ヨブ 記 17
1 わが霊は破れ、わが日は尽き、墓はわたしを待っている。
Min ånd er brutt, mine dager utslukket; bare graver har jeg for mig.
2 まことにあざける者どもはわたしのまわりにあり、わが目は常に彼らの侮りを見る。
Sannelig, spott omgir mig på alle kanter, og mitt øie må dvele ved deres trettekjære ferd.
3 どうか、あなた自ら保証となられるように。ほかにだれがわたしのために保証となってくれる者があろうか。
Så sett nu et pant, gå i borgen for mig hos dig selv! Hvem skulde ellers gi mig håndslag?
4 あなたは彼らの心を閉じて、悟ることのないようにされた。それゆえ、彼らに勝利を得させられるはずはない。
Du har jo lukket deres hjerte for innsikt; derfor vil du ikke la dem vinne.
5 分け前を得るために友を訴えるものは、その子らの目がつぶれるであろう。
Den som forråder venner, så de blir til bytte, hans barns øine skal tæres bort.
6 彼はわたしを民の笑い草とされた。わたしは顔につばきされる者となる。
Jeg er satt til et ordsprog for folk; jeg er en mann som blir spyttet i ansiktet.
7 わが目は憂いによってかすみ、わがからだはすべて影のようだ。
Mitt øie er sløvt av gremmelse, og alle mine lemmer er som en skygge.
8 正しい者はこれに驚き、罪なき者は神を信ぜぬ者に対して憤る。
Rettskafne forferdes over dette, og den skyldfrie harmes over den gudløse;
9 それでもなお正しい者はその道を堅く保ち、潔い手をもつ者はますます力を得る。
men den rettferdige holder fast ved sin vei, og den som har rene hender, får enn mere kraft.
10 しかし、あなたがたは皆再び来るがよい、わたしはあなたがたのうちに賢い者を見ないのだ。
Men I - kom bare igjen alle sammen! Jeg finner dog ikke nogen vismann blandt eder.
11 わが日は過ぎ去り、わが計りごとは敗れ、わが心の願いも敗れた。
Mine dager er faret forbi, mine planer sønderrevet - mitt hjertes eiendom!
12 彼らは夜を昼に変える。彼らは言う、『光が暗やみに近づいている』と。
Natt gjør de til dag, lyset, sier de, er nærmere enn det mørke som ligger like for mig.
Når jeg håper på dødsriket som mitt hus, reder i mørket mitt leie, (Sheol h7585)
14 穴に向かって『あなたはわたしの父である』と言い、うじに向かって『あなたはわたしの母、わたしの姉妹である』と言うならば、
roper til graven: Du er min far, til makken: Du er min mor og min søster,
15 わたしの望みはどこにあるか、だれがわたしの望みを見ることができようか。
hvor er da mitt håp? Mitt håp - hvem øiner det?
