ヨブ 記 4

1 時にテマン人エリパズ答へて曰く

Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

2 人もし汝にむかひて言詞を出さば汝これを厭ふや 然ながら誰か言で忍ぶことを得んや

Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

3 さきに汝は衆多の人を誨へ諭せり 手の埀たる者をばこれを強くし

Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

4 つまづく者をば言をもて扶けおこし 膝の弱りたる者を強くせり

Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

5 然るに今この事汝に臨めば汝悶え この事なんぢに加はれば汝おぢまどふ

A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

6 汝は神を畏こめり 是なんぢの依頼む所ならずや 汝はその道を全うせり 是なんぢの望ならずや

Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

7 請ふ想ひ見よ 誰か罪なくして亡びし者あらん 義者の絶れし事いづくに在や

Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

8 我の觀る所によれば不義を耕へし惡を播く者はその穫る所も亦 是のごとし

Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

9 みな神の氣吹によりて滅びその鼻の息によりて消うす

Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

10 獅子の吼 猛き獅子の聲ともに息み 少き獅子の牙折れ

Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

11 大獅子獲物なくして亡び小獅子散失す

Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

12 前に言の密に我に臨めるありて我その細聲を耳に聞得たり

Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

13 即ち人の熟睡する頃我夜の異象によりて想ひ煩ひをりける時

W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

14 身に恐懼をもよほして戰慄き 骨節ことごとく振ふ

Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

15 時に靈ありて我面の前を過ければ我は身の毛よだちたり

Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

16 その物立とまりしが我はその状を見わかつことえざりき 唯一の物の象わが目の前にあり 時に我しづかなる聲を聞けり云く

Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

17 人いかで神より正義からんや 人いかでその造主より潔からんや

Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

18 彼はその僕をさへに恃みたまはず 其使者をも足ぬ者と見做たまふ

Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

19 況んや土の家に住をりて塵を基とし蜉蝣のごとく亡ぶる者をや

O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

20 是は朝より夕までの間に亡びかへりみる者もなくして永く失逝る

Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

21 その魂の緒あに絶ざらんや皆悟ること無くして死うす

Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.