ヨブ 記 10

1 わたしは自分の命をいとう。わたしは自分の嘆きを包まず言いあらわし、わが魂の苦しみによって語ろう。

Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.

2 わたしは神に申そう、わたしを罪ある者とされないように。なぜわたしと争われるかを知らせてほしい。

Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.

3 あなたはしえたげをなし、み手のわざを捨て、悪人の計画を照すことを良しとされるのか。

Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?

4 あなたの持っておられるのは肉の目か、あなたは人が見るように見られるのか。

Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?

5 あなたの日は人の日のごとく、あなたの年は人の年のようであるのか。

Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,

6 あなたはなにゆえわたしのとがを尋ね、わたしの罪を調べられるのか。

na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,

7 あなたはわたしの罪のないことを知っておられる。またあなたの手から救い出しうる者はない。

kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?

8 あなたの手はわたしをかたどり、わたしを作った。ところが今あなたはかえって、わたしを滅ぼされる。

Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.

9 どうぞ覚えてください、あなたは土くれをもってわたしを作られた事を。ところが、わたしをちりに返そうとされるのか。

Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?

10 あなたはわたしを乳のように注ぎ、乾酪のように凝り固まらせたではないか。

Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?

11 あなたは肉と皮とをわたしに着せ、骨と筋とをもってわたしを編み、

Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.

12 命といつくしみとをわたしに授け、わたしを顧みてわが霊を守られた。

Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.

13 しかしあなたはこれらの事をみ心に秘めおかれた。この事があなたの心のうちにあった事をわたしは知っている。

Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:

14 わたしがもし罪を犯せば、あなたはわたしに目をつけて、わたしを罪から解き放されない。

na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.

15 わたしがもし悪ければわたしはわざわいだ。たといわたしが正しくても、わたしは頭を上げることができない。わたしは恥に満ち、悩みを見ているからだ。

Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.

16 もし頭をあげれば、あなたは、ししのようにわたしを追い、わたしにむかって再びくすしき力をあらわされる。

Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.

17 あなたは証人を入れ替えてわたしを攻め、わたしにむかってあなたの怒りを増し、新たに軍勢を出してわたしを攻められる。

Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.

18 なにゆえあなたはわたしを胎から出されたか、わたしは息絶えて目に見られることなく、

Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.

19 胎から墓に運ばれて、初めからなかった者のようであったなら、よかったのに。

hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.

20 わたしの命の日はいくばくもないではないか。どうぞ、しばしわたしを離れて、少しく慰めを得させられるように。

Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga

21 わたしが行って、帰ることのないその前に、これを得させられるように。わたしは暗き地、暗黒の地へ行く。

bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,

22 これは暗き地で、やみにひとしく、暗黒で秩序なく、光もやみのようだ」。

ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””