ئەیوب 4

1 ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە:

Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:

2 «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟

Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? mas quem poderia conter as palavras?

3 لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە.

Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.

4 قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند.

As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes fortificaste.

5 بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت.

Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.

6 ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟

Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?

7 «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟

Lembra-te agora qual é o inocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruídos?

8 وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن.

Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.

9 بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن.

Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.

10 مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران.

O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.

11 شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن.

Perece o leão velho, porque não há preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.

12 «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست.

Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.

13 لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە،

Entre imaginações de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo;

14 ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین.

Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.

15 ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات.

Então um espírito passou por diante de mim; fêz-me arrepiar os cabelos da minha carne;

16 ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست:

Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:

17 ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟

Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu criador?

18 ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی،

Eis que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:

19 ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە.

Quanto menos naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!

20 لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن.

Desde a manhã até à tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que disso se faça caso.

21 ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“

Porventura se não passa com eles a sua excelência? morrem, porém sem sabedoria.