詩篇 129

1 今イスラエルはいふべし彼等はしばしば我をわかきときより惱めたり

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 かれらはしばしば我をわかきときより惱めたり されどわれに勝ことを得ざりき

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 耕すものはわが背をたがへしてその畎をながくせり

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 ヱホバは義し あしきものの繩をたちたまへり

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 シオンをにくむ者はみな恥をおびてしりぞかせらるべし

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 かれらは長たざるさきにかるる屋上の草のごとし

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 これを刈るものはその手にみたず 之をつかぬるものはその束ふところに盈ざるなり

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 かたはらを過るものはヱホバの惠なんぢの上にあれといはず われらヱホバの名によりてなんぢらを祝すといはず

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»