< 詩篇 82 >

1 かみは神のつどひの中にたちたまふ 神はもろもろの神のなかに審判をなしたまふ
Faarfannaa Asaaf. Waaqni, waldaa waaqotaa gidduu dhaabata; “waaqota” gidduuttis murtii kenna; akkanas jedha:
2 なんぢらは正からざる審判をなし あしきものの身をかたよりみて幾何時をへんとするや (セラ)
“Isin hamma yoomiitti seera jalʼiftu? Hamma yoomiittis jalʼootaaf dhaabattu?
3 よわきものと孤兒とのためにさばき苦しむものと乏しきものとのために公平をほどこせ
Dadhabdootaa fi ijoollee abbaa hin qabneef murtii qajeelaa kennaa; mirga hiyyeeyyiitii fi cunqurfamtootaas eegsisaa.
4 弱きものと貧しきものとをすくひ彼等をあしきものの手よりたすけいだせ
Warra dadhabaa fi rakkattoota baraaraa; harka jalʼootaatiis isaan baasaa.
5 かれらは知ることなく悟ることなくして暗中をゆきめぐりぬ 地のもろもろの基はうごきたり
“Isaan homaa hin beekan; homaa illee hin hubatan. Isaan dukkana keessa jiraatu; hundeen lafaa hundinuu ni raafame.
6 我いへらく なんぢらは神なりなんぢらはみな至上者の子なりと
“Anis, ‘Isin, “waaqota;” hundi keessan ilmaan Waaqa Waan Hundaa Olii ti’ jedheera.
7 然どなんぢらは人のごとくに死もろもろの侯のなかの一人のごとく仆れん
Taʼus isin akkuma namatti ni duutu; akkuma bulchitoota kamii iyyuu ni kuftu.”
8 神よおきて全地をさばきたまへ 汝もろもろの國を嗣たまふべければなり
Yaa Waaqi kaʼi; lafatti muri; sabni hundinuu kan keetiitii.

< 詩篇 82 >