ئەیوب 19

1 ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:

Respondeu porém Job, e disse:

2 «هەتا کەی گیانم ئازار دەدەن و بە قسە وردم دەکەن؟

Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?

3 ئەمە دەیەم جارە ڕیسوام دەکەن، بەبێ شەرمی هێرشتان کردە سەرم.

Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.

4 گریمان بە ڕاستی گومڕا بووم، گومڕاییەکەم بەسەر خۆم دەشکێتەوە.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.

5 ئەگەر بەڕاستی ئێوە خۆتان لە من بە گەورەتر دادەنێن و شەرمەزارییەکەی من لە دژی خۆم بەکاردەهێنن،

Se deveras vos levantais contra mim, e me arguis com o meu opróbrio,

6 ئەوا با لەلاتان زانراو بێت، خودا خۆی منی خوار کردووەتەوە و تۆڕەکەی بەدەورمدا ڕاکێشا.

Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.

7 «هەرچەندە لەبەر ستەم هاوار دەکەم، بەڵام وەڵامم نادرێتەوە، هاوار دەهێنم، بەڵام دادپەروەری نییە.

Eis que clamo: violência; porém não sou ouvido; grito: socorro; porém não há justiça.

8 ڕێی لێ گرتم و ناپەڕمەوە، تاریکی خستووەتە سەر ڕێڕەوم.

O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas pôs trevas.

9 شکۆمەندییەکەمی لێم داماڵی و تاجەکەی سەرمی لێکردەوە.

Da minha honra me despojou; e tirou-me a coroa da minha cabeça.

10 لە هەموو لایەکەوە منی ڕووخاند تاوەکو نەمێنم و هیوای منی وەک دار هەڵکەند.

Derribou-me ele em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma árvore.

11 تووڕەیی خۆی بەسەرمدا داگیرساند و بە دوژمنی خۆی دانام.

E fez inflamar contrar mim a sua ira, e me reputou para consigo, como a seus inimigos.

12 پەلاماردەرەکانی پێکەوە هاتن و سەنگەریان لە دژی من لێدا و لە دەوری چادرەکەم خۆیان دامەزراند.

Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.

13 «کەسوکاری منی لێم دوورخستەوە و ناسیاوەکانم لێم بوون بە بێگانە.

Pôs longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem deveras me estranharam.

14 خزمەکانم وازیان لێ هێنام و ئەوانەی منیان ناسی لەبیریان کردم.

Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.

15 میوان و کارەکەرەکانم وەک بیانی دایاننام، وەک نامۆیەک مامەڵەم لەگەڵ دەکەن.

Os meus domésticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

16 بانگی خزمەتکارەکەی خۆمم کرد بەڵام وەڵامی نەدایەوە، هەرچەندە بە دەمی خۆم لێی پاڕامەوە.

Chamei a meu criado, e ele me não respondeu, suplicando-lhe eu por minha própria boca.

17 بۆنم ناخۆش بووە لەلای ژنەکەم و قێزەونم لەلای جگەرگۆشەکانم.

O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a suplico pelos filhos do meu corpo.

18 تەنانەت منداڵانیش سووکایەتییان پێکردم، کە هەستم، باسی من دەکەن.

Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, falam contra mim.

19 هەموو دۆستەکانم ڕقیان لێم بووەوە و ئەوانەی خۆشم دەویستن لە دژم هەڵگەڕانەوە.

Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

20 ئێسکم بە پێست و گۆشتمەوە نووساوە و بە خۆم و پووکمەوە دەرباز بووم.

Os meus ossos se apegaram à minha pele e à minha carne, e escapei só com a pele dos meus dentes.

21 «بەزەییتان پێم بێتەوە، بەزەییتان پێم بێتەوە ئەی هاوڕێیان، چونکە دەستی خودا لێی داوم.

Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.

22 بۆچی ئێوەش وەک خودا ڕاوم دەنێن؟ لە گۆشتم تێر نابن؟

Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartais?

23 «خۆزگە وشەکانم دەنووسرانەوە، خۆزگە لەناو تۆمارێکدا وێنەیان دەکێشرا،

Quem me dera agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem num livro!

24 خۆزگە بە پێنووسی ئاسن لەسەر قورقوشم دەنووسران یان بۆ هەتاهەتایە لەسەر بەرد هەڵدەکۆڵران.

E que, com pena de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!

25 بەڵام من زانیم ئەوەی کە دەمکڕێتەوە زیندووە و لە کۆتاییدا لەسەر زەوی ڕاست دەبێتەوە.

Porque eu sei que o meu redentor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.

26 پاش ئەوەی ئەم پێستەم لەناودەچێت، هەر لە جەستەی خۆم خودا دەبینم.

E depois de roída a minha pele, contudo desde a minha carne verei a Deus,

27 ئەوەی من بۆ خۆم دەیبینم و چاوەکانم تەماشا دەکەن، نەک یەکێکی دیکە، لە ناخمەوە تامەزرۆی ئەوەم!

A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.

28 «ئەگەر ئێوە دەڵێن:”چەند ڕاوی دەنێین، چونکە ڕەگی کێشەکە لەلای ئەوە،“

Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da acusação se acha em mim.

29 لە خۆتان بترسن لە ڕووی شمشێر، چونکە تووڕەیی سزای شمشێر دەهێنێت، ئیتر دەزانن کە دادوەری هەیە.»

Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juízo.