Job 21
1 Respondens autem Job, dixit:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 [Audite, quæso, sermones meos, et agite pœnitentiam.
Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
3 Sustinete me, et ego loquar: et post mea, si videbitur, verba, ridete.
Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
4 Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari?
Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
5 Attendite me et obstupescite, et superponite digitum ori vestro.
Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
6 Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor.
Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
7 Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis?
Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
8 Semen eorum permanet coram eis: propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum.
Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
9 Domus eorum securæ sunt et pacatæ, et non est virga Dei super illos.
Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
10 Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata fœtu suo.
Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
11 Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus.
Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
12 Tenent tympanum et citharam, et gaudent ad sonitum organi.
Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)
14 Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus.
Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
15 Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum?
Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
16 Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me.
Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
17 Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui?
Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
18 Erunt sicut paleæ ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit.
Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
19 Deus servabit filiis illius dolorem patris, et cum reddiderit, tunc sciet.
Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
20 Videbunt oculi ejus interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet.
Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
21 Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se, et si numerus mensium ejus dimidietur?
Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
22 Numquid Deus docebit quispiam scientiam, qui excelsos judicat?
Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
23 Iste moritur robustus et sanus, dives et felix:
Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
24 viscera ejus plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur:
Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
25 alius vero moritur in amaritudine animæ absque ullis opibus:
Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
26 et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos.
Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
27 Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas.
Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
28 Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum?
Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
29 Interrogate quemlibet de viatoribus, et hæc eadem illum intelligere cognoscetis:
Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
30 quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur.
Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
31 Quis arguet coram eo viam ejus? et quæ fecit, quis reddet illi?
Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
32 Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit.
Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
33 Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles.
Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
34 Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?]
Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
