pychą przychodzi hańba; ale przy pokornych jest mądrość.

3 Simplicitas justorum diriget eos, et supplantatio perversorum vastabit illos.

Szczerość ludzi cnotliwych prowadzi ich; ale przewrotność przestępców potraci ich.

4 Non proderunt divitiæ in die ultionis; justitia autem liberabit a morte.

Niepomogą bogactwa w dzień gniewu; ale sprawiedliwość wybawia od śmierci.

5 Justitia simplicis diriget viam ejus, et in impietate sua corruet impius.

Sprawiedliwość uprzejmego sprawuje drogę jego; lecz bezbożny dla bezbożności swojej upada.

6 Justitia rectorum liberabit eos, et in insidiis suis capientur iniqui.

Sprawiedliwość uprzejmych wybawia ich: ale przewrotni w złościach pojmani bywają.

7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes, et exspectatio sollicitorum peribit.

Gdy umiera człowiek niepobożny, ginie nadzieja jego, a oczekiwanie mocarzy niszczeje.

8 Justus de angustia liberatus est, et tradetur impius pro eo.]

Sprawiedliwy z ucisku wybawiony bywa; ale niepobożny przychodzi na miejsce jego.

9 [Simulator ore decipit amicum suum; justi autem liberabuntur scientia.

Obłudnik usty kazi przyjaciela swego; ale sprawiedliwi umiejętnością wybawieni bywają.

10 In bonis justorum exsultabit civitas, et in perditione impiorum erit laudatio.

Z szczęścia sprawiedliwych miasto się weseli; a gdy giną niezbożni, bywa radość.

11 Benedictione justorum exaltabitur civitas, et ore impiorum subvertetur.

Dla błogosławieństwa sprawiedliwych bywa wywyższone miasto; ale dla ust niepobożnych bywa wywrócone.

12 Qui despicit amicum suum indigens corde est; vir autem prudens tacebit.

Głupi gardzi bliźnim swym; ale mąż roztropny milczy.

13 Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana; qui autem fidelis est animi, celat amici commissum.

Obmówca obchodząc objawia tajemnice; ale kto jest wiernego serca, tai zwierzonej rzeczy.

14 Ubi non est gubernator, populus corruet; salus autem, ubi multa consilia.

Gdzie niemasz dostatecznej rady, lud upada; ale gdzie wiele radców, tam jest wybawienie.

15 Affligetur malo qui fidem facit pro extraneo; qui autem cavet laqueos securus erit.

Bardzo sobie szkodzi, kto za obcego ręczy; ale kto się chroni rękojemstwa, bezpieczen jest.

16 Mulier gratiosa inveniet gloriam, et robusti habebunt divitias.]

Niewiasta uczciwa dostępuje sławy, a mocarze mają bogactwa.

17 [Benefacit animæ suæ vir misericors; qui autem crudelis est, etiam propinquos abjicit.

Człowiek uczynny dobrze czyni duszy swej; ale okrutnik trapi ciało swoje.

18 Impius facit opus instabile, seminanti autem justitiam merces fidelis.

Niezbożnik czyni dzieło omylne; ale kto sieje sprawiedliwość, ma zapłatę trwałą.

19 Clementia præparat vitam, et sectatio malorum mortem.

Jako sprawiedliwość jest ku żywotowi, tak kto naśladuje złości, bliski jest śmierci.

20 Abominabile Domino cor pravum, et voluntas ejus in iis qui simpliciter ambulant.

Obrzydliwością są Panu przewrotni sercem; ale mu się podobają, którzy żyją bez zmazy.

21 Manus in manu non erit innocens malus; semen autem justorum salvabitur.

Złośnik, choć sobie innych na pomoc weźmie, pomsty nie ujdzie; ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.

22 Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua.

Niewiasta piękna a głupia jest jako kolce złote w pysku u świni.

23 Desiderium justorum omne bonum est; præstolatio impiorum furor.

Żądza sprawiedliwych jest zawżdy ku dobremu; ale oczekiwanie niepobożnych, popędliwość.

24 Alii dividunt propria, et ditiores fiunt; alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt.

Nie jeden udziela szczodrze, a wżdy mu przybywa; a drugi skąpi więcej niż trzeba, a wżdy ubożeje.

25 Anima quæ benedicit impinguabitur, et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur.

Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam też będzie nasycony.

26 Qui abscondit frumenta maledicetur in populis; benedictio autem super caput vendentium.

Kto zatrzymuje zboże, tego lud przeklina; ale błogosławieństwo nad głową tego, który je sprzedaje.

27 Bene consurgit diluculo qui quærit bona; qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis.

Kto pilnie szuka dobrego, nabywa przyjaźni; ale kto szuka złego, przyjdzie nań.

28 Qui confidit in divitiis suis corruet: justi autem quasi virens folium germinabunt.

Kto ufa w bogactwach swych, ten upadnie; ale sprawiedliwi jako latorośl zielenieć się będą.

29 Qui conturbat domum suam possidebit ventos, et qui stultus est serviet sapienti.

Kto czyni zamięszanie w domu swoim, odziedziczy wiatr, a głupi musi służyć mądremu.

30 Fructus justi lignum vitæ, et qui suscipit animas sapiens est.

Owoc sprawiedliwego jest drzewo żywota; a kto naucza ludzi, mądry jest.

31 Si justus in terra recipit, quanto magis impius et peccator!]

Oto jeźli się sprawiedliwemu na ziemi nagroda staje, tedy daleko więcej niezbożnemu i grzesznikowi.